OUDERSCHAP PERSOONLIJK

Wil ik te snel en teveel?

29 november 2016

todo

Met de bevalling nog maar net achter de rug toch weer van alles willen. Het is zo typisch mij, maar is het wel normaal? Maak ik het mezelf niet onnodig moeilijk? Die vragen spoken regelmatig door mijn hoofd. Maar het blijkt verdomde lastig er verandering in te brengen. Natuurlijk moet je op zoek naar een nieuwe balans met een tweede kindje erbij, maar is het nu juist goed dat ik alweer mijn best doe alle ballen in de lucht te houden of wil ik te snel en teveel?

Misschien voelde je het al een beetje aan, maar dit wordt een heel persoonlijk artikel. Het voelt best kwetsbaar het zo te typen, maar het is wel de waarheid en iets waar ik tegenaan loop deze kraamtijd. Tijd dus om dat even voor mezelf op een rijtje te zetten en hopelijk van jullie te horen of je je erin herkent of juist helemaal niet.

De kraamweek

Na de bevalling breekt de kraamweek aan. Jezelf acht dagen laten verwennen in je kraambed. De eerste twee dagen was ik de perfecte kraamvrouw. Ik lag, zat, strompelde naar de wc, voedde Quinn en deed braaf een middagdutje. Vanaf dag drie kon ik mijn rust niet meer zo goed pakken. Middagdutjes werden vervangen door het kijken van een serie of het werken aan mijn blog. Hoewel pas net bevallen werd ik ook in mijn hoofd alweer wat drukker. De geboortekaartjes moesten de deur uit, we wilden Lise graag laten trakteren op de peuterspeelzaal en hadden een kraamfeest in het verschiet waar we behoorlijk wat voor moesten regelen.

Toen de kraamhulp de deur uit was en we het helemaal zelf mochten gaan doen, werd het er natuurlijk niet rustiger op. Helemaal doordat ik ook de behoefte kreeg zelf de deur uit te gaan. De muren begonnen inmiddels een beetje op me af te komen. En hoewel ik flink had vooruitgewerkt wat bloggen betreft, was die voorsprong inmiddels ingelopen en wilde ik dus weer gewoon dagelijks een artikel schrijven. En, ik schaam me bijna om het toe te geven, ik heb er zelfs al eens over gedacht mijn studie weer op te pakken.

Plannen

Van nature ben ik een echte planner. Ik hou ervan do to lijstjes op te stellen en het geeft me voldoening ze af te werken. Ik hecht ook altijd veel waarde aan een globale planning van een dag of weekend bijvoorbeeld. Waar M van nature veel meer op het moment zelf beslist wat hij wil doen, denk ik er graag vooraf over na. Ja, dat is soms weleens lastig… Maar waar andere net bevallen mama’s zo heerlijk lijken weg te kunnen kruipen in hun coconnetje, kwam bij mij dus al vrij snel de behoefte om me ook weer met andere zaken bezig te houden.

Geniet ik dan helemaal niet? O jawel, zeker weten! Als ik alleen al naar Quinn kijk word ik overspoeld door een gevoel van verliefdheid. Alles aan hem is mooi en ik zou hem de hele dag wel willen knuffelen en kusjes willen geven. Als we buiten gaan wandelen voel ik me super trots en helemaal als mensen voorbij lopen en heel onopvallend een blik in de kinderwagen werpen en dan zachtjes ‘aaaah’ of laatst zelfs ‘wow’ fluisteren. Het is mijn kind, mijn zoon en ik vind het geweldig dat hij er is.

Maar het maakt ook wel dat ik me schuldig voel. Dan ben ik bijvoorbeeld bang dat de borstvoeding niet goed loopt omdat ik te druk ben met andere dingen. En ergens baal ik er gewoon van dat ik dus blijkbaar niet zo goed ‘in het moment’ kan leven. Deze eerste weken zijn zo bijzonder en gaan zo snel voorbij dat ik er heel graag wat bewuster mee bezig zou willen zijn. Maar in de waan van de dag denk ik daar natuurlijk niet over na en lijken dingen die eigenlijk compleet onbelangrijk zouden moeten zijn dat opeens toch.

Heb jij je de eerste weken met je baby compleet afgesloten van de buitenwereld of wilde je net als ik al snel weer van alles ondernemen?

De uitgelichte afbeelding is afkomstig van Shutterstock.

13 Comments

  • Reply Nicole 29 november 2016 at 06:46

    Mijn situatie was volledig anders dus ik kan er niet zo goed over meepraten. Wel weet ik nog van die drie onbezorgde dagen die we thuis hadden dat ze bij mij echt m’n telefoon en laptop moesten verstoppen zodat ik tenminste een middagdutje ging doen. Die ik uiteindelijk alsnog niet deed. Achteraf denk ik: had ik maar geluisterd maar dat is achteraf haha..

  • Reply Ralph 29 november 2016 at 08:03

    Volgens mij is de vuistregel om het voor 4 weken voor de bevalling en 12 weken na de bevalling rustig aan doen. Als je jezelf nou eens verbiedt om meer echt actief te worden de komende weken?! (Ik weet het, dat is heel makkelijk gezegd).

