PERSOONLIJK ZWANGERSCHAP

De tweede bevalling | Hoe kijk ik ertegenaan?

5 september 2016

bevallen

De bevalling. Als je net zwanger bent lijkt het lange tijd een ver van je bed show. Tot je je ineens beseft dat het moment binnen enkele weken daar kan zijn. Hoe kijk ik tegen dat hele bevallen aan, minder dan twee maanden voor de uitgerekende datum? Voelt het anders omdat het mijn tweede keer is? 

Tijdens mijn zwangerschap van Lise heb ik me voorbereid op de bevalling door onder andere het boek Veilig Bevallen van Beatrijs Smulders te lezen. Bovendien zat ik op zwangerschapsyoga waar bevallen (en vooral het leren ontspannen tijdens) regelmatig aan bod kwam. De bevalling diende zich uiteindelijk eerder dan verwacht aan, namelijk bij 36.3 weken. Zoals ik er nu op terugkijk stapte ik in een rijdende trein die maar door raasde tot het moment dat Lise op mijn buik lag. Ik raakte enorm in mezelf gekeerd en focuste me op de aanwijzingen van de gynaecologen. Besef van tijd had ik totaal niet.

Ik weet nog dat ik net na Lise’s geboorte tegen M zei dat het ‘best te doen was’. Ook was ik trots op het feit dat ik het zelf en helemaal zonder pijnbestrijding had gedaan. Het enige dat me was tegengevallen was het persen, omdat mijn weeën op dat moment niet sterk genoeg waren en ik nauwelijks persdrang voelde. Ik heb Lise grotendeels op eigen kracht naar buiten moeten werken. Heftig. Maar beleefde ik dit alles niet alleen maar zo door de euforie dat het achter de rug was en ik ons meisje eindelijk kon knuffelen?

Tweede bevalling

Dat is een vraag die me bezighoudt nu dat alles dus voor de tweede keer gaat gebeuren. Hoewel ik mijn eerste bevalling dus helemaal niet als traumatisch of loodzwaar heb ervaren, ben ik best nerveus als ik eraan denk weer te moeten gaan bevallen. Ik denk dat het vooral het onvoorspelbare is. Dat je vooraf niet weet wanneer het allemaal gaat beginnen, hoe erg de pijn zal zijn en in hoeverre het lukt de weeën weg te puffen. En natuurlijk of de baby er wel goed voor ligt en het met hem allemaal goed blijft gaan…

Ik kies bewust weer voor een ziekenhuisbevalling. De eerste keer moest dat wel omdat ik te vroeg was, maar ook toen had ik mijn voorkeur voor een ziekenhuisbevalling al lang voordat het zover was, uitgesproken. Ik vind het een fijn idee dat alles bij de hand is mocht er iets niet goed gaan. Als ik dit keer gewoon tussen 37 en 42 weken beval en er verder geen medische indicatie is, zal mijn eigen verloskundige de bevalling in het ziekenhuis begeleiden en dat lijkt me op zich al meer ontspannen dan de twee gyneacologen in groene pakjes van de vorige keer. (Al waren dat wel hele lieve meiden die me er goed doorheen hebben geholpen!)

Ik vrees dat er niets anders op zit dan het gewoon op me af te laten komen. Hoe moeilijk dat voor een controlfreak als ik ook is. Het boek ga ik er maar weer eens bij pakken als soort ‘opfriscursus’. Binnenkort ga ik het trouwens ook met de verloskundige hebben over de bevalling en mijn wensen. Een van de dingen die ik zeker weet is dat ik de baby heel graag weer zelf als eerste wil aanpakken, zoals ik dat ook bij Lise heb gedaan. Dat was zo bijzonder!

Hoe keek of kijk jij tegen het fenomeen bevallen aan? En was dat anders bij een eventuele tweede keer?

11 Comments

  • Reply Charlotte 5 september 2016 at 13:37

    Oh dat zou ik ook zo graag willen, zelf de baby aanpakken! Ik kijk ook met een goed gevoel terug op de eerste bevalling, beetje hetzelfde verhaal als bij jou. Het persen viel mij ook tegen omdat mijn persweeën verdwenen en duurde me ook veel te lang haha.

