OUDERSCHAP ZWANGERSCHAP

Borstvoeding – Ga ik het bij een tweede weer proberen?

7 augustus 2015

borstvoeding

Nee, ik ben niet zwanger, maar omdat we ooit wel graag een broertje of zusje willen voor Lise denk ik weleens na over wat ik hetzelfde of juist compleet anders zou doen. Precies een jaar geleden schreef ik in een artikel waarom ik geen borstvoeding gaf. In het kader van de Wereld Borstvoeding Week die deze week weer plaatsvindt, stelde ik mezelf de vraag: ga ik het bij een eventueel tweede kindje toch weer gewoon proberen?

Van 1 t/m 7 augustus 2015 is het Wereld Borstvoedingsweek (WBW), de week waarin borstvoeding extra aandacht krijgt. Zoals ik in bovengenoemd artikel al schreef, ging ik er tijdens mijn zwangerschap eigenlijk vanuit dat ik mijn baby gewoon borstvoeding zou geven de eerste maanden. Maar na de bevalling bleek al snel dat dat verre van vanzelfsprekend is. De details kun je in het artikel lezen, maar na een ruime week ploeteren met aanleggen, kolven en bijvoeden, heb ik uiteindelijk besloten volledig over te gaan op flesvoeding.

Ik weet nog goed hoe zwaar het was die week en hoe groot de teleurstelling dat de productie niet steeg en Lise zo’n moeite had met drinken. En ik weet nog als de dag van gisteren hoe groot de opluchting uiteindelijk was toen ik had geaccepteerd dat het hem niet ging worden met die borstvoeding en we overgingen op de fles. Hoe heerlijk het was dat ik tussen het voeden door weer tijd had voor andere dingen. Genieten vooral.

En toch… je voelt hem waarschijnlijk al aankomen, zou ik het bij een tweede weer willen proberen. Want hoewel ik weet (en nu met eigen ogen gezien heb) dat baby’s het prima doen op flesvoeding en je ook zonder de borst een ijzersterke band kunt opbouwen, wil ik weten of het er dit keer wel in zit. Of ik er misschien meer ontspannen in sta, doordat ik weet dat de kans bestaat dat het niet lukt en het daardoor juist makkelijker gaat.

Wat ik wel absoluut anders wil is de begeleiding. En dat begint al in het ziekenhuis. Ik kreeg pas na ongeveer een uur hulp bij het aanleggen en ook daarna werd er vrij weinig aandacht aan besteed. De kraamhulp thuis deed wel haar best, maar opmerkingen als ‘dit heb ik nog nooit meegemaakt’ wil ik dit keer echt niet horen. Nee, ik wil het op een ontspannen manier proberen, met goede begeleiding en als blijkt dat het er weer niet in zit, neem ik zelf op tijd het besluit om ermee te stoppen. Hoop ik.

Heb jij bij je tweede (of derde, vierde, etc.) kind andere keuzes gemaakt wat betreft borst- of flesvoeding dan bij de eerste?

17 Comments

  • Reply Nicole 7 augustus 2015 at 08:01

    Zoals je weet heb ik ook maar kort borstvoeding kunnen geven.
    En ook ik probeer het weer. Waarom niet? Nieuw kindje is anders en wie weet lukt het wel.

    • Reply Monique 7 augustus 2015 at 13:59

      Precies! En ik denk dat je er zelf ook anders in staat een tweede keer. Laten we hopen dat het ons lukt!

  • Reply Noraly 7 augustus 2015 at 08:04

    Wat dapper van je! Ik hoop voor je dat een tweede er snel komt. 😉 Ik denk dat iedere moeder, ook de voedende, begrip voor je heeft wat je ook besluit, want die eerste weken zijn zelfs als alles verder goed gaat, heel pittig. Dus als het dan ook nog eens niet goed gaat qua productie etc… Ik hoop dat het met een tweede veel beter gaat!

    • Reply Monique 7 augustus 2015 at 14:01

      Je slaat de spijker op z’n kop! Zwaar is het zeker die eerste weken, zelfs als alles ‘normaal’ verloopt kan het pittig zijn. Ik hoop het ook!

