PERSOONLIJK ZWANGERSCHAP

Mijn bevallingsverhaal

11 november 2016

bevalling

Wat begon als een doodgewone avond en nacht, eindigde in een bevalling! Eindelijk heb ik de tijd en rust gevonden mijn bevallingsverhaal op papier te zetten. Voor jullie leuk en hopelijk interessant om te lezen, maar voor mezelf ook goed om alles van die nacht weer even op een rijtje te krijgen. Het ging namelijk snel. Súper snel…

Nog niets aan de hand

Het was zondag 30 oktober. Een prachtige stralende en, voor de tijd van het jaar, warme dag. Aangezien ik de dag erna uitgerekend was, hadden we het hele weekend geen plannen of verplichtingen. We zouden wel zien waar we zin in hadden en wat mogelijk was. Omdat ik me goed voelde die zondag, stelde ik voor naar Intratuin te gaan. Onze bloembak bij de voordeur had dringend nieuwe plantjes nodig en stiekem had ik ook wel zin om even over de kerstafdeling te wandelen.

Het was erg gezellig en we lunchten daar ook nog. Tegen het eind kreeg ik wel wat last van mijn rug, dus buiten hebben we nog een oliebol gegeten en zijn toen naar huis gereden. Eenmaal thuis ging M in de voortuin aan de slag met Lise als goede hulp. Ik rustte even uit op de bank en begon daarna aan het avondeten. We aten soep met quesadilla’s die we overhadden van de dag ervoor. Toen Lise in bed lag keken we Miljoenenjacht en zoals gewoonlijk gingen we zelf te laat naar bed. Ik gok zo rond twaalven.

Buikpijn

Ik viel bijna direct in slaap, maar werd enkele uren later wakker met buikpijn. Ik keek op mijn telefoon en het was 2.25 uur. Ik moest opeens heel nodig naar de wc (de details zal ik je besparen 😉 ) en kroop daarna weer terug in bed. Maar die buikpijn was niet weggegaan, nee het leek eerder erger te worden. Maar omdat het niet op weeën leek, het was immers een constante pijn, dacht ik niet aan een naderende bevalling. Mijn darmen zouden vast van streek zijn.

Nog geen kwartier later werd de pijn heviger en heb ik M wakker gemaakt. Misschien was het toch verstandig de verloskundige te bellen. Ik stond op uit bed om mijn pyjama te verwisselen voor iets fatsoenlijkers mochten we toch naar het ziekenhuis moeten. En toen duurde het niet lang of ik moest flink puffen om de pijn te boven te blijven. Dit waren wél weeën!

De verloskundige vroeg of we het oké vonden om in het ziekenhuis af te spreken of dat we liever hadden dat ze eerst naar ons kwam. ‘In het ziekenhuis!’, schreeuwde ik naar M. De weeën volgden elkaar in zo’n snel tempo op dat ik aan alles voelde dat elke minuut telde.

We belden mijn ouders en hoewel ze volgens mij binnen een kwartier hier waren, leek het een eeuwigheid te duren. Ondertussen liep M continu heen en weer om de laatste spullen te pakken en zette de auto startklaar. Ik zat ondertussen bij elke wee op mijn knieën op een stoel te puffen. Heftig!

In het ziekenhuis

“Toen ik uitstapte leek het plotseling alsof ik niet meer kon lopen. Ik voelde een enorme druk naar beneden en had het gevoel dat de baby daar ter plekke op de gang ter wereld zou komen. Nee!”

Rond 3.20 uur stapten we in de auto richting ziekenhuis. Gelukkig was er geen kip op de weg. Ook het parkeerterrein was zo goed als leeg. Zodra de auto stilstond stapte ik uit en begon alvast naar de ingang te lopen. M zou de spullen meenemen. Maar toen ik achterom keek, zag ik M terug in de auto stappen! Hij stond blijkbaar dubbel geparkeerd en vond dat hij de auto even recht moest zetten. Ik schreeuwde naar hem dat hij NU mee moest komen. Gelukkig kwam hij toen snel naar me toe gerend.

We moesten met de lift naar de eerste verdieping. Toen ik uitstapte leek het plotseling alsof ik niet meer kon lopen. Ik voelde een enorme druk naar beneden en had het gevoel dat de baby daar ter plekke op de gang ter wereld zou komen. Nee! Toen de wee was weggezakt kon ik gelukkig toch weer lopen en in de gang zag ik tot mijn grote opluchting de verloskundige al staan. M stapte in eerste instantie nog een verkeerde kraamsuite binnen, want het nummer dat hij van de verloskundige had doorgekregen was op het laatste moment gewijzigd.

