‘Huilt jouw peuter nooit als je haar in bed legt?’, vroeg ik een paar maanden geleden aan een vriendin. Zij had dat probleem nooit, terwijl het bij Quinn zo’n beetje elke middag en avond huilen geblazen was. Niet altijd heel lang hoor. Soms was het al na een minuutje stil. Maar er waren ook keren bij dat hij het langer dan een half uur volhield. Bij Lise hadden we dit probleem destijds (voor zover ik me kan herinneren) helemaal niet. En gelukkig komen de slaapproblemen bij peuter Quinn nu ook nauwelijks meer voor. Ik leg uit hoe we dat voor elkaar hebben gekregen.
Slaapproblemen peuter
De ellende begon eigenlijk bij het middagslaapje. ’s Avonds ging hij nog wel redelijk vrolijk naar bed, maar als ik hem ’s middags naar boven bracht voelde ik al aan alles dat hij overal zin in had, behalve in slapen. Terwijl hij het toch echt nog wel nodig had. Het gehuil en gewurm begon me zo tegen te staan dat ik steeds meer begon op te zien tegen het naar bed brengen. Als hij dan huilend in bed lag, zat ik beneden met buikpijn te luisteren tot het eindelijk stil werd. Je leest het, dit was voor ons allebei geen fijne situatie. Er moest iets veranderen.
Zoveel mogelijk zelf laten doen
Quinn is een kind dat het liefst niet geholpen wil worden, maar alles zelf wil doen. In tegenstelling tot zijn grote zus, die het allemaal wel prima vond als de dingen voor haar gedaan werden. Dat was (en is) dus best even wennen. Maar al snel ontdekten we dat als we Quinn zelf de trap op laten klimmen, hij stukken vrolijker boven komt dan wanneer we hem dragen. En dat was één punt voor de sfeer in de slaapkamer voorafgaand aan het dutje.
Licht uit en slaapliedje zingen
Daarmee is natuurlijk het hele probleem van niet willen slapen nog niet opgelost. We ontdekten dat Quinn nog heel druk is als hij op de commode ligt. Spelen, boekjes lezen… en dat is allemaal prima zolang het mag en kan, maar zodra de luier verschoond is en de slaapzak tevoorschijn komt slaat de sfeer om. Het is natuurlijk ook nogal een overgang van lekker spelen naar in je bed gelegd worden. Om die overgang wat soepeler te maken heeft M een klein ritueeltje bedacht. Zo doen we eerst de gordijnen dicht, dan mag Quinn zelf het licht uitdoen (ja, ook overdag!) en dan gaan we al knuffelend ‘Slaap, kindje, slaap’ zingen. Meestal gaat Quinn dan al helemaal naar één kant hangen, omdat hij weet dat hij in bed wordt gelegd zodra het liedje is afgelopen.
En echt… sinds we het zo doen hebben we bijna geen gehuil of tegengestribbel meer meegemaakt voor het slapengaan.
Nog niet moe = nog niet slapen
Iets wat ik me ook pas veel te laat realiseerde is dat Lise toen zij de leeftijd had van Quinn, vrijwel nooit om stipt zeven uur in bed lag. We keken bij haar veel meer naar of ze al moe was of juist niet. De ene dag had ze bijvoorbeeld wat later in de middag geslapen dan de andere dag en daar speelden we dan op in door haar ook wat later naar boven te brengen. Quinn daarentegen, gaat gewoon mee in het ritme van Lise. Ongeacht hoe lang of hoe laat hij ’s middags heeft geslapen. En sinds Lise op school zit is zeven uur toch wel echt de tijd dat we naar boven gaan, als we er niet al zijn.
En daar wringt waarschijnlijk de schoen, want het kan best zijn dat Quinn op dat moment vaak gewoon nog niet moe genoeg is om al te gaan slapen. Best zonde eigenlijk dat we daar niet eerder bij stil hebben gestaan. De oplossing is nu dat we Quinn nooit tot na vier uur ’s middags laten slapen. Ook al ligt hij er soms pas na drieën in (als we Lise eerst uit school moeten halen). Liever een iets korter middagdutje dan ’s avonds gedoe met naar bed gaan. Heel af en toe houden we Quinn nog even beneden en gaat Lise al naar bed. Of we doen ze in bad en halen Lise er als eerste uit, zodat hij nog even kan spelen tot hij echt moe is.
Deze aanpak werkt voor ons allemaal en daar ben ik enorm blij mee. Zodra Quinn zijn middagdutje verleden tijd is zal het makkelijker zijn om beide kinderen ’s avonds op tijd in bed te hebben. Tot die tijd proberen we zo goed mogelijk aan te sluiten bij zijn ritme.
Valt jouw kind altijd gemakkelijk in slaap ’s middags (indien van toepassing) en ’s avonds? Heb jij ook een specifieke aanpak om het bedritueel zo soepel mogelijk te laten verlopen?
2 Comments
Mijn zoontje had dat ook. Toen ie begon te beseffen dat zn oudere zus geen middagdutjes doet, was het ’s middags een drama. Alleen maar huilen en krijsen. 1x is hij zelfs uit zn ledikantje geklommen zo boos was hij (was overgens de 1e en laatste x)
We hebben toen in t weekend middagslaapjes afgeschaft, op de creche doet ie het nog wel.
Ook ’s avonds naar bed gaat was huolen maar hoe ouder hij werd en hoe meer hij begrijpt hoe beter het ging. We hebben een vast bedritueel voor beiden en als ie dan begon dan uitleggen dat iedereen slaapt enz. Dat leek te helpen. Nu gaat ie gewoon liggen, vaak nog wel zingen of praten maar gelukkig niet dat gehuil!
Ons zoontje slaapt nu weer vrij goed… de laatste tijd kwam hij meerdere keren per nacht, maar sinds we zeggen dat we zo trots op hem zijn als hij in zijn eigen bed slaapt, gaat dat stukken beter. Hij is s ochtends net zo trots als wij! En we laten hem tot maximaal 14.30 slapen, anders is het s nachts echt een feestje… En zoveel mogelijk buiten zijn, wandelen en spelen. Hopen dat het voorlopig zo goed blijft gaan!