  • Reply Priscilla 7 augustus 2015 at 08:17

    Ik heb na de eerste zo’n afkeer voor borstvoeden ontwikkeld dat ik het bij nummer twee niet meer heb geprobeerd. Laten we het er op houden dat het gewoon mijn ding niet is 🙂

    • Reply Monique 7 augustus 2015 at 14:02

      Dat kan natuurlijk ook en daar is niks mis mee. Goed dat je je niet hebt laten ophitsen door de bv-maffia 😉

  • Reply Joyce 7 augustus 2015 at 09:44

    Wat jammer dat je niet direct de juiste hulp hebt gekregen in het ziekenhuis. Bij mij heeft de verloskundige direct geholpen.

    • Reply Monique 7 augustus 2015 at 14:04

      Zeker jammer. Mijn verloskundige mocht de bevalling niet doen, omdat ik te vroeg was (36 wk). Pijnlijk, maar ik weet bijna zeker dat het heel anders was gegaan als ik niet was overgedragen aan het personeel van het ziekenhuis. Maar ja, dat is achteraf. Fijn dat jouw verloskundige direct heeft geholpen!

  • Reply Susanne 7 augustus 2015 at 13:25

    Ik herken heel veel van mijn eigen situatie in je verhaal. Uiteindelijk heb ik me ook neergelegd bij kunstvoeding maar dit heeft me emotioneel veel gekost. Ik heb ook nog begeleiding gehad van een hele lieve lactatiekundige maar zelfs met haar hulp is het niet gelukt om de productie omhoog te krijgen. Ik heb wel met haar afgesproken dat ik bij een volgende zwangerschap, haar meteen bel na de bevalling. Zij komt dan meteen langs om, naast de kraamhulp, te ondersteunen. Ze woont vlakbij Eindhoven dus misschien voor jou ook tip.

    • Reply Monique 7 augustus 2015 at 14:06

      Altijd fijn om te horen als je niet de enige bent. Jammer dat het ondanks die lieve lactatiekundige toch niet is gelukt. Maar dan heb je er in elk geval alles aan gedaan. Hopelijk realiseer je je dat 🙂 Super fijn dat ze meteen komt helpen bij een volgende bevalling. Lijkt me een prettig idee. Ik ben wel nieuwsgierig wie zij is ja, maar het is nu dus nog niet van toepassing. Als je wil mag je me haar naam/gegevens mailen, dan bewaar ik ze 😉

  • Reply Marijke 7 augustus 2015 at 14:29

    Knap dat je het na zo’n teleurstelling toch eventueel nog een keer wilt proberen. Bij mij ging het twee keer goed. Ik dacht bij de eerste ook, het moet toch gewoon makkelijk zijn, de natuur zijn gang laten gaan en hoppa. Maar het is best pittig. Respect dat je toen de keuze hebt gemaakt te stoppen. Dat vind ik echt knap. Iets opgeven wat je graag had gewild.
    Leuke foto trouwens, die heb ik ook gebruikt, haha

  • Reply cindy 7 augustus 2015 at 15:33

    Bij mij hetzelfde verhaal. Vanwege n keizersnee kwam het niet echt op gang en toen t uiteindelijk wel kwam, was mijn dochtertje al meer aan de fles gewent. Ze kreeg geen grip op de tepel. Begeleiding was ook minimaal maar komt ook omdat je hier geen kraamzorg hebt zoals in nederland. Heb toen zelf besloten om te stoppen en dat was de beste beslissing.
    Bij eventueel een tweede kindje denk ik niet dat ik het weer ga proberen. Het zal weer n ks worden dus wrs hetzelfde probleem. In die week van kolven, bijvoeden enz heb ik zoveel van mijn dochtertje gemist. En de stress die erbij kwam. Ik wil gewoon dit keer meteen ‘genieten’ en echt bewust meemaken dat er een nieuw kindje is.

