PERSOONLIJK ZWANGERSCHAP

Als zwanger worden niet (zelf) lukt

14 april 2015

zwanger zijn

Dit artikel stond al zo lang in mijn concepten dat het tijd wordt het eens af te ronden en te publiceren. Het stond er natuurlijk niet voor niets al zo lang. Ik vind het namelijk best moeilijk en ook wel een beetje eng om zoiets persoonlijks met iedereen te delen. Maar ik ga het wel doen. Want ik weet dat meer mensen hiermee te maken hebben en zichzelf wellicht in dit verhaal herkennen.

De kinderwens

Dat ik ooit kinderen wilde heb ik altijd wel geweten. Wanneer precies was echter lang een groot vraagteken. Ik hoorde nog geen klok tikken. Maar toen in mijn omgeving (en vooral die van M) steeds meer kinderen geboren werden, begon het toch te kriebelen. Begin 2012 besloten we het daarom maar eens te gaan proberen en ging de anticonceptie de deur uit.

In het begin was ik er helemaal niet zo mee bezig. Ik wist dat je lichaam moet herstellen van de hormonen van anticonceptie (ik gebruikte eerst de pil en later de Nuvaring). Na een half jaar vonden we het toch wel lang duren en na nog eens een half jaar ging ik naar de huisarts. Die stuurde me door naar het ziekenhuis en zo begon een reeks van onderzoeken.

De cyclus

Mijn cyclus is nooit heel regelmatig geweest en was sowieso langer dan gemiddeld (rond de 6 weken). Je hebt dan natuurlijk in een jaar al minder ‘kansen’ op een zwangerschap, maar wat in het ziekenhuis ook nog eens bleek, was dat mijn eisprong soms helemaal leek uit te blijven of ‘niet goed genoeg’ was. Wat dat laatste betekent weet ik tot op de dag van vandaag niet, maar duidelijk was dat ik daar een beetje pech mee had.

M is ook meteen onderzocht – om maar uit te kunnen sluiten dat daar het probleem zat – en met hem was gelukkig niets aan de hand. Met inwendige echo’s werd mijn cyclus nauwkeurig gevolgd en ik zou hormoontabletjes krijgen om deze te reguleren en een goede eisprong op te wekken. Deze behandeling wordt ook wel ovulatie-inductie genoemd.

Hormoonbehandeling

Van de tabletjes (Clomid) werd ik neerslachtig. Eng vond ik dat, maar ik had het er natuurlijk voor over en wist dat het een bijwerking van de medicatie kon zijn. Net voor de verwachte eisprong moest ik in het ziekenhuis een injectie Pregnyl gaan halen. Dit middel helpt bij de rijping van de eicel en bij de innesteling in de baarmoeder. Een tijdje later (ik weet helaas niet meer precies hoeveel tijd daar tussen zat) moest ik bloed laten prikken, zodat ze konden zien of de eisprong daadwerkelijk had plaatsgevonden.

Ik werd – nota bene op mijn verjaardag – door het ziekenhuis gebeld dat het helaas geen goede eisprong was geweest. Ik baalde zo erg! Het was dan wel de eerste cyclus met hulp, maar dat al dat gedoe met die tabletten en injectie dus geen effect gehad bleek te hebben kwam toch best hard aan.

Ik had de keus: nog een ronde Clomid of overstappen op hormooninjecties met Puregon. Bij die laatste prik je jezelf elke ochtend in je buik en spuit je de hormonen in, in plaats van dat je ze via de tabletjes binnenkrijgt. Ik besloot voor die laatste optie te gaan, al had ik het absoluut niet op naalden en vond ik het maar wat eng. Ik kan ook niet verklaren waarom ik toen al wilde overstappen, maar mijn gevoel zei heel sterk dat dat de beste keus was.

