Mijn verstandskies moest eruit

Jaren geleden begon de ellende. Omdat ik in het algemeen nogal laat was met tanden krijgen en ook wisselen, kwamen mijn verstandskiezen pas heel laat door. Ik denk zelfs dat ik al tegen de dertig liep of zelfs daar overheen. Dat ik er last van had, leek mij dus te komen doordat de kiezen nog aan het doorkomen waren. Zodra ze helemaal doorgebroken zouden zijn, zou ik er wel vanaf zijn. Dacht ik. Niet dus… Afgelopen maand ging de eerste ellendeling er dan eindelijk uit.

Wat eraan voorafging

Tja, waar zal ik eens beginnen. Het doorkomen van die kiezen ging dus al niet soepel. Ik heb het hier trouwens over de twee verstandskiezen in mijn onderkaak. Van die bovenin heb ik gek genoeg nooit last gehad. Mijn tandarts ontdekte op een zeker moment een beginnend gaatje in een van de kiezen en besloot dat te vullen. Toen al dacht ik ‘waarom trekt hij ‘m er eigenlijk niet gewoon preventief uit?’, maar het gaatje (waar ik trouwens helemaal niets van merkte) werd netjes gevuld en dat was dat.

Bij de kies aan de andere kant werd nooit een gaatje geconstateerd, maar dat was wel de kies die me het meeste pijn opleverde. Bij het doorkomen, volgens mij vooral omdat hij tegen mijn achterste normale kies duwde. Ik hoopte dat dat weg zou gaan zodra de kies volledig doorgekomen was. Maar helaas, de problemen bleven bestaan. Niet altijd trouwens, maar met vlagen. En dat is ook de reden dat ik niet veel eerder aan de bel heb getrokken. Ik dacht steeds: o zie je, nu gaat het weer, nu heb ik geen last. Misschien is het over! Tot de pijn dus toch weer begon.

Op een dag voelde ik met mijn tong dat er iets mis was met de kies waarvan dat beginnende gaatje was gevuld. De vulling was compleet weg en ik had het gevoel dat er ook een stukje kies weg was. Getver! In eerste instantie geen hele grote paniek, maar niet veel later begon de pijn. En die was niet te doen. Constant aanwezig en heel zeurend. Typische zenuwpijn. Ik wilde die kies zo snel mogelijk verwijderd hebben. Toevallig moest ik naar de tandarts. In eerste instantie wilde hij de kies opnieuw vullen (ehhhh wat??!), maar ik was heel duidelijk: hij moest eruit. Alleen durfde hij dat zelf niet aan, omdat er een heel stuk kies weg was en hij bang was dat het boven de wortel zou afbreken als hij er een tang op zou zetten. Ik kreeg een verwijzing voor de kaakchirurg en een noodvulling. Die noodvulling ging pas na twee weken(!) zijn werk doen, pas toen nam de zenuwpijn af en kon ik weer zonder pijnstillers door het leven. Wat een ellende.

De andere verstandskies, die zoveel pijn deed met het doorkomen, moest er van de tandarts ook uit. Er zat een flinke ontsteking onder. Blijkbaar had dat meer haast en besloot ik dus die kies eerst te laten trekken. De noodvulling zou het nog wel even houden en nu de pijn weg was had het voor mij geen hele grote haast meer. ‘Waarom niet allebei tegelijk?’, vraag je je nu misschien af. Nou, dat is zeer oncomfortabel in je herstel, omdat je dan dus aan beide kanten een flinke wond in je mond hebt en het met één zo’n wond al lastig genoeg is om gewoon te eten – weet ik inmiddels uit ervaring 😉

Naar de kaakchirurg

De eerste kies ging er dus uit. Ik moest nog wel geduld hebben, want ik kon pas na 6 weken terecht. Wat blijkbaar heel normaal is voor niet-spoedeisende kaakchirurgische ingrepen, maar ik was die kies liever vandaag dan morgen kwijt natuurlijk. Op de ochtend zelf was ik best gespannen. Het is niet niks om een gebitselement met geweld uit je kaak te laten trekken en ook al ben je nog zo goed verdoofd, je bent er wel gewoon in volle bewustzijn bij natuurlijk.

De chirurg was heel aardig en stelde me van tevoren goed op mijn gemak. De spuit met verdoving was even vervelend, maar dat was zo gepiept. Hij legde heel rustig uit wat hij ging doen (eerst rondom boren om de kies los te maken en dan trekken) en deed dat vervolgens. Het was best een gedril en gedreun, maar toen de kies eenmaal loskwam, was hij er zo uit. En ik voelde daar gelukkig niets van. De wond werd gehecht en ik kreeg een gaasje waar ik een half uur op moest blijven bijten. Ik werd langs de apotheek gestuurd voor mondspoelmiddel dat ik de eerste week moest gebruiken en dat was het. Een beetje rillerig liep ik het ziekenhuis weer uit. De volgende kies moet er begin volgende maand uit en ik weet niet of ik het fijn of niet fijn vind dat ik nu weet hoe dat (ongeveer) zal gaan. Ach, we onderdaan het maar weer gewoon.

Viel het mee of tegen?

Al met al is de ingreep me meegevallen. Nee, het is niet prettig en ik denk dat niemand daar voor zijn lol in die stoel gaat liggen, maar ik heb absoluut geen pijn gevoeld op het prikje van de verdoving na. En dat was toch wel mijn grootste angst, dat ik ondanks de verdoving toch pijn zou voelen.

De napijn was er trouwens wel. Vooral de eerste twee dagen waren best pittig, maar met paracetamol kon ik de pijn redelijk onderdrukken en sliep ik redelijk. Ook kocht ik bij Action een coldpack dat goed hielp tegen de pijn én de zwelling, al was mijn wang de eerste paar dagen wel wat gezwollen. Ik heb braaf driemaal daags gespoeld om de wond schoon te houden en merkte na twee weken dat het tandvlees al mooi aan het helen, maar nog wel wat zacht en ‘vlezig’ was. Of de draadjes van de hechting er toen nog zaten kon ik niet goed zien, maar die zijn nu helemaal opgelost. Inmiddels zijn we nog een paar weken verder en voelt het tandvlees mooi stevig aan, eigenlijk zoals al het andere tandvlees wat je hebt. Ik ga er dus vanuit dat het allemaal netjes is genezen.

Nou, op naar de volgende dan maar en hopelijk ben ik er daarna helemaal vanaf!

Ik ben wel benieuwd of jij ook je verstandskies of -kiezen hebt laten trekken en wat jouw ervaring is. Laat je het weten in een reactie?