OUDERSCHAP

Help! Mijn peuter weigert te gaan slapen

9 januari 2017
slaapkamer van een peuter

Ik hoorde ze regelmatig. Verhalen van andere ouders wiens kind moeite had met slapen. Blijkbaar had ik het getroffen, want Lise is altijd een voorbeeldige slaapster geweest. Je legde haar in bed en had er in principe geen omkijken meer naar tot de volgende ochtend. Maar zoals de titel al doet vermoeden is daar sinds kort verandering in gekomen: mijn peuter weigert te gaan slapen. 

Als je peuter weigert te gaan slapen

Wat het heeft veroorzaakt is ons een raadsel, maar het begon zo’n drie weken geleden. Ze ging toen nog op een normale manier naar bed, maar begon vervolgens ‘papa’ of ‘mama’ te roepen. Als we dan kwamen kijken zei ze niet te kunnen of willen slapen. M is toen ‘afspraakjes’ met haar gaan maken. Hij zei dan dat hij over 10 minuten weer even zou komen kijken, als ze rustig bleef. Die tijd verlengde hij telkens en bij de tweede of derde keer sliep ze dan meestal.

Dat vond ik al vervelend, maar als ik er nu aan terugdenk zou ik er veel voor over hebben om haar op die manier in dromenland te krijgen. Inmiddels wil ze namelijk écht niet slapen en raakt hysterisch als ze alleen gelaten wordt op haar kamer. Echt heel zielig… Beloven dat je over een paar minuten komt kijken helpt niet meer. Zodra ze merkt dat je aanstalten maakt om weg te gaan begint ze te huilen en zegt dat ze verdrietig is. Het middagslaapje hebben we al geschrapt, in de hoop dat ze dan ’s avonds zo moe is dat ze gemakkelijker in slaap valt. Maar tot nu toe lijkt het helaas weinig uit te halen.

Gisternacht spande echt de kroon. We besloten haar maar even te laten huilen, om te zien hoe lang ze dat vol zou houden. Nou, best lang kan ik je vertellen. En ik vind het verschrikkelijk om haar zo aan te moeten horen, maar we wisten het gewoon even niet meer. Uiteindelijk viel ze gelukkig wel in slaap. Alleen hoorde ik om 3:45 uur opeens een stemmetje: ‘papa, kom jij?’. Omdat ik wilde voorkomen dat ze het hele huis wakker zou maken ben ik er snel naartoe gegaan. Maar slapen wilde ze absoluut niet meer. Na een mislukte poging van een half uur om haar weer in slaap te krijgen heeft M het overgenomen. De arme man heeft uiteindelijk tot 6:00 uur bij haar gezeten, zonder resultaat. Toen ik het van hem overnam, werkte ze wonder boven wonder mee en om 6:30 uur konden we toch nog een paar uurtjes (gelukkig was het weekend) verder slapen.

Ik heb voor redelijk wat uitdagingen gestaan in de opvoeding, maar dit vind ik het meest heftige tot nu toe. Ik heb mijn slaap hard nodig en vind vooral de onzekerheid hoeveel slaap me deze nacht weer gegund is, erg stressvol. Zeker nu Quinn er is, is het allemaal al druk genoeg en hecht ik veel waarde aan mijn avondje op de bank en vooral mijn nachtrust. Want toen Lise gisterochtend eindelijk sliep, werd meneer natuurlijk net wakker voor een voeding…

Behalve dit alles van me af schrijven, ben ik erg benieuwd of er andere ouders zijn wiens kind dit soort slaapproblemen is gaan vertonen. En dan vooral hoe je daar mee om bent gegaan, hoe lang het uiteindelijk geduurd heeft en wat ervoor zorgde dat het ophield. Ik weet dat elk kind anders is, maar misschien kan ik iets van jouw aanpak leren! 

Als ouder kun je niet alleen wanhopig, maar ook uitgeput raken als je kind niet (goed) slaapt. Daarom is het belangrijk om goed voor jezelf te blijven zorgen. Yoga Nidra kan je helpen om te ontspannen. Yoga betekent ‘samenbrengen’ of ‘verbinden’ en Nidra betekent, ironisch genoeg, ‘slaap’. Bij Yoga Nidra balanceer je als het ware op het lijntje tussen wakker zijn en slapen. Je werkt naar deze staat toe door middel van een aantal systematische oefeningen en visualisaties. Je komt fysiek, mentaal en emotioneel compleet tot ontspanning.

