ZWANGERSCHAP

Pijnbestrijding tijdens de bevalling – waar kies ik voor?

20 september 2016

pijnbestrijding

Bevallen doet pijn. Dat weet iedereen. En hoewel ik dat heus ook wel wist toen ik zwanger was van Lise, houdt het me nu meer bezig dan toen. Volgende week heb ik met mijn verloskundige een gesprek over mijn wensen tijdens de bevalling. Daarbij zal ook de mogelijkheid van pijnbestrijding besproken worden. Wat is mogelijk? En waar denk ik op dit moment voor te kiezen?

Pijn tijdens de bevalling – waar is dat goed voor?

Allereerst kort iets over waar de pijn bij het bevallen nu eigenlijk vandaan komt en waarom die pijn er is. Heeft het een functie? De pijn komt voor een groot deel doordat de zenuwen rondom je baarmoedermond tijdens het ontsluiten onder druk staan. Het weefsel van de baarmoedermond wordt flink opgerekt en dit voel je het sterkst als de weeën op zijn heftigst zijn en je dus al een flink aantal centimeters ontsluiting hebt.

En gelukkig is de pijn er niet voor niets en heeft ze een aantal belangrijke functies. Allereerst waarschuwt ze jou een veilige en vertrouwde plek op te zoeken om te bevallen. Zo werkt dat bij dieren, maar bij mensen net zo goed. Heb je die plek gevonden, dan kun jij je in alle rust focussen op de bevalling. Ten tweede is de pijn – hoe gek het ook  klinkt – ook een hulpmiddel tijdens de bevalling. Ze zorgt namelijk voor de aanmaak van endorfine in je hersenen en dat is een natuurlijke pijnstiller. Hoe beter jij in staat bent de pijn toe te laten, hoe meer er van dit hormoon vrijkomt en hoe ontvankelijker de baarmoeder wordt voor het weeënhormoon oxytocine.

Een beetje een technisch verhaaltje, maar in feite betekent meer pijn een grotere kans op het snel en veilig op de wereld zetten van je baby.

Pijnbestrijding

Dat de pijn tijdens de bevalling een nut heeft is natuurlijk leuk en aardig, maar het neemt niet weg dat die pijn voor sommige vrouwen op een zeker moment ondraaglijk is of wordt. Gelukkig is er op dat moment in veel gevallen de mogelijkheid van pijnbestrijding. Beval je thuis, dan kun je bijvoorbeeld kiezen voor hypnose (hypnobirthing), geboorte-TENS (elektroden op je rug die stroomstootjes doorgeven waardoor je minder pijn ervaart) en acupunctuur.

Voor pijnbestrijding met medicijnen zul je naar het ziekenhuis moeten. Ook de conditie van je baby wordt hierdoor beïnvloed en moet daarom goed in de gaten worden gehouden. Allereerst is er lachgas, dat wordt toegediend via een mond- en neusmasker. Het helpt je ontspannen en zorgt dat je de pijn beter kunt verdragen. Dan is er het remifentanil infuus, waar bij je zelf binnen bepaalde grenzen de mate van medicatie kunt bepalen. Voordeel hiervan is dat het snel is uitgewerkt en je bij het persen volop kracht kunt zetten. En last but not least de meest effectieve vorm van pijnbestrijding: de ruggenprik, waarbij je de pijn helemaal niet meer voelt. Via een dun slangetje wordt verdovingsvloeistof ingebracht tussen de ruggenwervels, de epidurale ruimte en voel je de weeënpijn niet meer. Je moet wel goed in de gaten worden gehouden, want er kan een bloeddrukdaling optreden en mogelijk is de spierkracht in je benen tijdelijk verminderd. Ook de hartslag van de baby wordt door middel van een CTG goed bewaakt.

