PERSOONLIJK

‘Eh, mag ik wat vragen? Ben jij toevallig…’

31 juli 2017

Vorige week donderdagavond reisde ik per trein af naar het zuiden. Roermond was de plaats van bestemming. Ik had daar afgesproken met vriendinnetje Bregje voor een shop-, eet-, drink- en bijkletsdate. Super gezellig! Maar de vraag die me tijdens het shoppen plotseling gesteld werd kwam wel heel onverwacht…

Ik had een enorm hectische dag achter de rug. Je kent dat wel. Zo’n dag waarop je continu het gevoel hebt achter de feiten aan te lopen. Ik moest last-minute videomateriaal maken voor een campagne, Lise was moe en zelf was ik ook niet vooruit te branden. Het vooruitzicht er die avond even uit te zijn was daarom heel fijn. En zodra het fluitje van de conducteur klonk en de trein het station uitreed, gleed de stress van me af en kon ik me ontspannen verheugen op mijn date met Breg.

Let’s meet half-way

‘Waarom Roermond?’, zul je je misschien afvragen. Nou, gezien het feit dat Bregje in Maastricht woont en ik in Eindhoven leek het ons wel een plan om ergens halverwege te meeten. Roermond is voor ons beide zo’n half uurtje treinen en daarmee de perfecte bestemming. Het was die avond ook nog eens koopavond in Roermond én er was een soort zomermarkt/-braderie aan de gang. Even rondslenteren en wat winkels in en uit lopen leek ons een strak plan.

“Op weg naar de kassa hoorde ik opeens een stem achter me. ‘Eh, mag ik wat vragen?”

En zo kwam het dat we bij Costes belandden. Je weet wel, die kledingzaak. Ik kom er regelmatig en zeker als er sale is vind ik het leuk even in de rekken te neuzen. Dit keer zag ik een prachtig legergroen jurkje hangen. Een leuk model en gemaakt van een superzacht stofje. Niet super voordelig afgeprijsd, maar ik besloot het te passen. Helaas was er alleen nog een maat M en omdat het wat ruim zat had ik eigenlijk het liefst ook een S willen passen, maar het zat zó lekker en de kleur stond me zo goed dat ik het meenam.

Op weg naar de kassa hoorde ik opeens een stem achter me. ‘Eh, mag ik wat vragen? Ben jij toevallig Monique van eh… YouTube?’. Ik draaide me om en stond oog in oog met een van de winkelbedienden. Blijkbaar had ze me herkend? Mijn mond viel open van verbazing en samen met Bregje barstte ik van deze totaal onverwachte vraag in lachen uit. Om het meisje daarna gerust te stellen door ‘ehh ja, dat ben ik’ op haar vraag te antwoorden. Ze zei dat ze wel twijfelde, maar had besloten het gewoon maar te vragen. Super stoer! Ze wist dat mijn dochter Lise heet en ik voelde me enorm gevleid toen ze zei mijn video’s altijd te hebben gekeken toen ze zwanger was. Ze zei er veel aan te hebben gehad. Wow!

Een beetje spijtig moest ik haar bekennen dat YouTube al een tijdje op een wat lager pitje staat. Video’s maken, bewerken en uploaden kost gewoon veel tijd. Tijd die ik er momenteel niet (altijd) voor heb. Maar zo’n gesprekje met een ‘kijker’ doet me dan wel weer beseffen waar ik het voor doe. Het is ook wel een gek besef hoor, dat er daadwerkelijk mensen kijken naar mijn video’s en ze dan ook nog eens waardevol vinden. Op de een of andere manier vond ik het ook gek om juist in Roermond herkend te worden en niet in bijvoorbeeld Eindhoven, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Jullie, als lezers van mijn blog, zullen immers ook in verschillende regio’s in Nederland wonen. Internet is wat dat betreft niet aan stads- of zelfs landsgrenzen gebonden.