  • Reply Essma 29 november 2016 at 08:40

    Ik herken mezelf zeker in jouw verhaal! Enerzijds is het heel normaal dat je snel weer ‘up & running’ wilt zijn omdat je dat gevoel als moeder gewoon hebt. Dat gevoel van verantwoordelijkheid en willen zorgen dat iedereen thuis het naar z’n zin heeft! Anderzijds is dat ook tegelijk de valkuil, omdat je niet toegeeft aan de rust die je zowel mentaal als fysiek nodig hebt na een bevalling. Na de geboorte van mijn eerste was ik ‘erger’ dan bij de tweede…dat was een keizersnede, dus ik moest wel.

  • Reply Nienke 29 november 2016 at 09:49

    Ik ben zo iemand die wel helemaal in een babycocon kruipt. Tenminste, dat heb ik bij mijn dochter gedaan. En dan tot in het extreme dat er maanden bijna niks uit mijn handen kwam. Dus dan ben ik stiekem een beetje jaloers op mensen die sneller weer productief kunnen zijn.

  • Reply Vlijtig Liesje 29 november 2016 at 13:01

    Ik was altijd wel echt even van de wereld en genoot van de rust. Maar iedereen is weer anders.

  • Reply Bregje 29 november 2016 at 13:33

    Het belangrijkste is dat jij je mentaal en fysiek goed voelt bij wat je doet. Ik was na vier weken weer een beetje op de been en toenbwerd Lau ziek en stortte ik ook in. Heb daarna echt nog weken daarvan bij moeten komen. Persoonlijk zou ik dus voor rust kiezen, omdat het drukke dagelijkse leven vanzelf wel weer terugkeert en die rustige kraamweken niet 😉

  • Reply Laura 29 november 2016 at 13:58

    Bij de oudste 2 vond ik dat ik ‘moest’ Ik dacht echt dat de buitenwereld het raar zou vinden als ik na 2 weken nog binnen zou zitten. Deze keer is het anders. Ik leef veel meer in het nu. Lekker in mijn cocon, me bezig houden met de kleine man zolang de oudsten op school zitten en als ze thuis zijn met hun bezig zijn. En ik vind het heerlijk! 🙂

  • Reply Nicole 29 november 2016 at 14:11

    Ik heb me in het begin best een beetje afgesloten waardoor ik me soms eenzaam voelde. Ik durfde Spencer niet goed mee naar buiten te nemen en wilde niet in het openbaar borstvoeding geven. Gelukkig kreeg ik wel heel veel kraambezoek. Deze keer ga ik proberen het meer los te laten.

  • Reply Shirley 29 november 2016 at 15:48

    Ik heb inderdaad wel heel verbaasd naar je snapshots gekeken dat je al zoveel doet en zo snel! De eerste weken met Skyler was ik echt voornamelijk thuis bezig. Ik weet natuurlijk niet hoe dat is met een tweede, en of het dan makkelijker en/of sneller verloopt. Maar als je je goed voelt en blij wordt van wat je doet, is er niks aan de hand toch? Ik zou het zelf alleen iets rustiger aan doen en mezelf meer de tijd gunnen 🙂

  • Reply Fleur 29 november 2016 at 20:20

    Heel herkenbaar dit!! M’n zoontje nu 12 weken en mijn weken zijn zo vol gepland! Ik spreek veel af, ga de stad in, doe in huis van alles, wil er voor anderen zijn.. af en toe schrik ik en denk ik help ik moet meer genieten en rust nemen. Maar daar ben ik niet goed in blijkbaar ☺️…

  • Reply Sandra 30 november 2016 at 09:04

    Heel herkenbaar haha! Ik wou meteen mn oude leventje terug oppikken en ervoor zorgen dat het huis netjes lag, er dagelijks vers gekookt werd, alles op orde stond… Viel dat even tegen! Zeker met de borstvoeding die niet goed liep. Dat is waarschijnlijk ook een van de redenen dat ik de borstvoeding dan maar gelaten heb voor wat het is, de baby werd er niet vrolijk van en ik nog minder.
    Als je niet gelukkig wordt van het rustig aan te doen dan kan je maar beter plannen maken denk ik dan 🙂 al moet je niet te veel hooi op je vork nemen natuurlijk!

  • Reply Marianne 30 november 2016 at 09:20

    Bij mijn eerste heb ik het 4 weken rustig aan gedaan door een zware bevalling en daarna 3 borstontstekingen. Bij de geboorte van onze dochter ging ik na 5 dagen even met ons zoontje naar de speeltuin bij ons beneden. Op de een na laatste dag van de Kraamzorg mochten we met Saar naar buiten en hadden we smiddags een bezoekje op het CB gepland staan met ons zoontje. Dat werd ons eerste uitstapje. Ik vond het heerlijk om weer lekker in de weer te zijn! Rusten smiddags was ook meer op bed liggen en relaxen dan slapen.

  • Reply Marijke 30 november 2016 at 10:25

    Met een tweede gaat het wel sneller dan bij de eerste merkte ik. Immers er moest hier een meisje naar zwemles, school en sport. Dus ja ik werd vanzelf ook drukker. Maar doe vooral waar jij je goed bij voelt. Immers jij moet happy zijn, of dat nou druk is, of in een coconnetje….

  • Laat een antwoord achter aan Essma Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.