PERSOONLIJK

Het eerste speelafspraakje

16 maart 2018

‘Mama, mag ik afspreken met J?’ Een paar weken geleden kwam Lise met die vraag de school uit gewandeld. Oké, dacht ik, een speelafspraakje. Weer een nieuwe fase. Ze speelt weleens met een buurmeisje bij haar thuis of bij ons, maar een voor mij onbekend kindje van school hadden we nog nooit over de vloer gehad.

Op dat moment kwam het niet uit en dus ging het over. Maar ik vroeg me af hoe ik dat in de toekomst zou gaan regelen. De school ligt op 20 minuten lopen van ons huis. Ik haal haar dus eigenlijk altijd met de fiets (en bij slecht weer met de auto) op. Meestal is Quinn daar dan bij en heb ik geen mogelijkheid om een extra kind mee te nemen. Ik moet dus of van tevoren weten dat er een kindje meekomt en met de auto naar school komen. Of het kind moet door de eigen ouder worden opgehaald en naar ons toe gebracht worden.

“Toen hij op zijn sokken de voordeur uit wilde lopen en in zijn eentje besloot de zolder te gaan verkennen kon ik niet anders dan hem duidelijk toespreken.”

Afgelopen woensdagmiddag was het dan zover en nam Lise voor het eerst vriendje J. mee naar huis. Althans, het vriendje werd hier afgezet nadat hij thuis een boterham had gegeten. Dat vond hij zelf fijner. Ik vond het eerlijk gezegd allemaal best een beetje spannend. Ik had de moeder die middag op het schoolplein voor het eerst een hand gegeven. Het jongetje kende ik eigenlijk ook nog niet. Maar dat ze het op school zo goed kunnen vinden met elkaar vond ik een geruststellende gedachte.

Ik had heus niet de illusie dat ze de hele middag zoet zouden zitten te spelen samen en dat ik er geen omkijken naar zou hebben. En toch vond ik het intensiever dan gedacht. Samen spelen is voor even leuk, maar ik merkte dat ze daarnaast toch ook heel erg hun eigen ding wilden doen. Prima natuurlijk, maar dat leidde er soms ook toe dat de een de ander vroeg om iets te doen waar hij/zij geen zin in had en andersom. En delen… tja, dat blijft toch ook een dingetje. Zeker als het je eigen speelgoed is. Ik probeerde toe te kijken zonder me er steeds mee te bemoeien, maar dat was nog niet zo makkelijk. En Quinn was ook wakker, waardoor ik natuurlijk ook hem in de gaten moest houden.

Regels zijn regels

Nog iets dat ik best ingewikkeld vond is opvoedkundig optreden bij het kind dat te gast is. Ik ben op dat moment natuurlijk de verantwoordelijke ouder en in mijn huis gelden bepaalde regels. Maar ik zeg veel makkelijker tegen Lise dat iets niet mag dan dat ik dat tegen een ander kind doe. Bovendien weet zij welke regels er gelden en dat andere kind natuurlijk (nog) niet.

Toen hij op zijn sokken de voordeur uit wilde lopen en in zijn eentje besloot de zolder te gaan verkennen kon ik niet anders dan hem duidelijk toespreken, maar toch… En als er geruzie ontstond omdat ze allebei iets wilden was ik sneller geneigd Lise erop aan te spreken dan hem. Ook niet helemaal eerlijk natuurlijk. Ik denk dat dit gewoon een kwestie van wennen is en het straks allemaal wat meer vanzelf gaat, maar die eerste keer vond ik dat toch wel lastig.

Tijdsduur

Hoe lang je ze dan laat spelen is ook zoiets waar je over na moet denken. Ze zijn allebei nog niet zo lang geleden vier geworden en hebben er natuurlijk ook al een (weliswaar korte) schooldag op zitten. Het vriendje werd om half twee gebracht, dus leek een eindtijd van vier uur me wel passend. Ik sprak met moeder af dat ik haar zou contacten (we hadden nog even snel nummers uitgewisseld) als hij eerder opgehaald moest worden. Om half vier zei hij inderdaad dat hij graag naar huis wilde en merkte ik ook bij Lise dat de rek er een beetje uit was. Maar toen moeder eenmaal hier is wilde hij natuurlijk niet meer mee naar huis… Haha.

Toen ik daarna de woonkamer weer een beetje in originele staat had teruggebracht, kropen Lise en ik op de bank. Onder een dekentje keken we een filmpje tot het etenstijd was. Ja, we moesten er duidelijk allebei een beetje van bijkomen…

Vond jij dat eerste speelafspraakje ook spannend? En vind jij het moeilijk om streng op te treden tegen andermans kind?

6 Comments

  • Reply Wendy 16 maart 2018 at 20:30

    Leuk stukje! Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn. Hier sinds een week begonnen op de basisschool… Echt even wennen.. voor iedereen 😉

    • Reply Monique 16 maart 2018 at 22:56

      Het is echt heel nieuwe fase he, die basisschool? Even wennen en dan komt het vast helemaal goed 🙂

  • Reply Erica 17 maart 2018 at 19:52

    Hihi, geinig he? Wij hebben het de eerste keer bij 1,5 uur gehouden en dat ging prima. Voor de kinderen is het ook intensief, dat merk je vooral achteraf 🙂

    • Reply Monique 19 maart 2018 at 22:10

      Ja het is inderdaad slim om het in het begin allemaal niet te lang te laten duren.

  • Reply Sanne 19 maart 2018 at 12:54

    Leuk dat je hier over schrijft, want ik vind het ontzettend herkenbaar! Fijn om te lezen dat het bij andere moeders en kindjes dus ook zo gaat! Ik moet er namelijk ook erg aan wennen, de speelafspraakjes.

    • Reply Monique 19 maart 2018 at 22:11

      Wat leuk dat je het zo herkenbaar vindt! Ben stiekem ook wel blij dat ik niet de enige ben 🙂 Succes Sanne, het komt vast helemaal goed!

    Laat een reactie achter

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.