Pijnbestrijding – mijn keuze

Ik ben van Lise bevallen zonder enige vorm van pijnbestrijding. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik al een aantal dagen last had van ‘krampen’ die ik goed kon verdragen, maar er uiteindelijk voor zorgden dat ik op de dag van de bevalling al 7 cm ontsluiting bleek te hebben. Toen het echt heftig werd, was ik er dus al bijna en ik weet nog dat ik net na afloop vond dat het allemaal, ondanks de pijn, goed te doen was.

Nu is natuurlijk geen enkele bevalling hetzelfde. Voor hetzelfde geld lig ik dit keer urenlang weeën weg te puffen zonder dat de ontsluiting vordert. Nu zou dat bij een tweede wel vlotter moeten gaan, maar garanties heb je natuurlijk nooit. En daarom kies ik er, net zoals bij mijn eerste bevalling, voor om het in eerste instantie zonder pijnbestrijding te proberen maar wil ik wel dat het binnen handbereik is mocht het alsnog ondraaglijk worden. Ik denk dat alleen al die gedachte me de rust geeft die ik nodig heb om de weeën op te kunnen vangen.

Overigens vind ik het totaal geen zwaktebod als jij wel bij voorbaat voor pijnbestrijding kiest of hebt gekozen. Ik denk dat ieder een goede reden heeft om een bepaalde keuze te maken en dat daar voor 100% achter staan het allerbelangrijkst is.

Kies jij, of heb jij gekozen, voor pijnbestrijding tijdens de bevalling?

Afbeelding bevalling via Shutterstock.

15 Comments

  • Reply Kirsten 20 september 2016 at 07:31

    Ik heb bij de geboorte van Lenne afgewacht hoe het ging, maar uiteindelijk toch epidurale verdoving laten zetten. Hier in België is dat denk ik ook de enige mogelijkheid. Denk niet dat er hier lachgas ofzo gebruikt wordt. Ik kon het niet zonder omwille van de weeënopwekkers die ervoor zorgden dat ik van geen naar constant weeën ging in een mum van tijd. Ik vind het goed dat je gewoon afwacht en ziet hoe het verloopt.. Succes!

    • Reply Monique 21 september 2016 at 22:56

      Dan vind ik het een hele verstandige beslissing. Het moet wel te doen blijven natuurlijk. Zo’n weeënstorm lijkt me vreselijk heftig! Dankjewel 🙂

  • Reply Sandra 20 september 2016 at 09:17

    Ik had me vooraf ook voorgenomen om zo lang mogelijk zonder pijnbestrijding door te gaan. Hier in België is het vrij standaard om in een ziekenhuis te bevallen dus pijnbestrijding is gelukkig altijd dicht in de buurt. Toen ik ongeveer een 7 cm ontsluiting had vond ik het echt heftig worden en heb ik een ruggenprik gevraagd. Toen kwam de vroedvrouw me echter moed inspreken en werden mijn vliezen gebroken zodat de bevalling sneller vooruit zou gaan. Op die manier is het me toch gelukt zonder pijnbestrijding en ik moet zeggen dat het inderdaad goed te doen is. Die laatste centimeters ontsluiting vond ik echt vreselijk maar eens ik mocht beginnen persen geraakte ik in een soort van trance waardoor ik de pijn precies niet meer voelde.
    Ik duim voor je dat het deze keer opnieuw zo vlot mag verlopen!

    • Reply Monique 21 september 2016 at 22:58

      De thuisbevalling is inderdaad typisch Nederlands. Wat knap dat het je uiteindelijk toch zonder pijnbestrijding gelukt is. Een peptalk kan je dus echt net dat zetje geven dat nog nodig is. Het persen vond ik inderdaad ook fijn omdat je eindelijk iets mocht gaan doen in plaats van de pijn maar moeten opvangen en wegpuffen. Alvast bedankt voor het duimen!

