Laat ik om te beginnen duidelijk zijn: de coronacrisis is verschrikkelijk. Ik kan nog steeds niet bevatten dat zoiets het hele leven in zijn greep heeft, over de hele wereld. Het is bizar. Ik volg het nieuws om op de hoogte te blijven, maar ik kan niet voorkomen dat de angst me af en toe om het hart slaat. Niet zozeer voor mezelf, maar wel voor de dierbare ouderen en bekenden van wie ik weet dat ze binnen de risicogroepen vallen. Maar tegelijkertijd is er een soort overlevingsinstinct in me losgekomen dat voor strijdlustigheid en een positieve instelling zorgt. En dat leidt er weer toe dat ik, hoe cru ook, inzie dat er ‘voordelen’ zitten aan deze hele situatie. Ik wil ze graag met je delen. Niet omdat ik wil dat deze crisis langer duurt zodat we er nog meer van kunnen profiteren, maar het helpt je misschien wel de dagen met een wat positievere mindset door te komen.
We worden gedwongen een stapje terug te doen
Werken, school, sporten, sociaal leven, het huishouden en o ja, je gezin. Iedereen weet hoe het is om al die ballen in de lucht te moeten houden en vooral hoe lastig dat soms is. Doordat we het dringende advies hebben gekregen waar mogelijk thuis te werken, de scholen en kinderopvangcentra dicht zijn en horeca en sportscholen ook niet geopend zijn, zijn we vooral op het gezin en het (thuis)werk aangewezen. Ik wil niet zeggen dat dat GEEN stress oplevert, maar het leven is kleiner geworden. De keuzes wat te gaan doen zijn beperkter, waardoor er minder ballen in de lucht zijn. Even pas op de plaats en een stapje terug. Niet makkelijk, maar misschien wel even goed.
Het milieu vaart er wel bij
Nauwelijks woon-werkverkeer (en files), veel en veel minder vliegtuigen in de lucht en over de hele wereld veel fabrieken die de deuren hebben moeten sluiten. Allemaal vervuilende factoren die opeens geen of in elk geval een veel mindere aanslag op het milieu vormen. Niet door het virus zelf, maar door de sociale isolatie die er het gevolg van is. Ook de luchtkwaliteit gaat er enorm op vooruit. In de landen waar het virus zich het snelst heeft verspreid zijn de effecten al zichtbaar. Zo laten satellietbeelden van China een enorme afname van de luchtvervuiling zien. Ook is de CO2-uitstoot in het land met een kwart afgenomen, vergeleken met dezelfde periode vorig jaar.
Je wordt er creatief van
Wat als je opeens niet meer naar de sportschool kunt? Dat je kinderen hun vriendjes en vriendinnetjes nog nauwelijks kunnen zien? Je niet meer kunt gaan eten bij je favoriete restaurant en een wijntje met een vriendin er ook niet meer in zit? Het zijn geen onmisbare dingen, maar wel de dingen die het leven net dat beetje leuker maken. En dus bedenken we massaal manieren om ze, weliswaar op een aangepaste manier, te kunnen blijven doen. Sporten in de woonkamer bijvoorbeeld. Deed ik. En ik heb ook het hardlopen in de natuur weer opgepakt. Dat had ik zonder deze hele situatie nooit gedaan denk ik. Lise videobelt regelmatig met haar beste vriend en met de meester en haar klasgenootjes. We gaan eind deze week wat afhalen of laten bezorgen om ook de horeca wat te steunen (en omdat het ook wel fijn is om eens niet te hoeven koken). En op vrijdag houd ik een vrijdagmiddagborrel met drie vriendinnen. Nee, het is niet hetzelfde als ’the real deal’, maar je wordt er wel creatief van en dat geeft energie.
Er is tijd voor nieuwe hobby’s en bezigheden
Ik lees weer (meer), heb alle avonden vrij om lekker series en films te kijken – als ik niet met achterstallig werk bezig ben – en zoals gezegd ben ik dus weer begonnen met hardlopen. Op de sociale media zie ik veel mensen die kleine of grotere klusjes in huis aan het oppakken zijn. Of die opeens weer tijd vinden om te gaan tekenen en schilderen. En ik denk dat dat alleen maar goed is. Natuurlijk moet er ook worden gewerkt, maar voor iedereen betekent deze periode dat er ook meer tijd is om zelf in te vullen.
Even geen ochtendspits
Hoe je het ook wendt of keert: de wekker gaat hier later dan hij normaal gesproken zou gaan. En van haasten naar school en de opvang in de ochtend is ook even geen sprake. De kinderen hebben vorige week zelfs twee keer een pyjamadag gehouden. Heerlijk vind ik het. Echt even onthaasten. Het zal wel weer wennen zijn als alles straks weer gewoon van start gaat, maar dat zien we dan wel weer. Voor nu genieten we gewoon van het langzame opstarten van de dag en het iets minder vaak op de klok kijken als het bijna bedtijd is.
De peuter doet weer middagdutjes
Een peuter die aan huis is gekluisterd bezighouden terwijl je eigenlijk ook moet werken is een ware uitdaging. Daar staat tegenover dat we Quinn elke dag na de lunch in bed leggen. Vanwege de schooltijden van Lise en zijn dagen bij de gastouder kwam het er nog maar een of twee keer per week van om hem overdag in bed te leggen. Eigenlijk was ik vorige maand nog van plan er op korte termijn helemaal mee te stoppen, maar nu blijkt hij het toch nog heel goed te kunnen gebruiken. En wij stiekem ook 😉 Hij slaapt trouwens niet elke dag, maar de dagen dat hij wakker blijft licht hij gewoon een uurtje te zingen en te kletsen. Ook prima!
We leren onze vrijheid meer waarderen
We hebben er pas twee weken op zitten, maar toch voelt het ‘normale leven’ al best ver weg. Ik denk er weleens over na hoe het zal zijn als we opeens weer alles mogen. Dat ik ’s ochtends de kinderen wegbreng en meteen doorfiets naar de sportschool. Dat we weer naar zwemles gaan en mijn koorrepetities weer gewoon plaatsvinden. En misschien nog het gekste, dat weer weer ‘gewoon’ mogen gaan en staan waar we willen. Het voelt nu toch een beetje alsof we alleen voor de hoogst noodzakelijke dingen naar buiten mogen (#stayhome), waardoor we ons gaan beseffen hoeveel onze vrijheid eigenlijk waard is. Het zal vast nog even duren, maar er komt een dag dat we die vrijheid weer terugkrijgen en we hem meer dan ooit zullen waarderen.
Hoe beleef jij deze periode? Vind je het vooral zwaar en ‘roeien met de riemen die je hebt’ of herken je je ook wel in de positieve punten die ik benoem?
Geen reacties