Eenmaal in de kraamsuite zei de verloskundige: ’trek alles maar lekker uit’. Ik vroeg me af hoe ik dat in hemelsnaam moest doen met weeën die inmiddels zo’n beetje om de minuut leken te komen. Ik gaf aan al persdrang te hebben en ze vroeg me even op het bed te gaan liggen zodat ze kon checken of ‘het al helemaal open was’. En ja hoor, volledige ontsluiting! Inmiddels was er een verpleegster bij gekomen en werd me verteld dat ik een volgende wee niet meer hoefde weg te puffen, maar mee mocht gaan geven. Persen dus. Dat was even omschakelen en als vanzelf begon ik toch te puffen toen ik hem voelde opkomen. Gelukkig werd ik goed begeleid en lukte het me daarna wel flink mee te persen. Ik begon daarmee om 3.42 uur.

Het was zwaar en ik had tussen de weeën net genoeg tijd om weer enigszins op adem te komen, zodat ik de volgende wee weer alles kon geven. Toen ik van Lise beviel heb ik teveel op mijn gezicht geperst waardoor ik allemaal bloeduitstortingen had. Ik probeerde dit keer bewust naar beneden te duwen, wat nog niet meeviel. Ergens hoopte ik dat hij er na een paar keer persen zou zijn, maar waarschijnlijk omdat hij toch een tikje groter was dan Lise duurde het alsnog 18 minuten voordat ik hem zelf kon aanpakken. Ik ben zo blij dat ik nog net op tijd kon aangeven dat ik dat graag wilde.

“Hard huilend kwam hij ter wereld. Het was voor hem natuurlijk ook een snelle en heftige bevalling geweest.”

Daar is hij dan!

Eerst leek het of ik er niet goed bij kon, maar al snel had ik een warm, nat en glibberig baby’tje vast. Op 31 oktober om 4.00 uur precies is Quinn geboren. Ons tweede kindje. Onze zoon! Ik kon het bijna niet geloven. De wee ervoor hadden we vlug vlug mijn t-shirt uitgetrokken, dus hij kon meteen huid op huid bij me komen liggen. Hard huilend kwam hij ter wereld. Het was voor hem natuurlijk ook een snelle en heftige bevalling geweest.

bevalling1

Quinn heeft een uur bij me gelegen, terwijl de placenta geboren werd (o ja, dat moest ook nog) en ik gehecht ben. Geen knip, maar wel wat kleine scheurtjes. Ondertussen kreeg ik behoorlijke naweeën. Zo erg dat ik ze echt weg moest puffen. De pijn maakte het lastig echt te kunnen genieten van het mannetje op mijn borst. Na een uur zijn de testjes voor de Apgarscore gedaan en Quinn scoorde drie keer een 10. Iets dat volgens de verloskundige niet heel vaak voorkomt.

Omdat de naweeën zo heftig bleven en mijn baarmoeder niet snel genoeg kleiner werd, besloot de verpleegster een handje te helpen door erop te drukken. Ik mocht in haar arm knijpen, want het zou even gemeen zijn. Nou… ik heb haar bijna omver geduwd! Dat was echt geen pretje, maar wel nodig want blijkbaar kwam er nog een hoop ‘rotzooi’ uit die juist voor die hevige naweeën zorgde.

Even bijkomen

Stond ik na de geboorte van Lise binnen een halfuur naast mijn bed te vragen of ik al mocht douchen, dit keer ging het wat minder goed met me. Ik voelde me erg slap en duizelig, waarschijnlijk doordat ik dit keer meer bloed was verloren. Die naweeën maakten het er niet makkelijker op. Ik moest snel wat eten, sapjes drinken en aangeven wanneer ik dacht te moeten plassen. Eerder zou ik sowieso niet naar huis mogen.

Toen ik me wat beter voelde wilde ik graag onder de douche. Gelukkig stond er een stoeltje in, zodat ik niet hoefde te blijven staan. Het douchen zelf ging op zich goed, maar toen ik terug naar het bed wilde lopen voelde ik me opeens heel licht in mijn hoofd worden. Ik denk dat ik net op tijd was gaan zitten.

Naar huis

“Het moment dat Lise haar kleine broertje voor het eerst zag zal ik nooit vergeten.”

