Vandaag ben ik precies 36 weken en 3 dagen zwanger. Voor de meeste zwangeren geen bijzondere dag, maar voor mij wel. Bijna drie jaar geleden werd, exact op deze termijn, Lise geboren. Ik kijk even terug naar hoe dat toen ook alweer ging…
De nacht volgend op de dag dat ik precies 36 weken zwanger was van Lise, begon het voor het eerst te rommelen. Ik lag in bed, werd wakker en kon de slaap niet meer vatten omdat ik menstruatie-achtige krampen had. Voorweeën, dacht ik in eerste instantie. Maar omdat ze niet weggingen en vrij regelmatig kwamen, belden we voor de zekerheid toch maar even naar de verloskundige.
Zij kwam, onderzocht en constateerde nog geen ontsluiting maar wel een volledig verstreken baarmoedermond. Er was dus wel wat gaande, al hoefde dat op zich nog niets te betekenen. Wel vond ze het, gezien mijn termijn, reden genoeg om toch even naar het ziekenhuis te gaan.
Ik moest aan de CTG, mijn urine werd gecontroleerd en er werd een echo gemaakt. Met Lise ging gelukkig alles goed en met mij ook. In de loop van de dag werden de krampen onregelmatiger en namen ze af in hevigheid. Ik kreeg te horen dat ik een blaasontsteking had en dat dat weleens de oorzaak zou kunnen zijn van het gerommel. Met een recept voor antibiotica gingen we weer huiswaarts.
De nacht verliep rustig en de dag erna voelde ik me eigenlijk vrijwel normaal. Ik had af en toe een beetje kramp, maar dat leek in de verste verte niet op een wee. Ik ben ook nog gewoon boodschappen gaan doen. Samen met mijn moeder, want zij was als de dood dat ik midden in de winkel spontaan zou gaan bevallen 😉
Na weer een rustige nacht (heel fijn!) trof ik de volgende ochtend wat helderrood bloed aan bij het afvegen. Ik besloot voor de zekerheid toch maar naar de verloskundige te bellen. Zij kwam en stuurde me opnieuw door naar het ziekenhuis. M zat net op zijn werk en kwam snel terug om mee te gaan.
In het ziekenhuis bleek ik opeens 7 centimeter ontsluiting te hebben. Even wist ik niet wat ik hoorde. ‘Je gaat vandaag bevallen’, zei de gynaecoloog heel nuchter. Ik was toen dus precies 36 weken en 3 dagen zwanger. Ik wilde sowieso graag poliklinisch (in het ziekenhuis) bevallen, maar nu had ik zelfs geen andere keus aangezien ik de 37 wekengrens nog niet bereikt had. De verloskundige droeg me over aan het ziekenhuis en daar ging het die middag redelijk snel. In vier uurtjes lag Lise op mijn buik. En wat deed ze het goed! Haar bloedsuikers moesten 24 uur lang in de gaten worden gehouden, maar toen die prima bleken mochten we de volgende dag aan het begin van de avond lekker naar huis. Met z’n drietjes! Het begin van een nieuw, soms moeilijk, maar vooral heel mooi avontuur.
En nu ben ik dus 36 weken en 3 dagen zwanger van ons tweede kindje. Eerlijk gezegd ben ik enorm blij dat ik deze mijlpaal gehaald heb, want ik ben best bang geweest dat ons mannetje nog eerder zou komen dan Lise. Hoewel zij natuurlijk een goede start had gemaakt, hoefde dat nog niet te betekenen dat dat bij hem ook het geval zou zijn. Van de verloskundige begreep ik dat meisjes over het algemeen wat sterker zijn bij een vroeggeboorte dan jongens, dus beter blijft dit hummeltje nog lekker even zitten waar ‘ie zit.
Op welke termijn is jouw kindje geboren? En voor de mama’s met meer dan één kind: bleef de tweede korter of langer zitten dan de eerste?
10 Comments
O wauw, ik wist niet dat je ook zo vroeg was bevallen. Skyler kwam met 36 weken en 4 dagen en ben benieuwd hoe dat nu met een tweede gaat. Heb zo’n idee dat hij of zij ook zo vroeg gaat komen, maar het wil nog niks zeggen natuurlijk!
Dit lijkt me echt een termijn waar je een beetje naartoe leeft, met zo’n tweede zwangerschap. Ik ga er maar gewoon vanuit dat het nu nog even gaat duren! 😉 Ik beviel (pas) met 41+3, dus dat is weer een heel ander verhaal!
(Ik bedenk me net dat jij de eerste ‘mommyblogger’ was die ik ooit volgde, ver voor ik zelf zwanger was. Keek je zwangerschaps updates van lise altijd op YouTube!
Aah wat goed dat je die termijn al gehaald hebt, op naar de 37 weken!
Hier werd Finn met 35 weken en 6 dagen geboren, een geboortegewicht van 2kg450 en 44 cm groot. Nu zijn we 15 weken verder en is het al een flinke baby van 6kg en 60 cm :D!
“Geniet” nog van de laatste loodjes!
Dit is wel even spannend, je hoopt natuurlijk heel erg dat je dit kindje langer mag dragen dus kan me heel goed voorstellen dat dit een spannende termijn was. Nog even genieten van dat getrappel in je buik.
Ons zoontje Masi is met 27 weken geboren. Mijn vliezen braken plots bij 26.4 dagen. Zijn zus Mila is geboren met 39.3 dagen. Met Masi gaat het nu heel goed. Een vrolijke jongen van 1 jaar. Ik kan wel begrijpen dat dit een belangrijke mijlpijl voor je is geweest Monique
Wat een mijlpaal dan zeg! Fijn dat je het nu gehaald hebt en hopelijk blijft de kleine man nog even zitten.. Minimaal tot 38 weken hoor!
Een mooie mijlpaal en wat een verhaal. Gewoon ineens 7 cm. Heavy omslag. Je gaat nu de 37 weken vast halen en dan kun je de keuze voor ziekenhuis zelf maken.
Hier bevallen van de eerste met 38 weken en 5 dagen. Mijn tweede kindje kwam met 39 weken 6 dagen en die ene week langer leek ook echt voorbij te kruipen. Ik had me op de één of andere manier toch ingesteld op die termijn van mijn eerste. Stom hè?
Mijn zoontje was één dag te vroeg… thank God, want hij was uitgeteld voor 20-10 -2010 en die dag wilde iedereen bevallen!
En de dames waren beiden een héél stuk over tijd. Net geen 10 dagen…
Heftig verhaal! Ik werd met 37 weken ingeleid, omdat onze dochter niet goed genoeg groeide. We liepen al weken in het ziekenhuis voor extra controles. Dat ik de 40 weken niet zou halen was al snel duidelijk, maar 38 weken moest lukken. Dat vertelde ze de maandag voordat ik ingeleid werd. Het was dus een grote verrassing dat ze dat met 37 weken gingen doen, maar het hartfilmpje van onze dochter was niet zoals het hoorde te zijn en ze was niet gegroeid de laatste week. Ze wilden geen risico nemen. met 37 +1 is ze geboren en vertoonde wat randprematuurgedrag, maar ze deed het allemaal fantastisch!