De eerste weken op de basisschool had Lise er nog niet veel interesse in. Maar na een maand of twee sprak ze voor het eerst met een kindje uit haar klas af. De tweede keer volgde niet veel later en inmiddels zijn speelafspraakjes wekelijks aan de orde. Er gaat bijna geen dag voorbij dat ze me niet de vraag stelt: ‘Mama, mag ik afspreken?’
Heel eerlijk gezegd vond ik het in het begin nogal spannend allemaal. Ik kende de kinderen nog niet en de ouders al helemaal niet. Daarbij zat ik ook nog met Quinn die ’s middags nog moest slapen en wist ik soms niet hoe ik het logistiek gezien allemaal moest regelen. Wij fietsen altijd naar school. En net als wij wonen ook Lise’s vriendjes niet allemaal even dichtbij en moest ik dan soms eerst mee naar het desbetreffende huis om haar af te zetten, om vervolgens weer naar huis te fietsen. En tegen etenstijd moest ik haar dan natuurlijk weer ophalen.
Speelafspraakjes – dan weer hier, dan weer daar
Maar al doende leert men en inmiddels ben ik er wel aan gewend dat er hier een keer of twee per week een kindje komt spelen. De andere een à twee keer gaat Lise daar naartoe. Ze vindt het allebei leuk en geniet er ook echt van. Waar ik soms denk: ‘het is toch heerlijk even een middagje rustig iets voor jezelf te kunnen doen na een drukke dag school’, vindt zij het juist veel leuker om met iemand te spelen. En dat is alleen maar heel gezond denk ik.
Grappig ook dat je gaandeweg de kinderen die vaker over de vloer komt, beter leert kennen. En hun ouders natuurlijk ook. Na zo’n middag ligt meestal het hele huis overhoop. Als dan de bel gaat en papa of mama staat aan de deur, dan is het soms nog een kunst om het zover te krijgen dat het mee naar huis wil. Een goed teken, lijkt mij dan. Pasgeleden had een vriendinnetje van Lise zich zelfs verstopt toen haar papa haar kwam halen.
Kleine meisjes worden (te snel) groot
Overigens zorgen al die afspraakjes er wel voor dat ik Lise voor mijn gevoel vaker moet missen dan me lief is. Dat hoort bij het groter worden natuurlijk, maar ik realiseer me wel dat ze inmiddels ook een heel (sociaal) leven ‘buitenshuis’ opbouwt. Dat begint natuurlijk met naar school gaan, maar speelafspraken horen daar ook bij. Voorlopig blijft donderdagmiddag in elk geval onze middag samen, want dan komt ze na school sowieso naar huis, zodat we aan het eind van de middag samen naar zwemles kunnen.
Spreekt jouw kind vaak af met andere kinderen? En hoe ga jij daarmee om?
2 Comments
Lisa is na de zomervakantie begonnen op school en tot vorige week vrijdag had ze nog niet afgesproken. Vorige week vrijdag was ze voor het eerst bij een klasgenootje spelen, ze wilde niet mee naar huis toen ik haar kwam ophalen. Ze heeft de smaak van het afspreken nu ook te pakken, afgelopen woensdag is ze weer gaan spelen en vandaag ook. Ze kan alleen op de woensdag en vrijdag afspreken de andere dagen gaat ze naar de BSO of naar oma.
Even wennen he, maar wat fijn dat ze het zo leuk vindt! Lise kan ook niet elke dag afspreken. Meestal blijven er ongeveer drie dagen in de week over dat het wel kan.