Afstuderen | Hoe ging het en wat nu?

Wist je dat ik in 2011 begon aan een tweede studie? En toen ik dus nog geen kinderen had? Ik werkte op dat moment als webredacteur in de financiële branche. Ik vond het schrijven leuk, maar het kriebelde om er iets naast te gaan doen. De psyche van de mens heeft me altijd geboeid en toen ik ontdekte dat er een praktijkgerichte HBO-opleiding in die richting bestond, was ik verkocht. Dat het allemaal iets langer duurde dan ik had verwacht wist ik toen (gelukkig) nog niet. Het heeft heel wat doorzettingsvermogen gekost om alle modules, praktijkdagen, de stage en uiteindelijk het afstudeeronderzoek af te ronden. Maar vorige week woensdag was het dan eindelijk tijd voor het allerlaatste loodje: het eindgesprek!

Afstuderen

Ongeveer een jaar geleden kreeg ik groen licht om het plan van aanpak voor mijn afstudeeronderzoek te gaan uitvoeren. Ik had een leuke basisschool gevonden waar ik dat onderzoek in praktijk zou gaan brengen en had inmiddels ook kennisgemaakt met mijn studieadviseur vanuit de opleiding. Omdat ik via NTI studeerde vond die begeleiding na een kort kennismakingstelefoontje uitsluitend via e-mail plaats. Aan de ene kant was dat fijn, want ik hoefde geen tijd vrij te maken om afspraken met haar te plannen. Maar aan de andere kant vond ik dat af en toe best lastig omdat ik er soms toch behoefte aan had om mondeling wat te overleggen.

Het onderzoek zelf vond ik best een uitdaging. Qua inhoud wist ik goed wat ik wilde doen, maar interviewen had ik nog niet zo heel vaak gedaan en bovendien moest ik voor elk interview (het waren er 15 in totaal) op en neer naar die basisschool. Gelukkig konden mijn (schoon) ouders vaak te hulp schieten als ik weer eens op een niet-opvangdag die kant op moest.

En zoals het een echt afstudeerproces betaamd ging het met ups en downs. Het ene moment ging ik enorm lekker en typte ik zo een paar pagina’s vol, het andere moment kreeg ik feedback waar de moed me van in de schoenen zakte. Je weet dat het erbij hoort, maar leuk is dat echt niet.

Het eindgesprek

Toen mijn scriptie eindelijk was goedgekeurd sprong ik natuurlijk een gat in de lucht. Maar helemaal klaar was het toen natuurlijk nog niet, want er moest een eindgesprek gepland worden. Daarin moest ik mijn afstudeeronderzoek presenteren en mijn scriptie verdedigen. Dat alles vond plaats bij het NTI in Leiden. M had toevallig zijn vrije dag en bleef bij de kinderen en ik ging met mijn ouders die kant op. Ik vond het toch fijn ze bij me te hebben en niet in mijn uppie dat toch wel spannende eindgesprek tegemoet te gaan. Ze mochten er trouwens niet bij aanwezig zijn, maar bleven vol spanning in de wachtruimte achter.

De presentatie ging, op een YouTube-video die niet wilde afspelen na, heel goed. Tijdens de vragen kwamen de zenuwen toch nog even extra om de hoek kijken en kwam ik bij de eerste vraag niet helemaal op een fatsoenlijk antwoord. Gelukkig ging het daarna beter. Ik werd naar de wachtruimte gestuurd en toen ik mijn ouders nog uitgebreid zat bij te praten over hoe het was gegaan, werd ik weer teruggeroepen. Daar kreeg ik direct een hand van de beoordelaars en een ‘gefeliciteerd!’. YES!!!

De scriptie was al beoordeeld met een 7 en ook voor het eindgesprek haalde ik een 7, waarmee het totale resultaat voor mijn afstudeerfase uitkomt op een 7. Een cijfer waar ik helemaal tevreden mee ben! Daar mocht dus wel een taartje op gegeten worden na afloop.

En nu?

Grappig genoeg volgt bijna altijd als ik het over mijn studie heb de ‘wat nu?-vraag’. Logisch, want de meeste mensen gaan niet zomaar een (nieuwe) studie beginnen. Toen ik ermee begon wist ik trouwens nog totaal niet wat ik ermee wilde, maar leek het me gewoon een enorm interessante en leuke studie. En dat is het ook zeker gebleken. Op dat moment wist ik nog niet dat ik een jaar later afscheid moest nemen van mijn baan als webredacteur. Dat ik nog een jaar later voor het eerst moeder werd en drie jaar later nog eens. En was het bloggen ook nog lang niet de uit de hand gelopen hobby/onderneming die het nu is. Grappig hoe dingen kunnen veranderen naarmate de tijd verstrijkt.

Bloggen blijf ik sowieso doen, want dat is veel te leuk. En ik heb nu eindelijk de ruimte om te kijken of ik Moonoloog, mijn bedrijfje, ga uitbreiden door ook teksten in opdracht voor anderen te gaan schrijven. Tegelijkertijd houd ik mijn ogen open voor een leuke parttime functie binnen mijn toch wel brede vakgebied. Want mijn communicatie-achtergrond blijft natuurlijk ook van waarde bij sollicitaties. Ik heb al wat gesprekken gevoerd, maar op dit moment is daar nog niets concreets uit gekomen. Het is dus even afwachten wat voor nieuwe leuke dingen er misschien op mijn pad komen en hoe mijn eigen onderneming zich verder ontwikkelt.

Aan de ene kant vind ik het vervelend niet precies te weten waar het werktechnisch gezien heen gaat met mij. Aan de andere kant vind ik het juist prettig dat het voor mijn gevoel nu compleet open staat en ik alle mogelijkheden eens rustig kan gaan afwegen. Wat wil ik, wat is er praktisch gezien mogelijk en waar word ik nu écht gelukkig van? Want dat is uiteindelijk toch het allerbelangrijkst!

Ook via deze weg wil ik jullie nog even bedanken voor alle lieve felicitaties via social media. Ik heb ze met veel plezier gelezen en werd echt blij van al jullie complimenten en lieve woorden. Dat was echt het kersje op de toch al overheerlijke taart die ‘afgestudeerd zijn’ heet!