OUDERSCHAP

Rammelende eierstokken of ‘gewoon’ heimwee?

24 september 2018

newborn baby met vader en moeder

Ik had een random gesprekje met moeders op het schoolplein, toen me opeens de vraag werd gesteld: ‘komt er bij jullie nog een derde?’. Het was gezien het onderwerp van gesprek geen onverwachte vraag en ik antwoordde heel resoluut: ‘Nee hoor, wij zijn compleet!’. En dat is de waarheid, want 90% van de tijd voel ik dat ook echt zo. Maar soms…

Zie ik een zwangere vrouw en besef ik me dat ik er nooit meer zo bij zal lopen. Dat ik nooit meer een knipperlichtje zal zien tijdens een eerste echo. En dat ik nooit meer schopjes in mijn buik zal voelen als ik ’s avonds in bed lig. Ik heb twee fijne zwangerschappen achter de rug die ik bij wijze van spreken zo over zou doen. Maar ja, wie zegt dat een eventuele derde zwangerschap weer zo vlekkeloos zal verlopen? Die garantie is er natuurlijk niet.

Laatst zag ik op Instagram een filmpje van een pasgeboren baby. Direct dacht ik met weemoed terug aan de babytijd van mijn eigen kinderen. Lang niet aan alles van die tijd trouwens, want ik weet ook heus nog wel dat het zwaar was. En de gebroken nachten hoef ik dan ook echt niet terug. Maar gelukkig zijn me vooral de mooie dingen bijgebleven en die ga ik dus niet opnieuw meemaken. Eindeloos knuffelen, wandelen met de kinderwagen, borstvoeding geven, dat soort dingen.

En toen vroeg ik dus pasgeleden aan M: ‘Als ik dit soort dingen zo af en toe voel, betekent dat dan dat ik last heb van rammelende eierstokken of is het ‘gewoon’ heimwee naar de babytijd die ik nooit meer mee ga maken?’ Hij wist het niet – hij kijkt wel uit om dat voor mij in te vullen natuurlijk, haha – maar zelf is hij er wel heel stellig in dat er voor hem echt geen derde kindje bij hoeft te komen. En als ik het heel realistisch bekijk en ben ik meer dan gelukkig met hoe ons gezinnetje er nu uitziet en kan ik dat volledig beamen. We hebben immers een gezonde dochter én een gezonde zoon op de wereld gezet waar ik (met alle liefde) mijn handen vol aan heb. Maar toch hè…

Kon jij gemakkelijk afscheid nemen van de babytijd? En wist jij na de laatste zeker dat het klaar was?

2 Comments

  • Reply Essma 24 september 2018 at 10:40

    Zeker wist ik het niet tijdens de laatste zwangerschap. Toen onze jongste een paar maanden oud was begon ik het steeds ‘logischer’ te vinden dat we als gezin van 4 wel compleet waren. Zo’n gevoel ontstond vanzelf 😉

  • Reply Carmen 1 oktober 2018 at 15:27

    Ik weet het nog niet zeker. Wél weet ik dat het eerste jaar met onze jongste zoon echt heel, heel hard werken was, en dat ik DAT echt niet nog een keer mee wil maken. Maar ja, wie zegt dat het bij een eventuele derde weer zo is? Misschien is die wel heel makkelijk (net als onze oudste). Als je ze toch voor het uitkiezen had… 😉 (dan had ik natuurlijk nog steeds óók mijn jongste zoon gewild haha maar je snapt me!)

  • Laat een reactie achter

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.