PERSOONLIJK ZWANGERSCHAP

En toen lag ik met weeën in het ziekenhuis

10 oktober 2016

met weeën in het ziekenhuis

Oké, ik ben niet helemaal eerlijk geweest. Of eigenlijk heb ik wat verzwegen. We wisten namelijk nog totaal niet hoe het allemaal zou lopen en daarom sprak ik met M af het voorlopig even tussen ons (en onze naaste familie) te houden. Maar nu we een week verder zijn, mag en wil ik het alsnog graag hier delen. Vorige week in de nacht van zondag op maandag begon het namelijk plotseling te rommelen in mijn buik… Ik lag zomaar ineens met weeën in het ziekenhuis.

Het begon dus allemaal die betreffende nacht. Ik zou de dag erop precies 36 weken zwanger  zijn en had net een superleuke zondag achter de rug waarop nota bene mijn babyshower had plaatsgevonden. Omdat ik in eerste instantie in mijn eentje in bed weeën lag te timen, besloot ik een soort ‘dagboekje’ bij te houden in de notities van mijn telefoon zodat ik later kon teruglezen wat er wanneer ook alweer gebeurde.

01:50 – Ik word wakker met een enorm harde buik. Het voelt oncomfortabel maar niet echt pijnlijk. Later lijken het toch krampen te zijn die komen en weer gaan. Ik vermoed dat er niks aan de hand is, ga naar de wc en probeer weer te gaan slapen.

03:00 – Grr… slapen lukt niet en ik installeer snel een weeën-timer op mijn telefoon. Ik ga die krampen maar eens een uurtje timen. M laat ik voorlopig nog maar wat slapen. Elke minuut slaap is meegenomen als hij er straks toch nog uit moet om met mij naar het ziekenhuis te rijden.

03:45 – In totaal nu zo’n 10 krampen (weeën?) gehad, elk zo’n 50 sec, met 4 a 5 minuten pauze ertussen. Het zal toch niet begonnen zijn? Ik kijk het nog een kwartiertje aan. M loopt naar de wc en ziet mij bezig met mijn telefoon. ‘Doe dat ding weg en ga slapen joh, het is midden in de nacht’, zegt hij. Zich nergens van bewust natuurlijk. Voorzichtig leg ik hem uit dat ik denk dat ik weeën heb en ik ze aan het timen ben. Voor de zekerheid vraagt hij of ik hem echt niet voor de gek hou.

04:00 – M timet mee en we besluiten dat hij een kwartier later toch maar de verloskundige belt. Ik duik nog snel onder de douche maar ze was er binnen 10 minuten al. Ze doet een inwendig onderzoek en constateert 2 a 3 cm ontsluiting. Er is dus in ieder geval iets gaande, maar het hoeft niet te betekenen dat ik ga bevallen. Voor de zekerheid verwijst ze ons wel door naar het ziekenhuis. Ondertussen belt M pap en mam die naar ons huis komen voor Lise. Na een paar mislukte belpogingen krijgt hij mijn vader aan de lijn. Iets voor vijven zijn ze er. Lise slaapt gewoon door en heeft dus gelukkig niets gemerkt van alle commotie.

05:30 – Aangekomen in het ziekenhuis krijgen we direct een kraamsuite toegewezen en word ik aan de CTG aangesloten. Ook worden mijn bloeddruk en temperatuur gecheckt. Alles ziet er netjes uit en de baby doet het goed. Gelukkig!

ziekenhuis2

08:00 – De afgelopen uren heb ik doorgebracht met afwisselend Netflix kijken (fijn, die gratis wifi), wat rondlopen in de kamer en zitten op een skippybal. De CTG laat zien dat er nog steeds elke 4 a 5 minuten een wee is, maar ze nemen nog niet toe in hevigheid. Er wordt weer een inwendig onderzoek gedaan en een kweekje afgenomen. Resultaat: ruim 3 cm ontsluiting en het begint allemaal ‘wat soepeler’ te worden volgens de verloskundige. Er is dus wel wat progressie, maar heel hard gaat het niet. De weeën lijken iets sterker te worden, maar zijn nog goed te hebben.

11:00 – Urine wordt gecheckt en blijkt schoon. Geen blaasontsteking dus, zoals wel het geval was toen de eerste weeën kwamen bij mijn zwangerschap van Lise (bij 36.1). Er zijn volgens de verloskundige twee opties: of mijn vliezen worden gebroken met de verwachting dat de weeën heviger worden en ik uiteindelijk zal bevallen, of we wachten af en laten de natuur z’n gang gaan. Ze vraagt of ik zou kunnen slapen met deze weeën en hoewel doodmoe (ik had immers maar een uur of twee geslapen) had ik daar een hard hoofd in. Ze wilde met de gynaecoloog overleggen welk van de twee opties hij de meest verstandige vond en bood alvast aan dat mochten we gewoon blijven afwachten ik de optie had een nacht in het ziekenhuis te blijven met medicatie om lekker te kunnen slapen.