De prikpen

Het prikken gaat met een soort pen en viel me 100% mee. Het naaldje is zo dun dat je het eigenlijk niet eens voelt en een prikje in de ochtend is zo gezet. Ik werd er niet zo neerslachtig van als van de tabletten, wat ook een groot voordeel was. In het ziekenhuis werd mijn cyclus weer nauwlettend in de gaten gehouden en dit keer kreeg ik de injectie Pregnyl zelf mee naar huis. M moest ‘m die avond zelf in mijn buik zetten. Nou, dat was dus wel even andere koek dan die prikpen. Auw! Je krijgt natuurlijk ook het advies wanneer je het beste ‘gemeenschap’ kunt hebben en ik moet je zeggen, dat is best vreemd om van een arts te horen… Maar goed, alles voor de kinderwens natuurlijk 😉

Ergens eind maart had ik de vermoedelijke eisprong en de eerste week van april al, voelde ik me anders dan anders. Of het nou kwam door al die hormonen, door het feit dat ik er zoveel mee bezig was, of door een zwangerschap, dat wist ik niet. Twee dagen voordat het ‘mocht’ deed ik stiekem een zwangerschapstest. Ik zag 1 streepje en wilde de test weer weggooien, tot… het leek of er heeeel licht, nauwelijks waarneembaar met het blote oog, een tweede streepje verscheen. Ik was alleen thuis, dus kon niemand vragen of hij zag wat ik zag. Daarom besloot ik er een foto te maken en de mensen van het forum waar ik al zo lang schreef over mijn kinderwens en de behandelingen, te vragen wat zij dachten. Meteen vlogen me de felicitaties om de oren. ‘Een streepje is een streepje hoor! Ook al is hij maar heel licht!’ Ik was er zelf nog helemaal niet zo zeker van, maar begon het toen eindelijk zelf ook een beetje te geloven.

M vond het net zo eng als ik om al te beginnen met juichen, maar toen we twee dagen later een digitale test in handen hadden, waar letterlijk het woord ‘zwanger’ op stond, wisten we dat het raak was. Eindelijk, na in totaal 15 lange maanden, was het gelukt!

rp_zwangerschapstest1.jpg

Misschien vraag je je af of we voor een volgend kindje weer de medische molen in moeten. Heel eerlijk gezegd weet ik dat niet. Het is nu nog even niet aan de orde, maar ik denk dat we het eerst weer een tijdje zelf zullen proberen voordat we weer naar het ziekenhuis gaan. Hoewel ik dolblij ben dat de medische wereld in staat is hierbij te helpen, zou ik het toch geweldig vinden als het dit keer op eigen kracht lukt.

Overigens realiseer ik me dat er stellen zijn die jaren bezig zijn om zwanger te worden en – helaas – ook stellen waarbij het helemaal niet lukt. Ik kan maar een beetje begrijpen hoe dat moet voelen, maar dat ik het niemand toewens is zeker.

Meer informatie over vruchtbaarheidsproblemen en -behandelingen vind je op de website van Freya en Kinderwens.nl.

Hoe lang zijn jullie ‘bezig geweest’ voordat het raak was?

48 Comments

  • Reply Marieke 14 april 2015 at 09:09

    Mijn huisarts was bang dat het bij mij heel moeilijk zou worden IBM onregelmatige cyclus en overgewicht. Maar na 4 cyclussen was het raak , nu 30 weken zwanger! Wij hebben dus ontzettend veel geluk gehad en dit besef ik me ook maar al te goed.

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:37

      Wat fijn dat het toch zo snel lukte! Gefeliciteerd met je zwangerschap 🙂

  • Reply Daantje 14 april 2015 at 09:26

    Hier ging het erg snel. Ik ben in november 2012 gestopt met de pil en wachtte nog op mijn eerste natuurlijke menstruatie. Dacht dat ik nog aan het “ontpillen” was en toen bleek opeens dat ik al zwanger was! De dokter had gezegd dat het wel een jaar kon duren voordat je cyclus weer goed op gang was met deze pil, dus wij waren er ontzettend door verrast dat het zo snel was gegaan; eerlijk gezegd waren we nog niet eens echt begonnen voor ons gevoel.

