Schrijven. Ik hou er enorm van. Eigenlijk al zolang ik me kan herinneren. Als we vroeger op school een verslag moesten schrijven ging ik als een van de eersten helemaal enthousiast aan de slag. Werkstukken maken bijvoorbeeld, vond ik ook geweldig. ‘Monique is echt een talenkind’, zei mijn meester in groep 8. En gelijk had hij. Maar wat maakt een tekst een goede tekst? Beter gezegd: hoe weet je of je lezers je tekst snappen en niet na twee zinnen afhaken?
Wie schrijft die blijft
Als ik tijdens mijn eerste blogdipje of gebrek aan inspiratie was gestopt met schrijven, was deze website een stille dood gestorven. Schrijven gaat niet altijd vanzelf. Het is zelfs niet altijd leuk. Omdat ik er (ook) mijn inkomen mee verdien ‘moet’ ik vaak genoeg schrijven over onderwerpen die wat verder van me af liggen. En toch hè? Toch kan dat me dat soms enorm verrassen. Het haalt me uit mijn comfortzone. Met als gevolg dat ik het knap lastig vind om te beginnen. Dat ik geen goede titel kan bedenken, of zelfs maar weet wat er in de inleiding moet komen. Vaak komt dat even later toch. En blijkt een onderwerp lang niet zo saai om over te schrijven dan ik eigenlijk dacht. Met een beetje geluk heb ik bovendien van de research ook nog wat opgestoken. Leerzaam beroep wel, dat bloggen.
Taalniveau
Voor wie schrijf je eigenlijk? Behalve als het je agenda of dagboek is, is dat natuurlijk je lezer (duh). Klinkt simpel, is het voor veel mensen helemaal niet. Want wist je dat er verschillende taalniveaus zijn en teksten maar dus ook lezers niet allemaal op hetzelfde niveau zitten? Een tekst die de een met twee vingers in de neus leest, kan voor de ander bijna onleesbaar zijn. In totaal zijn er zes verschillende taalniveaus, van A1 (heel eenvoudig) tot en met C2 (heel moeilijk). B2 wordt wel gezien als ‘normale communicatie’. Een tekst die aan dit taalniveau voldoet, moet iedereen die de taal beheerst goed kunnen lezen.
Maar als een tekst op B2 niveau normaal en goed leesbaar is, waarom zijn er dan in hemelsnaam zes taalniveaus? Goede vraag, vroeg ik me ook af. Dat is zodat we in elk Europees land het niveau van de taal kunnen vergelijken. Alle niveaus zijn dus in heel Europa hetzelfde. Waag je je aan een cursus Frans voor beginners, dan zou je na afronding van die cursus bijvoorbeeld het taalniveau A2 kunnen krijgen. Je beheerst de taal Frans dan dus op A2-niveau. Snap je ook meteen waarom je dan waarschijnlijk nog niet vloeiend een Frans krantenartikel kunt lezen.
Heerlijk, helder, leesbaar
Het maakt dus niet uit WAAR je over schrijft. Of het nu je huisdier is of het meest ingewikkelde concept dat je je maar kunt bedenken. Een tekst moet leesbaar zijn. B2. Misschien neigend naar B1 als je iets echt in Jip en Janneke-taal wilt uitleggen. Schrijf je beroepsmatig of voor je eigen bedrijf, dan zou je kunnen overwegen een communicatiebureau in te schakelen om je hierbij te helpen. Ik probeer er zelf altijd goed op te letten dat mijn teksten vlot en helder zijn. Zonder onnodig ingewikkeld jargon of wollige uiteenzettingen. Niet omdat jullie, mijn lezers, de taal niet beheersen (ik schat jullie hoog in!) maar gewoon omdat het veel lekkerder leest als het lijkt of ik tegen je praat. Soms lukt dat vanzelf, soms iets minder vanzelf. Maar door een tekst na afloop nog eens goed door te nemen haal ik er alle haken en ogen er meestal wel uit. En als ik mijn opdrachtgevers en klanten mag geloven lukt me dat vrij aardig 🙂
Schrijf jij veel? En zo ja, ben je je er altijd van bewust hoe leesbaar je teksten zijn voor de gemiddelde lezer?
Geen reacties