Waaraan ik merk dat ik een relaxte(re) moeder ben geworden

Toen ik 5,5 jaar geleden voor het eerst moeder werd, wilde ik alles zo goed mogelijk doen. Ik las veel, volgde adviezen van vloggende moeders op YouTube en Googelde me een ongeluk. Logisch ook: je moet alles nog uitvinden en vaak zijn er 1001 manieren om met een situatie om te gaan. We zijn inmiddels dus 5,5 jaar later en ik ben moeder van niet één, maar twee kinderen. En onlangs pas viel het me op dat ik er veel relaxter in sta dan in die beginperiode. En dat merk ik vooral aan de volgende dingen…

Een beetje suiker kan geen kwaad

Begrijp me niet verkeerd, als het niet hoeft geef ik mijn kind geen onnodige (toegevoegde) suikers. Lise en Quinn drinken prima water en vragen alleen om limonade als er andere kinderen komen spelen. Maar in mijn begintijd als moeder was ik echt anti-suiker. Snoepjes, cake, taart en limonade waren echt een no go. Ik redeneerde dat zolang ze het niet kende, Lise het ook niet mist. Ik maakte zelfs een suikervrije verjaardagstaart voor haar eerste verjaardag. Prima natuurlijk, maar achteraf denk ik dat ik er misschien een beetje té extreem in was.

Quinn kreeg een normale verjaardagstaart toen hij 1 werd. Elke dag krijgen ze een snoepje en inmiddels eten ze ook gewoon een bakje vla na het avondeten. Er gaat regelmatig hagelslag of jam op de boterham en in de zomer eten we allemaal een ijsje. Eigenlijk best fijn om daar niet meer zo’n punt van te (hoeven) maken.

Kinderen maken nu eenmaal herrie

‘Als ze maar niet gaat huilen als ik net in een winkel ben.’ Of: ‘ik kan nu echt niet die en die persoon gaan bellen, want ze is veel te onrustig en gaat vast door het gesprek heen liggen schreeuwen’. Ik was altijd bang dat mijn baby iets zou verstoren en deed dus mijn best niet in dat soort situaties verzeild te raken. Best vermoeiend af en toe, kan ik je vertellen.

Inmiddels boeit het me geen donder meer als ik mijn kinderen op de achtergrond hoor gillen (van plezier). En laatst stond ik in de supermarkt en hadden ze knallende ruzie omdat ze allebei in het grote gedeelte van de winkelwagen wilde zitten, maar dat niet lekker paste en ze elkaar de tent uit probeerden te vechten. Natuurlijk grijp ik dan in, maar waar me eerst het zweet op de rug zou staan van zo’n actie, kon ik er eigenlijk alleen maar om lachen hoe ze de hele supermarkt op zijn kop zetten. Ik trok me ook niets aan van de andere klanten die toekeken en er vast van alles van vonden.

Meespelen hoeft niet (altijd)

Spelen met je kind. Lange tijd heb ik gedacht dat er van jou als moeder verwacht werd dat je je kind de hele dag vermaakt. Een soort entertainmentprogramma met eet- en slaapmomenten er tussendoor. Nu is gebleken wat ik altijd al een beetje dacht. Ik ben dus niet zo’n meespeelmoeder. Knutselen en kleuren vind ik nog wel prima, maar ik vind het echt lastig er bewust tijd voor vrij te maken. En dat maakte dan weer dat ik me schuldig voelde. Tot ik me realiseerde dat kinderen ook prima zelf – en nu de tweede wat ouder wordt, met elkaar – kunnen spelen. En dat het echt meer dan oké is als je als moeder zijnde daar dan in de buurt een tijdschrift zit te lezen. Of wat huishoudelijke klusjes doet. En dat het ook helemaal oké is dat je, als de verveling toeslaat, de tv voor ze aanzet.

Morgen weer een dag

Ken je ze? Al die ballen die je zo goed en zo kwaad als het gaat in de lucht wil houden? Je wilt niet alleen een leuke moeder zijn, maar ook succesvol zijn in je werk, je huis netjes en schoon houden, een leuk sociaal leven leiden, een beetje sporten om je fit te voelen en o ja, je partner wil af en toe ook graag wat aandacht. Ik word al moe als ik dit allemaal achter elkaar oplees. In de beginperiode van het moederschap maakte ik het mezelf veel te moeilijk door ALLES perfect te willen doen. Inmiddels denk ik vaker ‘dat komt morgen wel en als het morgen niet lukt dan komt er daarna weer een dag’. Ik ben echt een planner en werk het liefst mijn to do-lijst netjes af, maar weet inmiddels wel beter hoe ik die planning zo kan maken dat hij realistisch is en ik niet continu het gevoel heb achter de feiten aan te lopen.

Merk jij ook dat je relaxter bent geworden naarmate je langer moeder bent? En zo ja, waaraan dan bijvoorbeeld?