Lees ook: Tips voor peuter-uitjes bij slecht weer

28 Comments

  • Reply Ralph 9 januari 2017 at 06:34

    Hoe zeg ik dit netjes? Besef je je wel hoe VERSCHRIKKELIJK veel geluk jullie hebben dat je Lise ruim 3 jaar in bed legt en pas de volgende morgen weer uit bed haalt. Daar mag je je handen enorm bij dicht knijpen. Ik heb ook mijn slaap hard nodig, maar die wordt mij lang niet altijd gegund. Als je Michel een arme jongen vindt dat hij een paar uurtjes in de nacht bij Lise is geweest, voor de eerste keer na 3 jaar. Dan vraag ik me af hoe hoe sneu je het vindt voor ouders die dit regelmatig meemaken. Maar goed, ik wil niet te negatief overkomen. Of teveel klagen. Maar ik zou jullie huidige probleem met het niet willen slapen wel in dit perspectief willen plaatsen. Mazzelaars!

    Om jouw vraag te beantwoorden: ik denk dat het een soort grenzen verkennen is. Uitproberen hoever te kunnen gaan. Erachter komende succes te hebben bij roepen. Natuurlijk wil je het bij voorkeur lief en op een leuke manier aanpakken. In hoeverre hebben jullie laten blijken dat jullie balen van dit gedrag? Dat het echt niet leuk is zo?

    Misschien is Lise de laatste tijd wat minder actief geweest. Wat vaker binnen gezeten met het koude weer? Energie over op het einde van de dag?

    Sorry, ik wilde niet te bot doen in mijn eerste deel van mijn bericht.

    • Reply Gwen 9 januari 2017 at 14:38

      Ik wilde zo’n zelfde soort reactie typen hihi. Maar sluit me voor nu dan hierbij aan. De onrust en stress dat je nooit weet hoeveel jij kunt slapen die nacht en dat 4 uur slaap aan elkaar al een wonder is sinds je 4.5 jaar geleden moeder werd. Dat is voor ons dagelijkse kost. En het went. Soort van. Ofzo. Het is een fase Monique, ooit wordt het weer beter en tot die tijd is accepteren en meedijnen het enige nuttige advies dat ik kan geven met die rottige slapers van mij. Succes!

      • Reply Ralph 9 januari 2017 at 15:28

        Die van ons zijn bijna 1 en 2,5 jaar. We hebben het er nodige mee te stellen gehad. In de nacht en ook in het ziekenhuis. In onze situatie en jullie situatue is omgaan met moeilijk in slaap komen niet heel erg schokkend meer. Voor Monique en Michel is dat wel nieuw en voor hun dus enorm heftig.

        Ik hoop voor hen dat het een kortdurende zaak is. Dat het probleem het niet meer de onverdeelde van papa en mama hebben. Of de monsters onder het bed.

  • Reply astrid 9 januari 2017 at 06:37

    Nou……
    Ik zit precies met hetzelfde..
    Nouja de 2e is hier al wat ouder en slaapt goed.
    Wat de oudste ook altijd deed. tot 2 weken geleden we over zijn gegaan na het grote bed..
    Dit is erg pittig en stressvol. Ik twijfel zelfs het ledikant terug te zetten.
    Ze sliep altijd goed en veel nu was ze in de ledikant ook al wel wat vroeger op soms en middagslaap niet altijd meer. Maar vaak ook nog wel.
    En als ze vroeg wakker was gaven we de ipad en bleef ze lekker rustig filmpjes kijken. Nu is de middagslaap er niet meer valt ze soms moeilijk in slaap en de ochtenden worden steeds vroeger… hopelijk maar een tijdelijke fase maar verschrikkelijk is het wel!sterkte!

  • Reply Patricia 9 januari 2017 at 06:49

    Denk dat je je eigen onzekerheden hierbij even moet loslaten. Kindje voelt natuurlijk ook veel aan. En anders eens nachtje ergens logeren. Doet ze het daar dan ook?

