Vliegen… I did it!

Vrijdag de dertiende, 4.30 uur ’s morgens.  Een snelle douche in een poging om wakker te worden en daarna snel richting kantoor, waar we verzamelden om vervolgens met drie auto’s naar Schiphol te rijden.

Die ochtend zou het gebeuren. Het vliegen dat ik al ruim twee jaar heb vermeden. Tegelijk een confrontatie met de angst die daar de oorzaak van is en waar ik de afgelopen maanden zo intensief mee aan de slag ben geweest.

Het zou natuurlijk hoe dan ook een beladen moment worden. Ik heb er weken, zo niet maanden, naartoe geleefd (vaker in negatieve dan in positieve zin) en ondanks dat de vliegangstbehandeling en het zelfhulpboek z’n vruchten leken af te werpen, zou ik nu pas echt gaan ervaren wat het ook alweer was om op 10 km hoogte door de lucht te suizen.

De spanning begon zich op Schiphol behoorlijk te op te bouwen. Daarbij speelde mee dat we geen vaste plaatsen hadden omdat we met EasyJet vlogen en ik per se aan het raam en zover mogelijk voorin wilde zitten. Je zult begrijpen dat ook dat voor de nodige onrust zorgde.

Ik had een goed plekje gevonden. Het opstijgen was spannend en ik merkte aan mijn hartslag dat ik gespannen was. Eenmaal op kruishoogte ging het wat beter en kon ik, met een muziekje in mijn oren en het vliegangstboek erbij, mezelf redelijk rustig krijgen. Toen de daling werd ingezet werd het wat turbulent. Wat niet verwonderlijk was, aangezien het aardig bewolkt was boven Rome. Ik probeerde me niet schrap te zetten maar de bewegingen gewoon te ‘volgen’ en naar buiten te kijken maar ik kan niet zeggen dat ik op m’n gemak was. Gelukkig waren we een minuut of tien later veilig geland.

Rome zelf was geweldig. Wat een prachtige stad! Helaas heeft het de twee dagen dat wij er waren bijna onophoudelijk geregend, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben in golfkarretjes de ‘Bernini mysterie experience’ gedaan en hebben Rome ook nog per fiets verkend. De laatste middag waren we vrij en zijn we nog even heerlijk gaan shoppen. We hadden te weinig tijd om alles te zien, dus ik wil zeker snel een keer terug.

Vanmorgen, of liever gezegd vannacht om kwart voor vier(!) ging de wekker alweer. Om 7.10 uur zouden we terug naar Amsterdam vliegen. Omdat de kruisvlucht op de heenweg redelijk was gegaan, wilde ik een stapje extra maken. Ik ben alleen heen en weer gelopen door het gangpad en helemaal achterin het vliegtuig naar de wc geweest. Voor de meesten van jullie klinkt dit waarschijnlijk suf, maar voor mij was het al heel wat om de gordel los te maken en op te staan!

Dit keer gelukkig niet zo’n turbulent einde als op de heenweg, al stond er wel een voor mij verdachte man voorin een beetje onrustig om zich heen te kijken. Ik probeerde er niet teveel aandacht aan te schenken, maar dat was een heel nieuw soort angst. Gelukkig gebeurde er niets en landden we, weliswaar niet erg zacht maar wel netjes op de landingsbaan, zonder dat er gekke dingen gebeurden.

Ik ben blij dat ik weer thuis ben en trots op mezelf dat ik dit toch maar heb gedaan. In augustus ga ik mijn volgende vlucht maken. Naar Kroatie dit keer. Komende week ga ik mijn therapeut bij Stichting VALK even bellen om te evalueren hoe het is gegaan en of er nog stappen gemaakt moeten worden.

Maar voor nu: slapen!