Ik hou m’n schoenen aan

Nee, naast m’n schoenen ga ik van zo’n opmerking niet lopen. Maar het is wel een enorme stimulans om door te gaan met het delen van de dingen die ik het delen waard vind. Niet alleen omdat ik dat zelf leuk vind, maar om andere vrouwen en moeders misschien op een bepaalde manier te helpen of te inspireren. Het opnemen van een video is niet meer dan tegen een camera kletsen. Net zoals ik nu dit stukje tekst zit te typen zonder dat iemand het (op dit moment) kan lezen of horen. Maar juist door het te delen wordt het tweerichtingsverkeer en daarmee waardevol voor een ander. Mooi om dat door een enkele opmerking weer eens te beseffen.

Helaas was ik te overrompeld om het meisje te vragen hoe ze heet. Achteraf gezien was het ook best leuk geweest om even met haar op de foto te gaan. Dat had dit blogje net wat meer gegeven, mocht ze het oké hebben gevonden als ik de foto openbaar zou maken natuurlijk. Voor nu moeten jullie het doen met mijn woorden alleen. Als ik er zo aan terugdenk vind ik het nog steeds bijzonder. Dus dankjewel, meisje van Costes, voor je mooie woorden. En bedankt ook dat je het lef had om op me af te stappen!

9 Comments

  • Reply Nicole 31 juli 2017 at 06:31

    Ahh wat leuk! En je moet inderdaad gewoon weer video’s maken hoor. Vond ik ook zo leuk om te zien. Maak ze nu zelf ook en is echt tof!

  • Reply Jessica 31 juli 2017 at 11:11

    Wat leuk dat je een lezer ben tegengekomen! Kan me wel voorstellen dat die vraag totaal onverwachts komt als je lekker aan het winkelen bent, maar des te leuker dat ze het toch heeft gevraagd.

  • Reply janske 31 juli 2017 at 13:49

    Wat schattig. Ik heb het ook wel eens…je ziet het al aan de blik in de ogen dat ze je herkennen. Weet dan ook niet zo goed wat ik moet zeggen, hihi. Blijft vreemd om ‘herkend’ te worden door iemand die je zelf niet kent.

  • Reply Nadine 31 juli 2017 at 14:04

    Ik moet je eerlijk bekennen dat ik de video’s ook wel mis! in mijn zwangerschap (jij bent iets eerder bevallen van Lise ) Heb ik je ook altijd gevolgd. Ik hoop dat je weer eens een typische lise vlog maakt hoe het met haar gaat en typische kenmerken dan de leeftijd dan kan ik kijken of ik dingen herken xxx

  • Reply Lieke 31 juli 2017 at 14:33

    Wat leuk om een lezer/kijken eens te ontmoeten. Al lijkt het me wel onwennig als je ineens tegenover diegene staat. Ze plaatst vast nog wel een reactie onder dit artikel 😉

  • Reply Inge 31 juli 2017 at 17:34

    Ik vond je video’s ook altijd leuk. Maar ook je blogs vind ik super hoor. Mijn kids zijn even oud als die van jou dus dat maakt het dubbel zo leuk. En ik kijk en lees zelfs vanuit Belgie…

  • Reply Rory 1 augustus 2017 at 09:14

    Superleuk Monique! Dat maakt een dag nog leuker lijkt mij (toch?). Toch een soort van erkenning voor al het leuks wat je doet en nog belangrijker – wat jij en je blog betekenen voor andere mensen. Erg leuk.

  • Reply Vlijtig Liesje 1 augustus 2017 at 10:37

    LOL. Dat lijkt me heel bijzonder om zo herkend te worden zeg! Zo zie je maar dat je als blogger of vlogger voor je het weet een beetje een bekende nederlander bent.

  • Reply Roelina 3 augustus 2017 at 13:25

    Wauw, dat is gaaf zeg?! Een hele eer. Ik ben nog lang niet op dat punt dat mensen mij herkennen, haha.

  • Laat een antwoord achter aan Lieke Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.