  • Reply Charlotte 9 januari 2017 at 08:06

    Wij hebben ook een tijd gehad dat Aukje niet alleen gelaten wilde worden. Hebben een stekkerlampje geprobeerd, haar deur open laten staan, en het meest effectieve was erbij blijven totdat ze sliep. Eerst op haar bed, een dag later naast haar bed en zo steeds verder van haar vandaan. Na een week was het over. Soms vindt ze het nog wel fijn als ze me oven hoort rommelen als ze moet slapen. Meestal is ze dan ook zo vertrokken. Succes!

  • Reply Nicole 9 januari 2017 at 08:17

    Fay heeft een tijdje gehad dat ze niet durfde te slapen ivm monsters. Nu zit Jet (van Jokie..) “op wacht” en jagen we ze eerst allemaal weg. Verder leggen wij Fay tussen ons in midden in de nacht mocht het nodig zijn. Dan slaapt ze doorgaans wel door en wij dus ook..

  • Reply Lineke 9 januari 2017 at 08:50

    Ik herken het dat het heel pittig is om een baby te hebben en een peuter die niet goed slaapt. Slaapt de peuter net wordt de baby wakker… ik denk dat accepteren dat de situatie zo is al helpt, bij mij tenminste.
    Bij onze peuter begon dit ook rond 2.5 jaar en wij zijn ’s avonds bij hem in bed gaan liggen tot hij sliep. Nu is hij bijna 4 en gaan er af en toe nog bij liggen en andere keren zeggen we dat we naar beneden gaan, dat is dan ook goed.
    Ik heb deze situatie geaccepteerd; hij valt makkelijk en snel in slaap dus kost de minste moeite, en ik denk dat als hij 18 is dit niet meer nodig is ;). Hier is het een combi van uitproberen en angstig zijn.
    Wij laten hem ’s nachts ook tussen ons in slapen als het nodig is, dan slaapt iedereen tenminste.

  • Reply Essma 9 januari 2017 at 09:02

    Ik begrijp het allemaal. Vervelend is dit! Heb ook hard mijn slaap nodig! Mijn man ook…iedereen! Ophelia heeft sinds baby al voor heel wat nachtelijke avonturen gezorgd. Haar broertje is net zo…*zucht* Ging een hele tijd goed en nu met haar broertje erbij lijkt ze weer in het oude patroon te vervallen! 😧 Ze is nu 5 en wordt steeds creatiever in het verzinnen van allerlei smoesjes….voor dit ‘probleem’ is denk nooit echt een oplossing. Ieder kind en elke ouder is anders. Voor ophelia hielp een stickerkaart wat, maar niet voldoende. We houden vol en blijven consequent. Succes!

  • Reply Cindy 9 januari 2017 at 10:43

    Mijn dochtertje deed dat ook een aantal weken dat ze begon te huilen zodra we uit haar kamer liepen. Eerst de ‘zachte’ aanpak geprobeerd door weer lief in te stoppen of laten huilen, maar beide werkten niet. Uiteindelijk heb ik haar elke avond als ze in bed lag uitgelegd dat ze moet gaan slapen omdat alle mensen dat doen (mama gaat slapen, daddy gaat slapen etc) en dat ik haar weer kom wakker maken en dat het dan tijd is om op te staan. Dat als er wat is mama er altijd is, maar dat mama niet elke keer kan komen kijken omdat zij ook moet slapen. Daarmee heb ook bewust ons bed laten zien. Heel soms hielp het niet en dan ging mijn man naar dr toe en sprak dr toe. Soms probeerde ze het s nachts, maar dan uitgelegd dat t nog geen tijd was en iedereen nog slaapt.
    Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd consequent te blijven en geen dingen te creeen waar je later tegen aan gaat lopen zoals bij dr in bed liggen of zij bij ons in bed. Daar heb ik vanaf het begin voor gewaakt want dan slaap ik helemaal niet. Zo en zo vind ik dat onzin want wanneer besluit je dat het genoeg is, n als er n tweede of derde is mag die er dan ook bij? Wat als t aantal uur per nacht steeds meer wordt en het resulteert in dat je nooit meer alleen met je man in bed ligt.
    Er zijn uitzonderingen want toen ze echt ziek was sliep ze bij mij in bed en mn man op de bank. Dit was praktischer omdat ze steeds een droge keel had en wilde drinken. Zodra ze beter was hup weer in dr eigen bed.