    Soms voel ik me daar best rot over. Dan denk ik: waarom lukte het bij ons zo snel terwijl anderen het niet lukt? Dan zou ik heel graag gewoon wat maandjes hebben gewacht als ik daarmee iemand anders had kunnen helpen. Maarja, zo werkt het helaas niet

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:38

      Dat was een verrassing lijkt me! Ik vind niet dat je je er rot om moet voelen hoor. Jij kunt er tenslotte (zoals je zelf al zegt) niets aan doen!

  • Reply Tamara 14 april 2015 at 10:21

    Ik heb dit hele proces onlangs meegemaakt bij een vriendin en vond het ontzettend heftig om te zien dat iets wat voor velen zo ‘normaal’ is bij haar niet vanzelf ging. Ik vind het ook superknap dat je dit gedeeld hebt! Wellicht hebben veel vrouwen ook weer steun aan jouw verhaal! Hier duurde het trouwens, 1 maand, 9 maand en deze keer niet helemaal gepland! Haha

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:39

      Ja ook als je zo dichtbij iemand staat die in het proces zit is het heftig. Dankjewel, ik hoop inderdaad dat mensen er steun aan kunnen hebben. Haha, toch nog onwijs gefeliciteerd!

  • Reply Lien 14 april 2015 at 12:27

    Ons verhaal lijkt erg op dat van jullie, alleen is bij mij de eerste ronde clomid aangeslagen en ik ben as we speak 6 weekjes zwanger. Wij hadden een klein duwtje nodig. Zo fijn dat er zoveel mogelijk is. Ik doe mee aan moeders voor moeders om andere dit ook te gunnen. Fijn dat het bij jullie ook nog redelijk snel (na hulp) is gelukt. Ik ben blij met de openheid. Ergens is het fijn om te weten dat je niet de enige bent, al gun ik het iedereen om makkelijk zwanger te worden..

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:41

      Fijn om te horen! Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben inderdaad ook ontzettend blij dat de medische wereld zo ver is dat ze hierbij kunnen helpen. Ik heb ook meegedaan met Moeders voor Moeders om dezelfde reden als jij. Dankjewel!

  • Reply angelique 14 april 2015 at 13:16

    Heftig om te lezen, ik wist niet dat het bij jullie niet zo ‘natuurlijk’ is gegaan. Ik ben gezegend om enorm simpel zwanger te worden. Voor Keano ben ik al eens door de pil heen zwanger geweest alleen eindigde dit in een miskraam. Keano zelf is ook door de pil heen gedrongen wat voor mij de absolute reden was om geen pil meer te slikken maar voor de mirena te gaan. Ik ben nu natuurlijk 4 jaar ouder en weet dat het met de leeftijd moeizamer gaat. Ik wil met mijn huidige vriend dolgraag kinderen en de planning ligt er om te ‘beginnen’ wanneer mijn mirena is uitgewerkt en dat is eind volgend jaar als het goed is. Of het dan weer zo simpel gaat weet ik natuurlijk niet. Ik voel mij soms best wel schuldig over het feit dat het bij mij zo simpel gaat en dat ik het niet hoef te plannen terwijl anderen jarenlang moeite moeten doen en dat het dan alsnog niet goed gaat. Ik weet dat ik er zelf niks aan kan doen maar vervelend is het soms wel. Zeker als ze je dan vragen hoe je zwanger bent geworden, dan wil ik eigenlijk geen antwoord geven.

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:43

      Bedankt voor het delen van je verhaal. Je bent of was in elk geval wel mega vruchtbaar zo te lezen! Je weet het zelf al, maar je hoeft je er echt niet schuldig om te voelen. Leuk dat je met je huidige vriend kinderen wil. Ik hoop voor jullie dat het snel lukt als de Mirena is uitgewerkt.

