Wanneer het tijd is om naar bed te gaan, is dat voor onze peuter soms precies waar hij zin in heeft. Soms dus, want vaker is het dat niet. Hij wil dan veel liever blijven ‘pelen’. De afgelopen week was het zelfs een keer zo erg dat hij helemaal niet wilde slapen. Ik heb hem toen na een half uur drama maar weer uit bed gehaald. Is misschien de tijd gekomen om het middagdutje vaarwel te zeggen?
Er is natuurlijk een verschil tussen ’s avonds naar bed gaan om echt te gaan slapen en overdag een middagdutje doen. We hanteren al vanaf Quinn zijn geboorte een vast avondritueel. En dat betekent niet dat het naar bed brengen altijd even soepel gaat. Maar wel dat het na maximaal een minuut of tien huilen stil is. Het liefst zou ik natuurlijk helemaal niet willen dat hij huilt, maar in de praktijk blijkt dat toch vaak wel te gebeuren als hij moet gaan slapen. So be it. Leuk is het niet, maar de wetenschap dat het meestal zo voorbij is makt het draaglijk.
Hoewel ik een tijdje geleden nog schreef dat we weer met gebroken nachten te maken hadden, gaat dat nu gelukkig alweer een hele tijd goed. Quinn gaat rond half acht ’s avonds naar bed. Hij slaapt dan meestal het klokje rond, soms zelfs langer. Daar hebben we dus absoluut niets over te klagen.
Middagslaapje
Dan het middagslaapje. Dat gaat de afgelopen tijd dus wat moeizamer. Op dagen dat we niet afhankelijk zijn van de schooltijden van Lise, bijvoorbeeld op woensdag of in het weekend, breng ik Quinn tussen 13:00 en 14:00 uur naar bed. Meestal huilt hij dan wel even, maar vervolgens valt hij vrij snel in slaap en kan hij zo twee of tweeënhalf uur doorslapen. Meestal probeer ik hem rond vier uur wel echt uit bed te halen. Anders is hij ’s avonds als hij naar bed moet niet moe genoeg.
Hij kan nog niet zonder
Op dagen dat ik Lise zelf uit school haal, leg ik Quinn pas in bed als we daarvan thuis zijn. Dat is op z’n vroegst half drie. En ik heb het idee dat het vooral die dagen zijn dat het nóg meer moeite kost om hem te laten slapen. Zelfs als hij de hele ochtend bij de gastouder is geweest, zoals afgelopen maandag toen het zelfs helemaal niet lukte. Niet leuk voor hem en ook niet voor mij, want het is niet alleen vermoeiend maar ook frustrerend en zielig bovendien. ‘Maar Moon, dan stop je toch gewoon met het middagdutje? Misschien is hij er gewoon aan toe?’ Nou, dat is het hem juist, dat is hij echt nog niet. Die dag dat hij niet sliep was hij tegen de tijd dat we gingen avondeten niet meer te genieten. Hij ging wel ’s avonds wel een stuk makkelijker naar bed dan normaal, dat dan weer wel. Maar een hele dag zonder onderbreking is echt nog teveel gevraagd. Bovendien, áls hij slaapt dan doet hij dat ook echt meteen minstens twee uur achter elkaar.
Bij Lise liepen we hier destijds helemaal niet tegenaan. Ik ben dus benieuwd naar de ervaringen van andere ouders met betrekking tot dit onderwerp. Zou het kunnen dat Quinn het de ene dag wel nodig heeft om te slapen en de andere dag niet? Heeft het misschien te maken met het feit dat hij op sommige dagen pas zo laat naar bed kan en is hij dus ‘over zijn slaap heen’? Ik moet ook zeggen dat hij de afgelopen weken erg eenkennig en aanhankelijk is. Hij wil alleen maar mama. Heerlijk vind ik dat geknuffel hoor. Maar zou het kunnen dat hij niet alleen gelaten wil worden en het vreselijk vind als ik zijn kamer uit ga wanneer hij moet slapen?
Wat nu?
Er is waarschijnlijk niet één antwoord of simpele oplossing voorhanden. Mijn eigen plan is in elk geval om te proberen er vanaf nu vooral zelf wat relaxter mee om te gaan. In de hoop dat dat ook op hem een rustgevende werking heeft. Bij Lise duurde het bijna tot haar derde verjaardag tot ze het middagdutje liet vallen. Quinn is net twee geworden, dus ik ben benieuwd wanneer het bij hem zover is.
Heb jij een makkelijke slaper? Vanaf welke leeftijd deed jouw kind geen middagdutje meer?
4 Comments
Mijn zoontje is een maandje jonger dan Quinn, maar hij slaat sinds een paar weken soms ook zijn middagslaapje over. Eerst was dat alleen op de opvang, maar nu soms ook thuis half uur tot 45 kletsen of huilen in bed. Na die tijd haal ik hem er maar uit om hem vervolgens savonds eerder naar bed te brengen. Erg frustrerend de eerste paar keer maar nu heb ik me erbij neergelegd. Ik breng hem wel elke keer rond dezelfde tijd naar bed. Regelmatig gaat hij wel slapen, maar soms niet. Dan laat ik hem toch even liggen als ie ligt te kletsen of te zingen, als rustmoment. Bij huilen probeer ik hem eerst rustig te krijgen en anders gaat ie weer mee naar beneden.
Eerder naar brengen? Anders zit er misschien te weinig tijd tussen het wakker worden en weer naar bed gaan?! Of inderdaad zo af en toe ‘ smiddags naar bed. Bij de oudste ben ik er met 3 jaar mee gestopt, toen ging ze vaak nog wel een uurtje bij de gastouder. De jongste zit 2.5 jaar en slaapt nog. Maar ze gaat wel om half 1 naar boven en ik maak haar half 3 wakker.
Hier (helaas) precies zo. Mijn zoon, net 2, wil ook niet altijd meer slapen. Ik heb dan ook geen tips voor je maar wil support 🙂
Mijn zoontje had dat ook rond die leeftijd. Ik werkte toen 4 dagen en op de dag dat ik thuis was en in t weekend was het drama om m te laten slapen. Krijsen en huilen, zelfs een keer 45 min en een keer uit zn ledikant ontsnapt zo erg wilde hij niet. Ik ben toen gestopt met middagdutjes thuis. Ik denk dat hij t idee had dat hij er niet bij mocht zijn omdat zijn oudere zus wel opbleef. Op het kdv sliep hij wel gewoon en nu hij 2.5jr is slaap hij vaak nog steeds. Wat wij deden in t weekend is om een ritje te maken met de auto. Dan viel ie in slaap en in betere stemming daarna. Nu doen we dat al een hele tijd niet meer, alleen de laatste 3 weken is het naar bed gaan in de avond een drama geworden met het niet willen slapen en ontzettend aanhankelijk en eenkennig is. Misschien dat het een nieuwe fase is en dat ze het er moeilijk mee hebben. Net zoiets als met baby’s en n sprongetje.