Als het even kan laat ik de auto staan en pak ik de fiets. Dat heb ik altijd gedaan en daar veranderde niets aan toen ik kinderen kreeg. Oké, de periode dat je baby nog niet zelfstandig kan zitten is fietsen natuurlijk geen optie. Maar zodra de kinderen groot genoeg waren voor het fietszitje ging ik met ze fietsen. Ik haal Lise dan ook bijna altijd met de fiets op van school. Zo ook vorige week. Alleen verliep dat fietstochtje niet helemaal vlekkeloos…
Lise’s school bevindt zich op ongeveer tien minuutjes fietsen van ons huis. Prima te doen dus. Zelfs toen het een tijdje geleden zo ijzig koud was fietste ik met Quinn naar school om haar op te halen. Als je je maar goed aankleedt is fietsen heerlijk. Alleen als het (keihard) regent pak ik de auto.
“Ik wilde mijn voet weer op de stoeprand zetten maar voelde dat ik niet genoeg grip had. Mijn voet klapte om en voor ik het wist viel ik met fiets en al op de grond.”
Vorige week was het geen extreem goed of slecht weer. Ik vertrok op de gebruikelijke tijd van huis. Zette Quinn in het voorste stoeltje en fietste richting school. Ik kom onderweg twee verkeerslichten tegen. Soms heb ik geluk, maar meestal moet ik daar even wachten. Ook dit keer stond het licht op rood. Toen ik stond te wachten hoorde ik in de verte een sirene. Even later zag ik een ambulance naderen. Ik zag auto’s aan de kant gaan zodat deze kon passeren. Ik stond op zich prima waar ik stond op het fietspad, maar doordat iedereen verplaatste kreeg ik het idee om dan ook maar een stukje op te schuiven. Had ik dat maar niet gedaan…
Ik zette me lichtjes af met mijn voet zodat ik wat naar voren rolde. Ik wilde mijn voet weer op de stoeprand zetten maar voelde dat ik niet genoeg grip had. Mijn voet klapte om en voor ik het wist viel ik met fiets en al op de grond. Altijd als me zoiets gebeurt lijkt het net of ik het van een afstandje zie gebeuren en het heel langzaam gaat, heel apart. Maar ik lag er toch echt zelf en, erger nog, Quinn zat voorop!
In plaats van rechtop hing hij nu zo’n beetje evenwijdig aan de straat in zijn stoeltje. Maar hij zat zo stevig vast dat hij nergens naartoe kon. Dat was zo’n opluchting! Hij huilde ook niet, maar mopperde alleen een beetje. Ik kan me goed voorstellen dat hij er niet heel comfortabel bij hing…
Nou, ik kan je vertellen dat een zware fiets met dreumes erin van je af tillen bepaald niet makkelijk is. En hoewel het echt een druk kruispunt was waar ik lag en er zelfs mensen voorbij fietsten, nam niemand de moeite even af te stappen en een helpende hand te bieden. Ongelooflijk… Twee mannen waren zo aardig om te vragen of het ging. Natuurlijk riep ik, stoer als ik ben, heel hard dat het prima ging. Misschien had ik zelf om hulp moeten vragen, maar toen ik me dat bedacht was ik al onder de fiets vandaan gekropen en had ik hem, met wat moeite, weer rechtop gekregen.
Een beetje geschrokken fietste ik vervolgens verder. Gelukkig had Quinn nergens last van en hield ook ik er, afgezien van een geschaafde hand (doordat ik blijkbaar mijn val probeerde te breken) gelukkig niets aan over. O jawel, spierpijn! De volgende dag was mijn complete rechterbeen enorm pijnlijk. Vermoedelijk heb ik die spier plotseling aangespannen toen ik merkte dat ik ging vallen.
Maar man o man, wat ben ik blij dat ik de gordeltjes van Quinn zijn stoeltje goed had vastgemaakt en zijn voetjes vastzaten in de voetsteuntjes. Ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als hij eruit was gevallen en we misschien niet richting stoep maar richting de weg waren gevallen…
Laat dit dus een les zijn als jij ook regelmatig met je kindjes op de fiets stapt. Zet ze altijd vast, hoe kort het ritje ook is. Veiligheid staat voorop en een ongeluk is, zoals je leest, gebeurd voor je het doorhebt.
6 Comments
Oh wauw dat moet schrikken zijn geweest. Heb altijd het idee dat ze dan uit het stoeltje vallen maar als ze vast zitten kan dat natuurlijk niet!
Ja jeetje zeg! Wat moet dat schrikken zijn geweest. Gelukkig heeft je kindje er niks aan over gehouden. En goed dat je nog even benadrukt hoe belangrijk de riempjes zijn en de voetsteuntjes. Ik heb ook wel eens gehoord over een voetje dat tussen de spaken kwam. De veiligheidsdingen zijn er niet voor niets.
Wat een schrik zoiets. Maar supergoed om te merken dat die kinderzitjes op de fiets dus echt goed werken en je kind veiliger houden.
Jeetje, wat schrikken zeg en super dat je hem zo goed vast had zitten….bizar dat mensen niet even komen helpen, zeker omdat er een kleintje voorop zit…gelukkig is het goed afgelopen inderdaad!
De horror!!! Wat schrikken zeg! Ik vind het ook altijd een doodeng idee om te vallen met de kindjes op de fiets. Bij mij zitten ook altijd vast!
Wat schrikken zeg. Gelukkig heeft Quinn er niets aan over gehouden en hopelijk ben jij er ook weer snel bovenop.
Ik heb het zelf helaas ook meegemaakt met twee kinderen op de fiets. Mijn zoontje, die voorop zat, heeft er een litteken boven zijn wenkbrauw aan over gehouden. Gelukkig werd ik wel geholpen door behulpzame mensen.
Inderdaad, doordat ze beiden goed vast zaten is erger letsel voorkomen.