    • Reply Anne 31 maart 2021 at 19:48

      Dit dus. Ik vind dit persoonlijk het beste advies als je een moeder bent die een goede slaper hebt gecreert met je consequente handelingen en opeens in een fase zit waar hij/zij moelijk in slaap valt.

  • Reply Yvette 9 januari 2017 at 13:04

    Mijn jongste is 3 en begin hier een tijdje geleden ook mee. Na veel doorvragen bleken monsters het probleem te zijn. Dus die jagen we samen weg, nachtlampje aan en de deur op een kiertje en daarmee is het de meeste nachten opgelost.
    Ooit moeten we ’s nachts even een aai over de bol geven of de monsters weer wegjagen, maar gelukkig blijft het daar vaak bij.

  • Reply Marijke 9 januari 2017 at 15:17

    Herkenbaar, maar ik beken ook gelijk dat ik wel weer wat vergeten ben.
    Dus even terugdenken. Volgens mij ook veel afspraken gemaakt, maar ook wel eens boos geworden en laten huilen. Bij ons in bed genomen, slapend terugleggen, wakker terugleggen, alles hebben we denk ik wel gedaan.
    Uiteindelijk is het over gegaan. DE ene keer hielp het een, de andere keer het andere. Maar het is een hele lastige.

    En ja, wij hadden ook het geluk dat we altijd goede slapers hebben gehad. En dat ben je dus gewoon gewend. En ja ik snap dat je daar ook blij mee bent, en dat het nu dus even heel rot is. Maakt niets uit of dat al 3 jaar goed ging of niet. Het nu vervelend!

  • Reply jodi - liefthuis 9 januari 2017 at 19:31

    OOw wat mega lastig. Is praten door de babyfoon een optie? dat ze je hoort maar dat je niet in de kamer bent. ik snap dat het heftig is. Slaap is mega belangrijk en die onzekerheid over misschien wel of niet weer een ellendige nacht is super vervelend.

  • Reply Marianne 9 januari 2017 at 23:01

    Onze oudste van bijna 4 heeft eigenlijk nooit problemen gehad met slapen. Met onze jongste van 19 maanden hebben we sinds een maand ook zulke slaaptaferelen. Helemaal leip werd ik ervan! Uiteindelijk de deuren gewoon dichtgetrokken en negeren, maar toen begon ze op n gegeven moment ook savonds. Sinds een kleine week gaat het weer een stuk beter! Afgelopen nacht zelfs doorgeslapen en zonder problemen naar bed gisteren en vandaag! Iedere avond breng ik haar naar bed met de gedachte wat ga je nu weer uitspoken meisje?!

    Wat nu echt geholpen heeft? Geen idee. Ze krijgt iig niet haar zin, de slaapkamerdeur moet open blijven en we hebben haar middagslaapje laten vallen.
    Soms geeft ze zelf aan dat ze moe is en dan breng ik haar naar bed, soms valt ze gewoon lekker op schoot in slaap en er zijn ook dagen dat ze helemaal niet slaapt smiddags. Ook zijn de drukke dagen met sinterklaas, kerst en verjaardagen weer even voorbij.
    Qua taalontwikkeling maakt ze ook een enorme sprong nu dus misschien is het ook wel alles tegelijk.

    Ik hoop dat jullie meisje snel weer goed slaapt!