Nadat ik gedoucht had en weer enigszins bij zinnen op bed lag, kwamen de opa’s en oma’s met Lise langs om Quinn te bewonderen.

bevalling2

Het moment dat Lise haar kleine broertje voor het eerst zag zal ik nooit vergeten. Gelukkig heeft opa een paar hele mooie foto’s gemaakt van dat bijzondere en dierbare moment.

quinn3

bevalling3

Een uur nadat het bezoek was vertrokken, kregen wij groen licht om naar huis te mogen. Het was toen rond het middaguur. We mochten nog een blauw blokje op het grote bord prikken en in een rolstoel reed M Quinn en mij naar de auto. Naar huis.

bevalling4

Terugkijkend blijf ik het bizar vinden hoe snel het is gegaan. Ik werd om 2.25 uur nietsvermoedend wakker en om 4.00 uur, iets meer dan anderhalf uur later, was ik voor de tweede keer mama!

25 Comments

  • Reply Charlotte 11 november 2016 at 06:25

    Meis wat heb je dat goed gedaan zeg! En inderdaad een super snelle bevalling! Zo mooi dat je hem zelf aan hebt gepakt, dat wil ik dit keer ook graag!

  • Reply Olga // Daar Was Eens 11 november 2016 at 07:20

    Ook via deze weg van harte gefeliciteerd! 🙂

  • Reply Wendy 11 november 2016 at 08:10

    Oh heftig zeg! Dat zal best wel even eng zijn geweest want je wil natuurlijk niet op een parkeerplaats of in een ziekenhuis gang bevallen. Misschien is het aan de ene kant fijn als een bevalling zo snel gaat maar wel enorm overweldigend!

  • Reply Essma 11 november 2016 at 08:45

    Vol bewondering heb ik je bevallingsverhaal gelezen! Geweldig! Op een gegeven moment zette ik mijn kop koffie even neer…..te spannend! 😃

  • Reply Jeske 11 november 2016 at 09:24

    Wat heb je dat mooi geschreven! Gek hoe in een paar uur je hele wereld veranderd is. Wat een mooie foto’s ook van jullie viertjes.

  • Reply Manon 11 november 2016 at 09:36

    Wauw wat megasnel!!!!! En wat een mooi moment lijkt me dat, als je allebei de kindjes samen in je armen hebt <3 En och, die Intratuin! Doet wonderen hahaha. Hier 18 november 2014 daar rondgelopen en je weet wanneer ie geboren is.

  • Reply Loes Johanna 11 november 2016 at 10:50

    Wauw, wat is het snel gegaan! En heel mooi geschreven, met prachtige foto’s!

  • Reply Vlijtig Liesje 11 november 2016 at 11:04

    Een mooi verhaal. Vervelend dat je naweeën had!

    Ik herinner me dat ik na een bevalling in eerste instantie helemaal geen idee meer had hoe ik moest plassen…

  • Reply Angela - Mama met passie 11 november 2016 at 15:17

    Wow wat een snelle bevalling, goed gedaan! Een prachtige zoon en wat een score, nu al een topper. Geniet van je bevallingsverlof met je prachtige gezin 🙂

  • Reply Marijke 11 november 2016 at 15:22

    Wauw dat is echt snel. Nogmaals gefeliciteerd!

  • Reply Jessica 11 november 2016 at 16:32

    Jeetje wat een snelle bevalling. Wat goed dat je meteen naar het ziekenhuis bent gegaan in plaats van thuis nog een controle te hebben gehad! En wat een mooi wondertje is Quinn! Heb je de dagen erna nog veel last gehad van naweeën? Heel veel geluk!

    • Reply Monique 11 november 2016 at 17:31

      Helaas wel ja. Het enige dat ik mocht slikken was paracetamol, maar ik had niet het idee dat dat veel deed. Gelukkig is het nu helemaal over, het waren vooral de eerste twee, drie dagen.

  • Reply Nicole 11 november 2016 at 16:34

    Wow das echt heel snel gegaan!!!

  • Reply Barbara 11 november 2016 at 16:43

    Wat snel! Gelukkig is alles goed gegaan! Prachtige foto’s! Geniet van al het moois!

  • Reply Fleur 11 november 2016 at 16:57

    Wow ik had even helemaal gemist dat je bevallen bent! Gefeliciteerd! Fijn dat alles goed is en bizar dat het zo snel is gegaan. Veel geluk met z’n vieren.

  • Reply Bianca van Dalen 11 november 2016 at 19:40

    Wat snel! Gelukkig was je op tijd in het ziekenhuis!

  • Reply Tamara 12 november 2016 at 00:33

    Ooh wat is het snel gegaan! Gelukkig dat je gelijk koos voor het zkh. Wat een mooie foto’s!