    • Reply Monique 6 september 2016 at 11:21

      Gewoon aangeven wanneer je het over je wensen voor de bevalling gaat hebben. Ga ik ook doen! Of het uiteindelijk allemaal lukt is een tweede, maar dan heb je in elk geval die wens uitgesproken. Fijn dat jij ook met een goed gevoel terugkijkt op je bevalling. Ik was het volle uur bezig met persen… hoop echt dat ons dat dit keer bespaard blijft en het iets korter duurt!

  • Reply Jennifer 5 september 2016 at 14:30

    Ik wilde dat ook heel graag, zelf als eerste de baby pakken. En dat was echt prachtig om dat te kunnen doen! Hopelijk kan jij dat dit keer ook weer!

    • Reply Monique 6 september 2016 at 11:21

      Geweldig he? Ik heb ook mensen gehoord die er niet aan moesten denken, maar ik vind het juist super bijzonder!

  • Reply Gerdi 5 september 2016 at 14:49

    Ik heb mijn man de eerste keer de baby laten aanpakken! De tweede keer wou ik dit graag doen in bad, maar helaas moest ik halverwege de uitdrijving uit bad en in bed en heeft de verloskundige de baby geboren laten worden.

    • Reply Monique 6 september 2016 at 11:22

      Dat is ook geweldig. Misschien moet ik eerst nog eens met Michiel overleggen of hij dat misschien zou willen. Wat jammer dat je de tweede keer op het laatste moment nog het bad uit moest.

  • Reply Jodi - liefthuis 5 september 2016 at 18:10

    Het is alsof ik een artikel van mezelf lees. Althans dat zou kunnen want zo kijk ik ook tegen mijn bevalling aan. Hij is heel fijn verlopen, maar was ik dan zoveel in een roes? Ik vond persen ook heftig. Naja ik kan nog wel even doorgaan, een bevalling zal denk ik altijd spannend sijn. Ik duim voor je voor een zelfde tweede bevalling

    • Reply Monique 6 september 2016 at 11:24

      Leuk om te lezen dat jij ook ongeveer zo tegen je bevalling aankijkt. Ja het blijft een spannende gebeurtenis waarvan je vooraf niet weet hoe het zal lopen. Ach, uiteindelijk komt het allemaal vast wel goed! Dank alvast voor het duimen 😉

  • Reply Wendy 6 september 2016 at 10:47

    Ik had het ook bij allebei mijn bevallingen dat er geen persweeën waren. De tweede bevalling deed ik thuis, zonder pijnbestrijding. Had verwacht dat het soepeler zou gaan omdar het de tweede keer was, maar helaas. Moest bijna met de ambulance mee 😱 Uiteindelijk is het goed gekomen en was het heerlijk om thuis te zijn. Al vind ik een ziekenhuis bevalling (net als bij de eerste) wel een fijn en veilig idee mocht er ooit een derde komen 😊

    • Reply Monique 6 september 2016 at 11:26

      Ja ik hoor dat toch wel regelmatig, dat van die ontbrekende persweeën. Daar tegenover staat dan weer dat er ook mensen zijn die nog even niet mógen persen, maar de oerkracht niet kunnen onderdrukken. Wat vervelend dat het toch even niet zo makkelijk ging als je had verwacht en je bijna alsnog naar het ziekenhuis moest. Lijkt me schrikken! Maar uiteindelijk gelukkig alles goed en lekker thuis. Dat lijkt me dan weer heel fijn van een thuisbevalling 🙂 By the way… hoe lang ben jij doorgegaan met XCO tijdens je zwangerschap?

  • Reply Wendy 7 september 2016 at 22:28

    Ik heb lesgegeven t/m 32 weken en ben toen overgegaan op cardio training 😀 Voelt de Xco nog oké voor je? Super fijn dat je het nog kunt doen 😀 Die core power kwam mij goed van pas toen ik op eigen kracht moest persen, haha!

  • Laat een antwoord achter aan Wendy Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.