  • Reply Joyce 14 april 2015 at 14:33

    Heftig dit! Ik wist niet dat jullie hulp hebben gehad. Wat jammer dat het nodig was 🙁
    Wij hadden het geluk dat het in ronde 3 raak was. Ik was een half jaar voor we begonnen al gestopt met de pil, dus die hoefde ook niet meer uit te werken.
    Het zegt natuurlijk niets over hoe snel we een volgende keer zwanger kunnen worden. Het kan bij jullie maar zo zijn dat jouw lichaam het ineens “snapt” en het een volgende keer wel via de natuurlijke weg lukt. Hoe dan ook is elke zwangerschap een wonder 🙂

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:45

      Heb het ook goed verborgen gehouden, haha. Inderdaad jammer, maar aan de andere kant super fijn dat de mogelijkheid er is. Fijn dat het bij jullie een stuk sneller is gegaan. Slim trouwens om eerst te ‘ontpillen’. Ik ben ook benieuwd hoe het bij een volgende zal gaan ja. Weet nog niet of ik het ga delen op mijn blog. Het blijft toch wel iets erg persoonlijks he…

  • Reply Kelly 14 april 2015 at 14:37

    Gelukkig is het toch eindelijk gelukt, en wat een prachtmeid! Wij hebben er 8 maanden over gedaan. Mijn broer is ook al 3 jaar bezig en ze gaan nu de medische molen in. Het was best zwaar toen bleek dat ik eerder zwanger was. Gelukkig zijn ze nu dol op mijn zoon. Ik hoop dat hun ook het geluk krijgen. Een kind neem je niet, je moet blij zijn om te kunnen krijgen.

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:46

      Lief gezegd! Het lijkt me ook moeilijk als je weet dat iemand dichtbij je ook bezig is en het bij jou wel lukt en bij die ander niet. Gelukkig krijgen ze nu hulp van het ziekenhuis. Ik hoop voor hen dat het snel raak is! En inderdaad, ze genieten natuurlijk ook volop van hun neefje. Mooie laatste zin trouwens. Zo is het zeker!

  • Reply Nanka 14 april 2015 at 14:41

    Wat vervelend dat het wat langer heeft geduurd, maar wel fijn dat de medische wereld ons in deze tijd wel kan helpen. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik heel vruchtbaar ben. Ik heb dus altijd netjes de pil geslikt en ik ben nooit onvoorzichtig geweest. Toen we in 2011 bewust ervoor kozen om met de pil te stoppen was ik inderdaad na mijn 2e cyclus al zwanger. Ik heb altijd een onregelmatige cyclus gehad, maar dat was bij mij dus geen probleem. Mocht je ooit een tweede kindje willen, dan hoop ik voor jullie dat het spontaan gaat lukken. Dapper je je verhaal wilde delen!

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:47

      Fijn te horen dat een onregelmatige cyclus alleen geen reden hoeft te zijn om moeilijk zwanger te worden. Fijn dat het bij jullie zo snel lukte. En bedankt voor het compliment 🙂

  • Reply janske 14 april 2015 at 15:21

    Wat knap dat je hier zo eerlijk over schrijft, het is niets om je voor te schamen en wat fijn dat het gelukt is en dat jullie nu zo’n geweldige dochter hebben! Gelukkig ben ik niet in die medische molen terechtgekomen om zwanger te worden. Toen ik na een klein jaar aanrommelen (als in, nooit rekening houden met mijn ovulatie) bij mijn doctor zat en haar vroeg wanneer we actie moesten ondernemen was ik blijkbaar dus al gewoon zwanger…en zat ik twee weken later weer in haar kamer met het goede nieuws…

    Tegenwoordig hoor je van allerlei kanten hoe moeilijk een zwangerschap kan gaan en alle risico’s die er bijkomen…Het is zeker niet van vanzelfsprekend allemaal…en daarom zo ontzettend bijzonder als het wel goed gaat.

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:48

      Ja daar ben ik ook nog elke dag super dankbaar voor! Super toevallig dat je naar de dokter ging toen je eigenlijk net zwanger was. Mooi gezegd dat laatste. Je hebt helemaal gelijk!

  • Reply iooon 14 april 2015 at 15:33

    Ik had verwacht dat door mijn overgewicht. Het allemaal wat langer zou duren maar de eerste maand was het al raak. Wel met een regelmatige cyclus en precies weten wanneer de eisprong was.

    Op dat moment had ik wel echt rammelende, nee schoppende, eierstokken. Zo graag wilde ik. Ik weet niet hoe ik gereageerd had als het een jaar of langer had geduurd.