  • Reply janske 7 augustus 2015 at 21:36

    Knap dat je het toch opnieuw wilt gaan proberen ondanks dat het de eerste keer niet lukte zoals je gehoopt dat. Ik ga het de tweede keer zeker weer proberen en ik zie wel hoe lang ik het vol kan houden…bij de eerste ging het zeker niet zonder slag of stoot, dus ik weet hoe moeilijk het kan zijn om vol te houden…

  • Reply Renee 8 augustus 2015 at 10:40

    Ik sta er precies hetzelfde als jij in. Ik wil het bij de volgende ook heel graag proberen. Ik weet dat het veel tijd, pijn en moeite gaat kosten en hoop dat dat lukt met een rondhuppelend meisje in huis.

  • Reply nicoline 9 augustus 2015 at 08:19

    mooi stukje. Bij mij is het helaas ook niet gelukt om borstvoeding te geven. Ik wilde niets liever, maar mijn productie kwam maar niet op gang en Elisa was zo klein dat we geen risico’s konden nemen. Elisa kreeg al bijvoeding dus kreeg naast borstvoeding al de fles. Na een week intensief bezig te zijn met de kraamverzorgende en Elisa zagen we dat het niet ging. Elisa werd gefrustreerd en ik trok het ook niet meer. De beslissing om toen te stoppen gaf ons beide heel veel rust. Maar bij een tweede zou ik het zo weer proberen!

  • Reply iooon 11 augustus 2015 at 07:55

    Ik weet dat het mij niet gelukt was als ik geen lactatiekundige had laten komen. Ik denk dat ik er vooral van geleerd heb dat ontspannen belangrijk is voor de productie. Hoe meer stress, hoe minder melk. Maar soms vraag ik me ook af in hoeverre ik het zou volhouden met een dreumes er bij.

  • Reply Sheila 14 augustus 2015 at 14:55

    Ik heb eerst je eerste log gelezen om te kijken wat de reden is dat je geen borstvoeding gaf. Misschien helpt mijn ervaring je wel om het de tweede keer wel te proberen!

    Mijn zoontje kwam precies 3 weken te vroeg en via een keizersnede. Ik had al begrepen dat met een ks de borstvoeding langzamer op gang zou komen, dus daar had ik me op ingesteld. Maar met 3 weken te vroeg, is ook het zuigreflex van een baby erg zwak. Mijn mannetje moest zo z’n best doen en er kwam nauwelijks iets uit. Na kolven gedurende de nacht om het op gang te houden (verschrikkelijk), produceerde ik een paar druppels tot eindelijk 20 ml. Maar daar had mijn ventje niet genoeg aan. En ik vond het verschrikkelijk om aan te zien dat hij zo hard werkte, maar na een paar minuten uitgeput in slaap viel met de weinig voeding.

    Wij moesten ook bijvoeden. En we kregen een flesje met melk met een klein speentje. Zo kreeg hij voeding binnen. En in de tussentijd bleven we het proberen en bleef ik kolven. Maar het ging erg langzaam. Ik vond het zo helemaal niet leuk. Het deed ook zeer aan mijn tepels, dus het voelde echt niet fijn. Maar ik wilde wel graag.

    Op een gegeven moment had een andere verpleegster een geweldig plan en daar ben ik haar nog dankbaar voor. Ik kreeg een tepelhoedje (oh, geen pijn, zo fijn). En mijn zoontje merkte geen verschil. Nog steeds zoog hij niet hard genoeg en produceerde ik te weinig. Maar ik wilde hem zo graag belonen. Toen heeft ze de melk in een spuit gedaan (als sonde voeding) en in een slangetje gestoken. Het uiteinde heeft ze bij in mijn tepelhoed gestoken en zo kwam het eruit, terwijl mijn zoontje gewoon aan mijn tepel zoog voor melk. En zo werd de man beloond en kreeg hij toch voeding binnen en gaf ik eigenlijk ook borstvoeding. Ik voelde me stukken gelukkiger en zo hebben we samen gewerkt aan onze productie.

    Toen ik na 4 dagen thuis was, duurde het nog maar erg kort en konden we het af zonder bijvoeding. Het tepelhoedje heb ik altijd wel gehouden. Dat was voor mij minder pijnlijker.

    Dus… misschien heb je wat aan bovenstaande. Want het klinkt als mijn begin. Ik had gewoon hele fijne begeleiding. In het ziekenhuis en thuis door de kraamhulp kreeg ik goede begeleiding met aanleggen.

  • Laat een antwoord achter aan Priscilla Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.