Hoe ik gezin en sociaal leven combineer

Iedereen zal snappen dat het krijgen van kinderen invloed heeft op je sociale leven. Maar het hoeft wat mij betreft zeker niet te betekenen dat er geen sprake meer van een sociaal leven is. Voor mij is de juiste balans daarin heel belangrijk en voor mijn gevoel is het aardig gelukt die te vinden. Mijn gezin staat op nummer één, maar ik zou me niet kunnen voorstellen dat er daar buiten niets meer is.

Voordat M en ik kinderen hadden gingen we er vaak op uit. Samen, maar ook apart van elkaar met vrienden. Avondjes uit, etentjes, concerten, festivals, noem het maar op. We hadden natuurlijk de vrijheid om dat allemaal te doen en genoten er erg van.

Dat sociale gebeuren kwam even stil te liggen toen Lise in ons leven kwam. Logisch natuurlijk. Als kersverse ouders moet je enorm wennen aan je nieuwe verantwoordelijkheid en alles wat er bij de komst van een kindje komt kijken. Ik vond dat als ik er nu op terugkijk best een heftige verandering. We zaten zo in die bubbel dat ik best weleens bang ben geweest dat het sociale leven dat ik kende nooit meer terug zou komen. Begrijp me niet verkeerd, ik was en ben dolgelukkig met Lise’s komst (en natuurlijk ook die van Quinn!), maar het was wel duidelijk dat ik ook behoefte had aan sociaal gebeuren buiten het gezin.

Toen Lise een maand of drie was ben ik bij het koor gegaan waarin ik nu nog altijd zing. Eén vaste avond in de week repeteren we. Ik heb er hele lieve mensen leren kennen en we ondernemen ook gezellige dingen buiten het zingen om. Zo ben ik zelfs een weekje naar Tsjechië geweest afgelopen oktober. Verder spreek ik regelmatig af met vriendinnen. Van een etentje, tot een avondje wijn drinken of het echte stappen. Lang niet meer zo vaak als vroeger, maar zo af en toe vind ik dat best leuk. Wie mij een beetje kent weet dat ik ook erg van concerten en festivals hou. M gelukkig ook, dus dat soort dingen doen we vaak gezellig samen en vaak met ook mijn broertje erbij.

In de combi sociaal leven en gezin is het denk ik vooral van belang dat je partner en jij van elkaar weten wat je daarin belangrijk vindt en elkaar daarin ook een beetje helpen. Ik zou nooit zo vaak met vriendinnen kunnen afspreken of elke week kunnen sporten als M die avonden niet thuis was om de kinderen in bed te leggen. En als ik weet dat M het de avond van tevoren flink laat heeft gemaakt, sta ik met de kinderen op zodat hij nog wat kan slapen. De keren dat we dingen samen willen ondernemen regelen we ruim van tevoren oppas voor de kinderen. Meestal zijn dat de opa’s en oma’s. Ik ben me ervan bewust dat niet iedereen die luxe heeft, maar ik ben erg blij dat zowel opa en oma als de kinderen het leuk vinden en ik breng ze er dus met een gerust hart naartoe.

Overigens ondernemen we als gezin ook graag sociale activiteiten. Zo spreken we regelmatig af met goede vrienden die ook kinderen hebben. Met hen zijn we laatst nog een dag naar de Efteling geweest. Toegegeven, je komt weinig toe aan (goede) gesprekken, maar het is wel enorm genieten om zoiets met z’n allen te doen. En op festiviteiten als Koningsdag, Carnaval en de kermis betrekken we ook de kinderen daarbij. Meestal komt het er dan op neer dat we een dag(deel) als gezin op pad gaan en daarna zelf nog doorgaan. Zolang het kan en iedereen zich er goed bij voelt zie ik niet in waarom dat anders zou moeten.

Hoe combineren jullie het hebben van een gezin en een sociaal leven? Is er in jouw sociale leven veel veranderd sinds je kinderen hebt?