11:30 – Het advies van de gynaecoloog luidt: gewoon rustig afwachten. Dat was ook de optie waar ik zelf meteen het beste gevoel bij had. Het is immers toch echt nog te vroeg en hoewel ik ontzettend nieuwsgierig ben naar ons zoontje is het beter als hij nog even blijft zitten. De verpleegkundige zegt dat we als we willen even van de kamer af mogen. Bijvoorbeeld om even naar buiten te gaan voor wat frisse lucht. Dat klinkt ons als muziek in de oren en buiten op een bankje zitten we zowaar nog even van het zonnetje te genieten.

ziekenhuis3

11:45 – Er komt iemand binnen om de bestelling voor de lunch op te nemen. We geven aan waar we zin in hebben en het wordt direct klaargemaakt. Tegen de verpleegster die vervolgens binnenkomt en vraagt hoe het gaat zeg ik dat ik het gevoel heb dat het aan het afzwakken is. Ik vraag me zelfs af of ik nog wel een wee heb gevoeld sinds we weer terug zijn op de kamer… We eten onze lunch en krijgen van de verloskundige de keuze te blijven (blijkbaar was het niet erg druk met bevallingen!) of lekker naar huis te gaan en daar verder af te wachten. We gaan voor optie twee. Ik kan niet wachten om in mijn eigen bed te kruipen. Ik ben zó moe!

Eenmaal thuis voelt het allemaal enorm onwerkelijk. Ik ga inderdaad in bed liggen, terwijl M Lise ophaalt van de peuterspeelzaal. Voor haar ook gek, want zij dacht dat ze met opa en oma naar huis zou gaan. Ik slaap een klein uurtje en ook Lise en M doen een dutje. Daarna gaan we eten en verloopt de avond eigenlijk zoals alle andere. Al ben ik wel continu op mijn hoede of de weeën niet zullen terugkeren.

En nu zijn we dus een ruime week verder en is het sindsdien rustig gebleven. Ik ben me wel bewust van het feit dat ik dus nog altijd 3 cm ontsluiting heb, maar zolang mijn vliezen niet zijn gebroken mag ik in principe alles doen. Ik spring dus nog gewoon op de fiets, doe boodschappen, werk klusjes in huis af, etc. Elke avond als ik naar bed ga vraag ik me wel even af of het die nacht misschien opnieuw van start zal gaan, maar tot op heden is dat niet gebeurd. Gelukkig heb ik inmiddels de magische 37 wekengrens bereikt en mag het dus ook gewoon gebeuren. De grote vraag is alleen… Wanneer?

35 Comments

  • Reply Tineke 10 oktober 2016 at 06:37

    Je klinkt er heel nuchter onder, maar lijkt me toch schrikken als het weer te vroeg begint, net als bij Lise! Hopelijk blijft hij nog heel even rustig zitten 🙂

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 20:55

      Gek genoeg was ik vrij rustig, al lag ik wel te shaken toen de verloskundige me thuis kwam onderzoeken. Ja hij mag nog wel eventjes blijven zitten, al ben ik nu in elk geval de 37 wekengrens gepasseerd!

  • Reply Sandra 10 oktober 2016 at 07:03

    Jeeeee dat is zeker even verschieten! Gelukkig blijft de kleine man liever nog wat bij mama, iedere dag is mooi meegenomen!
    Veel succes mocht het plots toch zover zijn!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 20:56

      Zo denk ik ook ja. Elke dag is er weer eentje! Dankjewel!

  • Reply Nicole 10 oktober 2016 at 07:03

    Oh meis dat moet toch even schrikken zijn geweest! Lijkt me ook wel spannend nu al mag het vanaf nu dan wel gebeuren..

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 20:56

      Dat was het zeker ja! Michiel is het ook niet in de koude kleren gaan zitten. Altijd als ik hem bel en hij zit op zijn werk, krijgt hij het even benauwd. Haha 🙂

  • Reply Nicole @ Everyday-Life.nl 10 oktober 2016 at 07:44

    Spannend!! Heel veel succes!!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 20:57

      Dankjewel!

  • Reply Tamara 10 oktober 2016 at 08:24

    Ooh wat spannend! Ook omdat je toch al paar cm ontsluiting hebt. Inderdaad klink je er heel nuchter onder. Nu kijken wanneer het echt begint. Veel succes!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 20:58

      Ja gek idee is dat wel… Ik ben van mezelf vrij nuchter, al was het die betreffende nacht toch wel even heel erg spannend hoor. Dankjewel!

  • Reply Charlotte 10 oktober 2016 at 08:29

    Oh spannend meis! Wel fijn dat je inmiddels toch een weekje verder bent! Succes met nu echt de laatste loodjes!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 20:59

      Ja daar ben ik ook zooo blij om! Dank je! 🙂

  • Reply Nathalie 10 oktober 2016 at 08:32

    Wow dit is spannend seg! Succes!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:01

      Zeg dat wel! Dank je!