  • Reply Jodi - liefthuis 12 november 2016 at 13:42

    Wajoooo zeker snel. Knap gedaan meis en knap gedaan kleine quin

  • Reply tessabonekamp 12 november 2016 at 15:24

    wat betekend een rood blokje
    wat een snelle bevalling

  • Reply Harma 12 november 2016 at 17:24

    Wat heb jij dit super mooi beschreven zeg!
    Hihi, gefeliciteerd met de kleine jongen!
    Liefss Harma

  • Reply Angela 12 november 2016 at 19:22

    Gefeliciteerd. Het verhaal lijkt op mijn bevalling. Dat de verloskundige op je buik drukt om de baarmoeder een handje te helpen. Allemachtig dat deed meer pijn dan de hele bevalling.
    Gelukkig kun je nu genieten!

  • Reply Nicole 13 november 2016 at 07:35

    Ik wist natuurlijk wel een klein beetje hoe of wat maar nu ik het zo lees.. Wauw! Dat moet echt heftig zijn geweest.. En rot van die naweeen zeg!

  • Reply Kelly 28 november 2016 at 08:16

    Wow wat een snelle bevalling! Aan de ene kant wel fijn dat je zo snel je zoontje kon vasthouden, maar kan me voorstellen dat er echt veel aan je voorbij is gegaan! Geniet van jullie gezin van 4! 😃

  • Reply Lori (Mama's Jungle) 10 december 2016 at 00:10

    Mooi opgeschreven, nogmaals gefeliciteerd en wat bijzonder he, de eerste ontmoeting van je kids! Ps wat is dat blokje op dat bord dan? 🙂

  • Reply Felicia 24 april 2017 at 10:20

    ik herken veel uit jou bevallingsverhaal mijn tweede en derde gingen ook heel snel
    de derde was zelfs een kwartier alles bij elkaar en jeetje super heftig vond ik ook dat druk gevoel ze zakte ook ineens bij mij naar beneden bij de tweede dacht ik echt ik ga toch niet in de auto bevallen
    ik moest moeite doen om haar tegen te houden om niet geboren te worden in de auto
    achteraf zei de verloskundige waarom ben je niet voor een thuisbevalling gegaan ?
    gelijk aangekomen in het ziekenhuis was ze er in 2 keer persen.
    bij de derde stonden we voor de deur op het punt om te vertrekken naar het ziekenhuis met mijn man mijn moeder zusje en de verloskundige maar ik voelde ineens een enorme druk ze was gezakt. en mijn water brak knap voelde ik wat eng .
    het was een eng gevoel ik zei mijn man dat mijn water was gebroken en ze er aan kwam!
    we konden niet weg ik raakte in paniek haasten mij naar mijn slaapkamer de verloskundige hoorde van mijn man wat ik zei
    ze haasten zich ook naar mij terug uit de keuken waar ze haar tas had gepakt en jas had aan gedaan
    mijn moeder en zusje kwamen er ook bij
    ik schreeuwde het uit ze gaat er uit! en ik mocht persen ze zei dat ik al 10 centimeter had
    maar oo wat ging dat lastig wat ontzettend moeizaam en ik had zo pijn nog erger dan de weeen ervoor waren
    de manier hoe ze gezakt was deed zo hevige pijn het brande verschrikkelijk .zo verschil met mijn tweede meisje die er was na 2 kaar persen . ik raakten in paniek begon automatisch nog meer geluid erbij te maken het ging vanzelf
    het vruchtwater had bijna iedereen nat gespoten bleek achteraf maar daar kreeg ik op het moment niets van mee
    ze was blijven hangen beneden een vreemd pijnlijk en eng gevoel
    de verloskundige zei maar dat ik gewoon rustig moest adem halen en dan door moest persen
    ik deed het met al mijn kracht al voelde ik niet welke kant ik op moest persen dit gevoel was totaal nieuw voor mij
    maar toen eindelijk ze was er wat was ik blij .
    onze jasmijn. ons derde prinsesje was zwaarder dan ons tweede meisje vandaar waarschijnlijk het moeizame persen
    maar zei de verloskundige met een oerkracht niet te geloven hoe sterk jij bent met een oerkracht perste je haar ter wereld.
    ze was onder de indruk van mijn kracht. jasmijn was een heel mooi lief meisje met lange donkere wimpertjes
    ze had een rood plekje op haar hoofdje zo hard heb ik haar er uit geperst .
    nu ben ik zwanger van de vierde dit keer een jongentje en ben uitgerekend op 25 augustus
    jasmijn is 1 jaar dus ze zullen weinig schelen in leeftijd .
    mooi om te lezen en vooral omdat ik zoveel herken uit jou verhaal
    ik ben benieuwd hoe deze bevalling zal gaan verlopen aangezien ze toch wel een beetje alle drie verschillend waren
    maar ik ben ook nu al een beetje bang voor mij mag hij nog lekker lang blijven zitten

  • Laat een reactie achter

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.