  • Reply Moeder van Rachel(7), Kenji(bijna 2) 10 januari 2017 at 00:11

    Mn dochter heeft ook zo’n periode gehad toen ze een jaar of 4 was ..ik heb toen gwoon die tip van die supernanny gevolgd (jojo, bekend van tv), miss dat eens te proberen,, probeer jullie iig n beetje te helpen: ong 15 min van te voren je kind voorbereiden en zeggen dat ze nog even mag spelen en zometeen op bed gaat. Zodra het zover is maak je oogcontact terwijl je der heen legt en zegt: het is bedtijd, lekker gaan slapen, ga ervan uit dat dat niet helpt natuurlijk,doe je poging 2: nog een keer trg in haar bedje leggen, ma nu alleen ma zeggen slaap lekker, en loop dan weer weg … Helpt dit nog niet, loop je weer heen, maar dan zonder wat te zeggen en zonder oogcontact te maken, je bent immers al duidelijk genoeg geweest dat het toch echt bedtijd is … Dat laatste herhaal je net zo lang tot ze rustig in slaap valt… Voor dit proces ben je echt heel veel geduld nodig, en heel veel doorzettingsvermogen van jezelf .. In begin kan het zijn dat je er zelf heel moeilijk mee hebt ma motto is, hoe moeilijk et ook is,, geef niet op, blijf consequent (of hoe je dat ook typt), en je zult zien dat jullie geduld beloont word …
    Ik hoop echt dat ik jullie hiermee n beetje help, want makkelijk is het zeker niet, maar mocht het helpen, dan ben je zelf als moeder ook weer wat zekerder van jezelf

  • Reply Nicole @ Everyday-Life.nl 10 januari 2017 at 01:18

    Hier zijn het fases. Soms slaapt Spencer in één keer. Soms zijn we uren met hem bezig en moeten we ernaast zitten en weet ik het wat allemaal. We zitten hier ook in de fase dat het middagslaapje de ene dag wel lukt en de andere dag niet meer, dus dat maakt het ook allemaal lastig. Mijn beste advies is om het vaste ritme aan te houden elke dag, dus zelfde ritueel en zelfde tijden enzo. Dat werkt hier het beste. Als we daar vanaf wijken (bijvoorbeeld nu met feestdagen enzo achter de rug), dan moeten we dat in de tijd erna gewoon bekopen. Maar sterkte ermee, ik weet hoe enorm frustrerend het kan zijn!!

  • Reply Odile 10 januari 2017 at 10:16

    Wat een onaardige reacties van een aantal gefrustreerde ouders. Je geeft zelf al aan dat je enorm geluk hebt gehad met het feit dat Lise 3 jaar lang een goede slaper is geweest.

    Ook ik ken helaas het ernstige slaapgebrek doordat Maxim de eerste 2,5 jaar van zijn leven een verschrikkelijke slaper was en met 1,5 jaar ook geen middagdutje meer deed. Ik was toen zelfs alleen en vraag me nog steeds af hoe het kan dat ik nooit overdag ben neergevallen van vermoeidheid, haha!

    Maxim heeft nu PRECIES hetzelfde als Lise. Zeggen dat hij niet kan slapen, dat hij niet moe is, dat we moeten blijven tot hysterisch huilen aan toe. Zelf heb ik het idee dat het toch een groot stuk grenzen verkennen is. Ik ben 3 en doe wat ik wil ofzo. En ondanks dat ik het eerder vele malen erger heb meegemaakt vind ik dit ook weer pittig/ frustrerend. Wij proberen echt consequent te blijven. Ik ga niet langer dan 5 min bij hem liggen en doe dat maximaal 2 keer. Voor de rest blijft de deur open met het licht op de gang aan en blijf ik op de gang staan. Gaat hij eruit, dan laat ik goed merken dat ik toch echt de baas ben. Op die manier ben ik er wel, maar wordt het geen plezierig nachttafereeltje van gezellig samen in zijn bed kroelen. Nu maar hopen dat het consequent zijn gaat lonen… succes!

    • Reply Ralph 10 januari 2017 at 11:18

      Wat onaardig van jou om die ouders als gefrustreerd af te schilderen.

      • Reply Ralph 10 januari 2017 at 18:25

        Vergelijk het met iemand die net een ernstig ski-ongeluk heeft gehad met meerdere gecompliceerde breuken. En dan aan die persoon vragen wat te doen tegen een blauwe plek als een teen is gestoten. Niet dat die blauwe plek niet ernstig is, maar ik vind het niet gek als die persoon van het ongeluk laat blijken: jouw blauwe plek stelt niet zoveel voor. En jij noemt die persoon van het ongeluk dan gefrustreerd. Aardig van je.