  • Reply MetMirjam 10 oktober 2016 at 08:57

    Wat spannend zeg! Heel fijn dat je nu toch in ieder geval de 37 weken hebt bereikt! Succes!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:02

      Jazeker, ben ik ook echt blij om. Dankjewel!

  • Reply Seline 10 oktober 2016 at 09:29

    Wooh! Dat leek me weer enorm schrikken! Maar wat fijn dat de kleine man toch nog even besloot om te blijven zitten! Wat spannend zeg!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:03

      Ja het was best even schrikken inderdaad. En tegelijkertijd besef je niet helemaal wat er gebeurt zo midden in de nacht. Inderdaad fijn dat hij toch van gedachten is veranderd 😉

  • Reply Jessica 10 oktober 2016 at 11:46

    Jeetje, jullie kleine man wilde toch alvast een klein beetje wat van zich laten horen. Spannend hoor nu de komende tijd doorlopen met ontsluiting. Maar wat je zegt, zonder gebroken vliezen mag en kan het nog! Succes!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:04

      Ja nu al een nieuwsgierig mannetje! Dankjewel!

  • Reply Yvette 10 oktober 2016 at 13:01

    Spannend hoor! Heel veel succes de komende tijd.
    En groot gelijk dat je het voor jezelf hebt gehouden en eerst rustig hebt afgewacht.

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:04

      Dank je! Ja, dat leek ons het verstandigst. Maar ik vind het ook wel fijn dat mensen het nu weten 🙂

  • Reply Anita 10 oktober 2016 at 14:14

    Wat een spanning ineens maar ook weer fijn dat het niet doorgezet heeft! Hoe langer hij blijft zitten hoe beter natuurlijk. Benieuwd wanneer het nu wel gaat starten, succes met afwachten!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:05

      Zeker weten! En ik ben ook zo benieuwd… Dank je!

  • Reply Angela - Mama met passie 10 oktober 2016 at 16:15

    Wat enorm spannend! En hoe knap dat je zo rustig bent, zo klinkt het in ieder geval. Fijn dat je nu 37 weken bent, toch wat beter dan de 36 weken 😉 Ik ben benieuwd wanneer je echt gaat bevallen!

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:06

      ik heb natuurlijk ook al een week gehad om het een plekje te geven. Denk dat dat wel scheelt. En inderdaad super fijn, die 37 wekengrens bereikt te hebben. Ik ben ook zeer benieuwd!

  • Reply Marijke 10 oktober 2016 at 16:27

    Oh wat spannend was dat en is het nog steeds. Maar ook wel herkenbaar. Met de eerste ook een keer opgenomen geweest met een bloeding en weeen. Achteraf misschien toch oefenweeen en de bloeding, al het verliezen van de slijmprop (die ik dan weer verder niet heb gevonden), ze zijn er in elk geval nooit achter gekomen.

    Nog veel geluk met de laatste loodjes en hopelijk een ontspannen bevalling.

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:08

      Het blijft een wonderlijk iets he. Hoe lang daarna ben jij uiteindelijk bevallen? Dankjewel!

      • Reply Marijke 10 oktober 2016 at 21:24

        Poeh even terugdenken. Het is toc al weer meer dan 9 jaar geleden inmiddels….
        Maar ik was ongeveer 35,5 wk denk ik. Nog net niet met verlof namelijk. En ze is uiteindelijk 3 dagen na de uitgerekende datum geboren

  • Reply Joyce 10 oktober 2016 at 16:35

    Dat zal inderdaad best even spannend geweest zijn! Hopelijk blijft de kleine man nog even zitten 🙂 Fijn dat je in elk geval de 37 weken grens voorbij bent nu.

    • Reply Monique 10 oktober 2016 at 21:10

      Zeg dat wel! Ja ik ben benieuwd. In principe mag hij nu komen, maar ik heb nog wel even geduld. Denk ik 😉

  • Reply Marije 10 oktober 2016 at 22:11

    Jeetje wat spannend allemaal! Goed dat de kleine meneer lekker is blijven zitten. Je bent er in ieder geval heerlijk rustig onder!

  • Reply Janske 10 oktober 2016 at 23:31

    Zo gek dat je daarna weer thuis bent na het hele circus en weer gewoon moet afwachten. ..heel herkenbaar 😉 fijn dat ook jullie mini nog even kan blijven zitten …je bent er bijna meid! En die 3 cm heb je alvast cadeau 😍

  • Reply Wendy 11 oktober 2016 at 16:34

    Zoooo, spannend! Wel super fijn dat je weer lekker naar huis mocht. Ik zou ook steeds heel erg alert zijn nu, haha, is Dit het?, dat idee. Succes! Neem je rust!

  • Reply Linda 16 oktober 2016 at 03:52

    Wat een verhaal. Mooi om te lezen dat je zoontje nog niet geboren is. Al die extra tijd ‘binnen’ is mooi meegenomen 🙂 Succes met de laatste loodjes!

  • Laat een antwoord achter aan Monique Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.