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:50

      Zo zie je maar dat dat helemaal geen belemmering hoeft te zijn. Fijn dat het zo snel al is gelukt! Het lijkt me wel super handig precies te weten wanneer je eisprong is. Haha, om schoppende eierstokken kun je natuurlijk moeilijk heen 😉

  • Reply Silke 14 april 2015 at 15:57

    Hier hebben we er toch ook een hele tijd mee bezig moeten zijn wel op een heel andere manier dan jij.
    Ik heb een afwijking aan mijn baarmoeder, dus eerst heel veel onderzoeken (met contrastvloeistof, kijkoperatie, etc…) En daarna nog een echte operatie om de afwijking te verkleinen, zodat ons schatje genoeg plaats had.
    Op mijn verjaardag in 2013 kreeg ik het goede nieuws dat de operatie goed gelukt was (we waren toen ook ongeveer een jaartje bezig met alle ingrepen en onderzoeken) en dat ik mocht ontpillen. Ik kreeg van de dokter de mededeling dat het wss niet op natuurlijke wijze ging lukken door het littekenweefsel, maar dat hij het toch een paar maanden wou aanzien. begin september, in ronde twee, hielden we onze positieve test in handen.

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:51

      Dat klinkt ook heftig zeg! En super bijzonder dat het al zo snel na de ingreep op eigen kracht gelukt is. Super 🙂

  • Reply Marijke 14 april 2015 at 16:23

    Bij de oudste duurde het vanaf stoppen met de pil tot we het wisten een jaar. Mijn cyclus werd steeds langer, begon op 28 dagen, en de test deed ik na ruim 36 dagen. De ronde ervoor duurde het namelijk 36 dagen.
    Bij nummer 2 was ik na drie maanden waarschijnlijk zwanger, maar verloor het zonder te weten dat ik zwanger was. Conclusie van de huisarts achteraf. En 2 maanden later was ik weer zwanger en 9 maanden later kwam er dus een tweede baby.
    Gelukkig geen hulp nodig gehad! Maar knap dat je er over schrijft. Denk inderdaad dat je er mensen mee kan helpen!

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:53

      Een jaar is best lang, maar gelukkig heb je toch geen hulp nodig gehad en was je de tweede keer wel snel zwanger. Dankjewel!

  • Reply Desirée 14 april 2015 at 18:03

    Wat dapper dat je je verhaal deelt, het is zo persoonlijk en er gaat zoveel verdriet achter schuil.. Heel herkenbaar, want hier heeft het 6,5 jaar moeten duren voor het raak mocht zijn. Dat gevoel als je dan eenmaal een positieve zwangerschapstest in handen hebt en het allemaal goed gaat tijdens de zwangerschap… Onvoorstelbaar!

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:54

      Dankjewel meis. En wow, 6,5 jaar is nog heel veel langer… Het gevoel bij die positieve test was inderdaad onbeschrijflijk. Hoewel ik tot de 20-wekenecho nooit heel gerust ben geweest dat alles goed zou blijven gaan. Ben er toch best onzeker door geworden helaas. De tweede helft van de zwangerschap heb ik gelukkig meer kunnen genieten.

  • Reply Lore 14 april 2015 at 18:04

    Ik vind je artikel echt prachtig geschreven! Enkele mensen in mijn omgeving zijn ook bezig om zwanger te worden met een extra duwtje en alles wat je schrijft herken ik echt. Zelf ben ik (momenteel) nog niet zwanger, maar ik denk om binnenkort te gaan stoppen met anticonceptie en dan zien we wel wat er uit de bus komt! 🙂 Je hebt trouwens een schattige dochter!

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:56

      Dankjewel Lore, fijn om te horen! Oh, een spannend moment is dat! Ik wens je alvast veel succes en plezier. Het blijft zo’n wonder!

  • Reply Miranda 14 april 2015 at 21:02

    Wat een heftig verhaal, ik denk dat je door zo open te zijn anderen heel goed steunt. Dat ze niet alleen zijn en het niet bij iedereen snel en vanzelf gaat.