        • Reply Monique 10 januari 2017 at 19:49

          Laten we het gezellig houden hier 🙂 Volgens mij gaat het er niet om hoe ernstig het probleem is of hoe lang het al aan de hand is, toch? Het is voor mij heftig en zwaar omdat het nieuw is en ik zoekende ben hoe ermee om te gaan. Daar schrijf ik over. En dat wil niet zeggen dat ik het niet oprecht vervelend vind voor ouders die al jarenlang met dit soort problemen te maken hebben.

  • Reply Michal 10 januari 2017 at 16:15

    Ik ben vooral benieuwd naar wat Lise zelf zegt als je aan haar vraagt waarom ze niet naar bed wil/wil slapen?

    • Reply Monique 10 januari 2017 at 19:51

      Meestal zegt ze dan: ‘Ik wil nog niet slapen, ik ben niet moe.’ Of ze heeft plotseling ergens pijn en zegt daarom niet te kunnen slapen. Het verschilt een beetje per dag.

      • Reply Michal 10 januari 2017 at 21:46

        Onze dochter van net 3 zegt voor haar middagslaapje ook bijna altijd dat ze niet moe is en niet wil slapen. We maken ervan dat ze even gaat “rusten” en regelmatig slaapt ze dan ook gewoon 2 à 3 uur en ik moet zeggen dat ik dat heerlijk vind. Het is dus niet echt een strijd. ’s Avonds gaat ze eigenlijk altijd met haar kleine zusje in bad (na avondeten en Sesamstraat). Dan poetsen we haar tanden, lezen we een boekje op haar kamer en dan gaat ze in bed liggen waar ik nog een slaapliedje zing. Sinds kort heeft ze een leeslampje boven haar bed die ze zelf kan bedienen. Als we dan naar beneden gaan, leest ze vaak nog even een boekje met het lampje aan en zet later zelf haar lampje uit en gaat slapen.
        Ik weet niet hoe leuk Lise lezen vindt en of ze het veel zelf doet, maar dat is misschien ook een idee? Dan geef je haar toch een beetje controle…
        Onze dochter begon een paar weken terug ook over de schaduwen in haar kamer en wilde weten wat het allemaal was. Ik neem daar wel de tijd voor om het haar uit te leggen en er samen om te lachen/grapjes over te maken.
        Ik hoop dat het bij ons wel goed blijft gaan, maar je weet het maar nooit hè, met kinderen. In ieder geval succes!

  • Reply Rachel 9 maart 2020 at 08:51

    Hoi,

    Ik lees je blog omdat mijn peuter vanuit het niets weigert te gaan slapen. Ik ben heel benieuwd wat jullie eraan hebben gedaan en wat heeft geholpen, hoe lang zoiets nou duurt 🙂 inmiddels lopen we op ons tandvlees en weten we niet meer hoe we het moeten aanpakken.
    Ik ben heel benieuwd! Groet Rachel

    • Reply Eef 16 juli 2020 at 10:15

      Nou, ik ben ook héél erg benieuwd! Onze druif van net 3 heeft precies hetzelfde. Als je antwoord krijgt, stuur je het dan eventjes door Rachel?
      En… Hoe gaat het bij jou nu?
      Groetjes, Eef

      • Reply Rachel 16 juli 2020 at 20:29

        Hoi Eef,

        Nee nooit antwoord gekregen, jammer de bammer.
        Maar inmiddels slaapt de draak weer… met engelen geduld en een grote jongens bed. Een kennis heeft een foto via whatsapp ingestraald en contact met hem gemaakt.. daarna sliep hij weer… noem het toeval, het maakt me niet uit, als hij maar slaapt 😉.
        Jullie sterkte!
        Groetjes Rachel

        • Reply Jolanda 10 december 2020 at 12:00

          Hoi rachel,
          Zou die kennis, als ik een foto opstuur dit ook voor mijn kleinzoon kunnen doen?
          Hij wil niet slapen en komt er ‘s-nachts diverse keren uit. Groot slaaptekort bij ouders. Hebben ook een tweede van 4 maanden die ook nog in de nacht gevoed moet worden.

    Laat een antwoord achter aan Monique Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.