Weet je nog dat ik een kleine drie weken geleden schreef dat Quinn over was naar een peuterbed? Waar ik heel hard hoopte dat het drama met naar bed gaan en vooral het vroege opstaan tijdelijk zou zijn, bleek dat niet het geval. En hebben we inmiddels, met lichte tegenzin, het ledikant weer terug in zijn kamertje gezet…
Ik weet nog dat ik lichtelijk emotioneel werd toen M het ledikant uit elkaar haalde. De vorige keer dat er aan de schroeven gedraaid werd, was tijdens het in elkaar zetten zo’n zes jaar geleden. Toen was ik in verwachting van Lise. Maar zoals dat met alle veranderingen gaat, was ik al vrij snel gewend aan Quinn zijn nieuwe peuterbedje. Het stond ook eigenlijk wel gezellig in zijn kamertje en ik kon eindelijk de dekbedovertrekken gebruiken die ik een keer mocht uitzoeken voor een samenwerking en al bijna een jaar in zijn kast lagen.
Zelf had Quinn duidelijk wat meer moeite met wennen aan zijn nieuwe bed. Een bed waar hij zelf in en ook weer uit kon klimmen. Ik heb in de blog over de overgang naar het peuterbed al geschreven over het drama met naar bed gaan. Dat meneer eigenlijk niet in bed wilde gaan liggen als het bedtijd was. Ik heb ook eens een poging gedaan hem ’s middags in bed te leggen, maar dat was op z’n zachtst gezegd geen succes. Vanwege het gedoe besloten we dan maar meteen te stoppen met de middagdutjes, hoewel hij er op sommige dagen echt nog wel eentje nodig had.
Behalve het niet in bed willen gaan liggen in de avond, kwam er ook nog eens bij dat Quinn ’s morgens opeens een uur of twee eerder wakker werd dan voorheen. En dan natuurlijk meteen uit bed stapte en aan de wandel ging. Onze slaapkamer in en vervolgens die van zijn grote zus. Waardoor we allemaal opeens op onchristelijke tijden wakker werden. Ik weet dat dat voor sommige mensen dagelijkse realiteit is, maar voor ons was het dat niet.
Ledikant terug
En ja, dan kom je op een punt waarop je moet beslissen het zo te laten in de hoop dat het beter wordt, of je kiest ervoor de boel weer terug te veranderen naar hoe het was. Quinn was immers thuis nog nooit uit zijn ledikant geklommen, deed dat bij mijn ouders thuis één keer en vervolgens nooit meer. We durfden het dus wel aan om hem weer in zijn ledikant te leggen. De garantie dat het slapen nu van de ene op de andere dag weer beter zou gaan hadden we natuurlijk niet, maar veel slechter dan het nu ging kon het toch niet worden.
En wat denk je? Hij hoefde niet eens te wennen. Vond het prima om weer in het ledikant gelegd te worden en slaapt daar, op een uitzondering na, helemaal prima in. Meestal gewoon netjes tot aan de wekker van kwart over zeven ’s ochtends. Middagdutjes doet hij in principe ook in zijn ledikant niet meer, maar op woensdag of in het weekend kan ik hem er vroeger in leggen dan op de andere dagen en hebben we die optie dus opeens wel.
Hoe lang we deze situatie nu weer zo laten durf ik niet te zeggen. Maar voor nu lijkt het de juiste beslissing. Misschien dat we het over een half jaartje nog maar eens moeten proberen…
Tot welke leeftijd heeft jouw kind in een ledikant geslapen?
4 Comments
Haha! Zo lang het pastte, dus tot ze 3 a 4 waren. Wij hadden ledikanten waar 1 zijkant uit kon, dus ze konden er al lang zelf in en uit lopen.
Misschien ook een optie voor jullie, als overgang naar het volgende bed.
Mijn zoontje was nog geen 2 toen zijn zusje uit het wiegje en in het ledikant ging. Waardoor we voor hem een peuterbed met ledikant-zijkanten hebben gekocht (die we er toen hij 3 was af hebben gehaald). Een superhandig ding!
Als Quinn iets ouder is, gaat het vast beter.
Chloë is nu ruim 2,5 en slaapt nog in haar ledikant. Zolang ze erin past zal het zo gaan en zeker omdat ik geen zin heb dat ze iedereen wakker gaat maken. ( vooral mij niet)
Straks als ze drie word en merk aan haar dat het de tijd is.
Maar voor nu nog lekker in haar ledikant.
Noël ging met 2 jaar en 2 maanden in z’n peuterbed. Ledikant hebben we toen op dezelfde dag nog verkocht, dus terugzetten had niet gekund en was bij ons gelukkig ook niet nodig. Maar ieder kindje is anders en Quinn is er vast over een tijdje ook wel aan toe, alleen nu nog niet 🙂