Kom je als alleenstaande ouder nog wel aan jezelf toe?

Ik ben er destijds nooit zo open over geweest, maar ik vond het nogal wat om er grotendeels alleen voor te staan met de kinderen. Zou ik dat wel kunnen? Je bent zo gewend alles samen te doen en ineens komt alles voor een groot deel op jouw schouders terecht. Dat is nogal wat. Maar weet je? Ik kan het dus wel. Het gaat misschien niet altijd helemaal vlekkeloos, maar de kinderen komen niets tekort. Een andere vraag die ik me in het begin weleens stelde was: ‘kom ik ooit nog aan mezelf toe?’ Ik was altijd gewend best veel tijd voor mezelf te hebben, ook als de kinderen thuis waren. Maar je weet het: kleine kinderen vragen een hoop zorg en aandacht. Zou dat betekenen dat ik al mijn tijd moet inleveren? Nu we een ruime 9 maanden verder zijn denk ik dat ik daar wel wat zinnigs over kan zeggen.

De kinderen op 1

Och, wat klinkt het cliché hè? ‘De kinderen zijn het allerbelangrijkst. Als zij gelukkig zijn, ben ik dat ook’. Blegh. Maar het is alleen maar een cliché omdat er een kern van waarheid in zit natuurlijk. Want als er iets met de kinderen is, als zij honger of dorst hebben, gevallen zijn of hulp nodig hebben, dan laat ik alles uit mijn handen vallen en is er niets belangrijker dan er voor ze zijn. Dat is volkomen normaal en natuurlijk. Dat is hoe ik het wilde en ook hoe het nu blijkt te zijn.

Kom ik op 2?

Als in alle basisbehoeften is voorzien, dan is er ruimte om verder te kijken. Want achter die kinderen staat een vrouw (of man, lees vooral wat op jou van toepassing is). De vrouw die door weer en wind naar school fietst, die boodschappen doet terwijl ze eigenlijk geen zin heeft en 30 keer hetzelfde verhaaltje voorleest als daarom gevraagd wordt. Die eigenlijk wel wat meer zou willen sporten, lezen, Netflixen of gewoon ‘even-niksen’, maar zal merken dat de tijd daarvoor beperkt is. Maar er is dus wel tijd. Gelukkig.

Me-time als alleenstaande ouder

Ik kan hier natuurlijk alleen vanuit mijn eigen ervaring schetsen. Mijn kinderen zijn elke week één doordeweekse dag en om de week een weekend (vr-avond t/m ma-ochtend) bij hun papa. De rest zijn ze bij mij. Die ene doordeweekse dag is grotendeels gevuld met werk (op de andere doordeweekse dagen werk ik alleen onder schooltijd of als ze bij opa/oma zijn), al probeer ik die dag meestal ook te sporten en moet ik vaak toch even boodschappen doen. Het weekend dat ze niet thuis zijn is echt voor mij. Al merk ik dat ik ook dan weleens wat werk (tja, ondernemer) en ik toch ook een keer mijn huishouden moet doen. En daar wringt hem een beetje de schoen. Want als je altijd dingen ziet (en geloof me: die zie je) en doet die moeten gebeuren, kun je nooit ontspannen of helemaal zonder schuldgevoel iets doen omdat je er zin in hebt, omdat het iets is waar je blij van wordt (behalve als dat dan toevallig het huishouden is) en waar je je batterijtje mee oplaadt.

Ik kom mezelf op dit gebied echt nog weleens tegen, maar leer ook steeds beter om op de juiste momenten voor mezelf te kiezen. En dus laat ik soms de boel net iets langer de boel dan eigenlijk de bedoeling is. Of kies ik ervoor om die paar keer dat het kan wat langer in bed te blijven liggen. Alle andere dagen moet ik er op tijd uit om te zorgen dat de kinderen op tijd de deur uit kunnen. Er is niemand die me zegt dat ik wel een keer kan blijven liggen of die ik smekend aan kan kijken om dat voor elkaar te krijgen. En dat is prima, maar betekent wel dat ik op andere momenten best wat liever mag zijn voor mezelf. Word ik trouwens sowieso een veel leukere moeder van. Win-win dus.

Mijn tips als je als alleenstaande ouder wel wat (meer) me-time kunt gebruiken:

• Vraag hulp van familie of vrienden als je er echt even doorheen zit. Je kids kunnen vast wel een ochtend of middag bij hen spelen of misschien zelfs blijven logeren? Afspreken met mensen die zelf ook kinderen hebben waardoor de kinderen zich met elkaar vermaken en jullie tijd hebben om bij te kletsen, kan natuurlijk ook.
• Zorg dat je bewust tijd voor jezelf inplant. Liggen je kids ’s avonds op tijd in bed? Doe die paar uur voor je zelf naar bed gaat iets wat je echt leuk vindt. Of duik er een keer lekker vroeg in. Heb je ergens een uurtje over? Pak een boek, kijk een serie of doe iets anders waar je energie van krijgt.
• Huishouden, boodschappen, werk… Allemaal dingen die nu eenmaal moeten. Daar ontkom je niet aan. Ik heb me weleens schuldig gevoeld als ik huishoudelijke taken deed waar de kinderen bij waren. Of ze meesleepte naar de supermarkt omdat ik in mijn vrije weekend niet aan boodschappen doen was toegekomen. Maar ik weet nu dat dat nergens voor nodig is. Als je het een met het ander kunt combineren en er genoeg tijd voor alle andere dingen overblijft, dan doe je het volgens mij prima. Bovendien leren je kinderen zo meteen dat het huis niet vanzelf schoon wordt en voorraadkasten niet uit zichzelf gevuld raken.
• Maak gebruik van kleine momentjes tussendoor. Staat je kind onder de douche, wordt er een spelletje gespeeld of kijken ze geboeid een film? Niemand die zegt dat je mee moet helpen of doen. Pak een tijdschrift, maak lekkere koffie en kruip even in je eigen bubbel. Kun je daarna weer op volle kracht verder.

Voor de alleenstaande ouders: vind jij dat je genoeg me-time hebt of mag het nog wel wat meer? Maak jij al gebruik van de voorbeelden en tips die ik geef of doe je dat eigenlijk nog te weinig?