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:56

      Dankjewel Miranda, met die insteek heb ik het ook geschreven.

  • Reply Sonja 14 april 2015 at 22:05

    Wow wat mooi dat je dit durft te publiceren. Ik heb het van dichtbij meegemaakt bij vrienden, en dat terwijl ik spontaan zwanger raakte van mijn twins..blijft een ontzettend emotioneel onderwerp. Gelukkig is zij kersverse moeder van een prachtige zoon geworden. Het blijven wonders, elke baby!

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:57

      Dank je, ik twijfelde lang maar toen ik het eenmaal had gepubliceerd was alle spanning en schaamte weg. Het komt echt veel voor, dus ik ben blij als ik er anderen mee kan helpen.

  • Reply gwen 14 april 2015 at 22:08

    Jeetje meis, dit heb je toch altijs goed verborgen gehouden. Ben er een btje stil van. Maak een nog moeilijker traject nu v dichtbij mee, vond het ook onwijs moeilk hen vorig jaar te vertellem dat ik weer zwanger was. Hier duurde het bij Quinn 6 mnd, 7e was raak. De 8e zou onze deadline vooe bezoek ha geweesr zijn, omdat Olivia wel snel lukte en het miss met de eerdere ks te maken kon hebben, dachten we. Afijn, niet nodig gweest dus. Zooo fijn wat ze tegenwoordig allemaal kunnen, hoop echt dat jullie nog een kindje gegund is!!!!

    • Reply Monique 20 april 2015 at 22:59

      Haha, niet eens heel bewust hoor. Maar inderdaad, ik heb er nooit eerder iets over geschreven 🙂 Heftig om er dichtbij te staan en idd, super moeilijk om dan te moeten vertellen dat het bij jou (weer) is gelukt. Fijn dat jullie niet naar de ha zijn gehoeven en nu zo’n prachtige dochter erbij hebben! Ik hoop het ook 🙂

  • Reply Tamara 15 april 2015 at 00:23

    Wat pittig! Gelukkig slieg het aan en hebben jullie nu zo’n super leuk meiske rondlopen. Hier was het ook de vraag of het ging lukken maar was het gelukkig natuurlijk gelukt, anderd had het ook doormiddel van hormonen gemoeten.

    Wie weet lukt het bij jullie nu voor een tweede ook. Je hormoonhuishouding veranderd door een zangerschap toch ook

    • Reply Monique 20 april 2015 at 23:00

      Zo is dat inderdaad! Fijn dat het bij jullie gewoon gelukt is. Het klopt inderdaad dat je hormoonhuishouding verandert na een zwangerschap, dus wie weet…

  • Reply Nelleke 15 april 2015 at 06:25

    Heftig lijkt me dat.., erg dapper dat je erover hebt geschreven! Dank 🙂
    Het geeft mij namelijk wel hoop, jouw verhaal. Wij zijn nu ook al erg lang bezig en hebben besloten dat we -mocht het nog steeds niet lukken- met een jaar naar de dokter gaan. Dat komt nu eng dichtbij…
    Het maakt me zo bang dat het nooit zal lukken. Ook niet met hulp. Daarom: dank voor je verhaal. Heftig, maar bemoedigend! Geniet van jullie prachtige dochtertje.

  • Reply Sandra 15 april 2015 at 08:19

    Het doet me deugd om te lezen dat er inderdaad nog mensen zijn bij wie het niet meteen lukt of die wat extra hulp nodig hebben! Momenteel proberen we hier al enkele maanden zwanger te worden maar tot nu toe nog altijd zonder succes :(. Het stelt me wel gerust dat er heel wat manieren zijn om de natuur een handje te helpen zonder meteen in de medische molen terecht te komen!