  • Reply iooon 20 september 2016 at 13:18

    Ik wilde geen pijnbestrijding en zeker geen ruggenprik. Dat laatste heb ik altijd eng gevonden omdat je dan “niets” meer voelt. Achteraf gezien vond ik het ook wel te doen. Ik vroeg op een gegeven moment in mijn weeënstorm wel om pijnstilling, daar zou overleg over komen maar toen zat ik al op 10 cm en kreeg ik persweeën. Dus ik denk, mocht er nog een zwangerschap komen, dat ik dan weer deze keuze ga maken.

    • Reply Monique 21 september 2016 at 22:59

      Zo is het bij mij ook ongeveer gegaan, al heb ik niet gevraagd om pijnstilling (maar er zeker wel aan gedacht!). Meestal is het einde wel in zicht als het echt heftig wordt, dat scheelt.

  • Reply Rowan 20 september 2016 at 13:38

    Ik beide bevallingen geen pijnbestrijding gehad, bewuste keuzes omdat ik het mee wilde maken zoals de natuur het bedoeld heeft. De eerste bevalling heeft 7,5 uur geduurd en de 2e bevalling was binnen een uur klaar. Ik kijk op beide bevallingen goed terug, natuurlijk is pijn hebben niet fijn maar ik vond het goed te doen allemaal.

    • Reply Monique 21 september 2016 at 23:00

      Een uur?! Daar teken ik voor! Fijn dat je er met een positief gevoel op terugkijkt.

  • Reply Jessica 20 september 2016 at 13:39

    Ik denk dat ik als ik ooit mag bevallen niet kies voor pijnbestrijding. Maar dit wel bij de hand wil hebben als het nodig is.

  • Reply Jodi - liefthuis 20 september 2016 at 18:25

    Ik kijk er precies zo tegen aan. Geen pijnbestrijding. Maar mocht het nodig zijn geef me dan maar een ruggenprik of iets dergelijks.

  • Reply Wendy 20 september 2016 at 22:16

    Bij Noor kreeg ik uiteindelijk een ruggenprik toen ik al 17 uur bezig was (duurde 23 uur in totaal) en van Lot ben ik thuis bevallen zonder pijnbestrijding. Ik heb de cursus Hypnobirthing gedaan, maar daarbij ben je niet onder hypnose hoor, haha. Zou wel chill geweest zijn 😉

    • Reply Monique 21 september 2016 at 23:01

      Nee, dat weet ik. Maar je leert wel in een soort van trance te geraken waardoor je het allemaal beter aan zou moeten kunnen toch?

      • Reply wendy 22 september 2016 at 17:09

        Ja, dat klopt. Je leert om in een diepe ontspanning te gaan, maar moet daar wel echt helemaal voor open staan… ik had er het eerste gedeelte van de bevalling echt wel wat aan maar toen het verder vorderde kon ik die mindset echt niet meer vasthouden, haha 😉

  • Reply Cindy - levenalsmama.nl 20 september 2016 at 23:19

    Ik denk inderdaad ook dat iedereen daarin vooral vrij moet zijn haar eigen keuze te maken. Je moet immers nog een bevalling goed doorstaan, en als pijnbestrijding daarbij helpt is dat helemaal prima. Zelf heb ik mijn eerste bevalling ook zonder gedaan, en daar kijk ik nog steeds positief op terug. De tweede keer kreeg ik een geplande keizersnede, dus vanzelfsprekend kreeg ik daarvoor wel een ruggenprik en de nodige morfine.

  • Reply Merel 21 september 2016 at 07:07

    De eerste keer kreeg ik morfine vooraf (zodat ik nog een beetje kon slapen), de tweede keer een kwartier voor tijd (die werkte niet) en de derde keer niks. Vond het zelf de mooiste ervaring van allemaal. Maar goed het is mooi dat pijnbestrijding bestaat, sommige vrouwen kunnen niet anders of willen het niet. Zo kun je toch een beetje kiezen wat bij je past.

  • Laat een antwoord achter aan Monique Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.