Eindelijk was daar het verlossende mailtje…

Het afgelopen jaar ben ik bezig geweest met een groot project. Mijn afstudeerscriptie. En zoals dat met elke scriptie gaat (ik heb er hiervoor ook al twee geschreven, dus ik weet wel een beetje hoe het balletje rolt) ging dat met vallen en opstaan. Het is eigenlijk één groot leerproces waarbij je een onderzoek helemaal vanaf de grond opzet, bijstelt, feedback incasseert, om vervolgens de draad weer op te pakken. Dat dat niet makkelijk is en er momenten zijn dat je het even niet meer ziet zitten hoort er bij. Maar er zijn ook momenten van euforie. Zoals gisteren, toen ik eindelijk dat langverwachte verlossende mailtje ontving…

Het was donderdagmiddag. De kinderen waren bij mijn ouders en ik zat lekker te werken. Eigenlijk was ik vooral bezig met mijn mail, want dat begint steeds meer van mijn tijd op te slokken. Maar dat is iets voor een andere keer. Ik was bezig met het typen van een mail toen ik opeens een nieuwe zag binnenkomen. Dat gebeurt de hele dag door, dus daar is niets bijzonders aan. Maar toen ik vanuit mijn ooghoek in het pop-up venstertje zag staan dat het over mijn scriptie ging schoot ik direct overeind in mijn stoel, nam een hap lucht en opende de mail.

Er stond dat het afstudeerbureau de definitieve beoordeling van mijn scriptie door de beoordelaars heeft ontvangen en dat deze als verdedigbaar is beoordeeld. Ik las die zin nog eens om het goed tot me door te laten dringen. Stond het er nou echt? Jawel! Omg, omg, omg! Nadat mijn scriptie de eerste keer was afgekeurd was ik toch wel wat zenuwachtig voor de uitslag. Die eerste beoordeling was zo’n tegenvaller en maakte me ook onzeker, omdat ik juist helemaal achter mijn ingeleverde product stond. Ik wist niet hoe ik zou reageren op nóg zo’n tegenslag. Dat ik me dat niet meer hoef af te vragen omdat de beoordelaars er nu dus blijkbaar tevreden mee zijn, is zo’n enorme opluchting. Ik kan het bijna niet in woorden vatten zo blij ben ik. Het voelt echt letterlijk alsof er minder gewicht op mijn schouders drukt.

Nadat ik het met koeienletters in onze familie-appgroep had gegooid belde eerst M en een paar minuten daarna mijn moeder. Beide haast net zo blij als ikzelf. Het is alleen een beetje een vreemde situatie omdat het aan de ene kant voelt alsof het klaar is nu, maar de daadwerkelijke presentatie en verdediging van mijn scriptie nog moeten plaatsvinden. En dat kan pas eind oktober. Maar daar ga ik nu niet over zeuren. Die laatste horde ga ik gewoon met heel veel positieve energie tegemoet. Het gaat me lukken en dat diploma komt er!

Was jij ook zo blij en opgelucht toen je hoorde dat je kon afstuderen?

Afbeelding blij afkomstig van Shutterstock.