  • Reply Dineke 15 april 2015 at 11:22

    respect Monique! Wat knap dat je dit deelt, kan me voorstellen dat je eerst over een soort drempel heen moet. Tja wat kan ik zeggen, de eerste keer wisselde ik van pil en was ik meteen totaal onverwachts zwanger.
    Nu de 2e keer stopte ik in september met de pil en in november was ik zwanger (notabele van 2 keer!). Ik besef maar al te goed dat het bij ons een zegen is dat ik zo snel zwanger mag raken. Ik kan me goed voorstellen dat het er echt wel inhakt in je relatie ook als je er zoveel mee bezig bent en moet zijn. Ik hoop voor jou en je man dat het bij een eventueel volgende kindje makkelijker verloopt!

  • Reply Maaike 15 april 2015 at 14:23

    Hoi!

    Wat vervelend. Maar gelukkig is het goed gekomen. Zelf vind ik de hormonen en de wachtweken het ergste. Ik zit nu in de medische malle molen met gonal-f injecties voor een tweede kindje. We zijn nu anderhalfjaar “bezig”. Hadden jullie niet zo iets van laten we wat eerder aan een tweede beginnen, want bij een eerste duurde het ook langer?

    Zie mijn site voor mijn ervaringen met het medische traject.

    Groetjes, Maaike

  • Reply Mieke 15 april 2015 at 21:55

    Dapper dat je het toch durft te delen. Het is inderdaad iets persoonlijks en ik snap dat je daar wel even over na moest denken.
    Het lijkt me behoorlijk heftig als zwanger worden niet (meteen) lukt. Er is weinig sterkers dan een kinderwens. Hopelijk lukt het de tweede keer wel vanzelf en anders toch hopelijk met wat hulp.
    Wij hadden het grote geluk dat het beide keren meteen raak was. Een wonder, wat we nooit als vanzelfsprekend hebben ervaren en waar we tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor zijn dat dit ons zo is gegeven.

  • Reply Mama van Vesper 16 april 2015 at 11:18

    wij zijn door Clomid zwanger geraakt… moeilijke tijd, maar het was het waard!

  • Reply Simovic-Vuceljic Natasa 17 april 2015 at 10:06

    Heftig verhaal om te lezen, maar wel met een mooi einde. Ik was al 1,5 jaar gestopt en lieten de natuur de vrije loop gaan. Maar aangezien ik met een serieus overgewicht kampte, had de gynaecoloog mij (vrij vlak en hard) gezegd dat als ik zwanger wil geraken, zo snel mogelijk 15-20 kilo lichter moest zijn want zo zou het niet lukken. Ik ben nu al 14 kilo lichter en we laten de natuur de vrije loop gaan 🙂 En wanneer het gebeurt, gebeurt het: wij zijn er in ieder geval klaar voor! 🙂 Liefs! x

    • Reply Monique 20 april 2015 at 23:01

      Wat goed dat je zoveel bent afgevallen al! Ik hoop dat het via de natuurlijke weg gaat lukken. Heel veel geluk!!

  • Reply Ik 7 augustus 2015 at 23:32

    ik herken me inderdaad in je verhaal. Ook wij zijn al sinds 2012 bezig met onze kinderwens. Helaas is deze nog niet vervuld. Wij hebben na onze tweede icsi poging een MA gehad met 10 wkn zwangerschap. Wij starten zeer binnekort met onze derde en dus ook laatste icsi poging. Hopelijk gaat die ons geluk brengen

    • Reply moonoloog 8 augustus 2015 at 13:40

      Het is zo oneerlijk… Wat vreselijk dat het bij jullie tweede icsi raak leek, maar toch eindigde in een MA 🙁 Ik ga heel hard voor jullie duimen dat deze derde poging jullie geluk brengt. X

  • Reply Jessica 2 juni 2016 at 17:00

    Wat stoer dat je dit verhaal hebt durven delen. Zelf heb ik PCOS en ben zit ook in de medische molen voor het vervullen van onze kinderwens. Met manlief is niks aan de hand hier, dat is al uitgebreid getest. Vervelend dat je zoveel last had van de clomid. Zelf heb ik daar geen last van gehad, maar clomid sloeg bij mij ook niet aan. We hebben toen een even rustig aan gedaan en over 2 weken staat de eerste afspraak weer op het traject weer te herstarten, spannend!

  • Laat een antwoord achter aan Monique Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.