10 dingen die ik deed toen ik nog geen kinderen had (en nu niet meer)

Gisteren was het Moederdag. Ik werd gewekt met een lekker ontbijtje en kreeg een mooi knutselwerk van Lise wat ze de hele meivakantie in haar kast verstopt had liggen. Op een dag als deze besef ik me hoe intens gelukkig ik ben dat ik moeder mag zijn. En hoewel ik me geen ander leven meer kan voorstellen, zijn er wel dingen die ik niet meer doe sinds ik kinderen heb en die stiekem toch best nog eens fijn zouden zijn. Zijn ze herkenbaar?

Vlak voor etenstijd nog even boodschappen doen en dan uitgebreid gaan koken – ik doe momenteel het liefst boodschappen voor een dag of vier en kies bovendien het liefst dingen die me niet langer dan een kwartier à een half uur bereidingstijd kosten.

De hele dag voor de tv hangen en mijn favoriete serie (of film) kijken, gewoon omdat het kan – dit zou in theorie nog weleens kunnen als de kinderen niet thuis zijn, maar ik heb er gewoon het geduld niet meer voor. Er zijn immers duizend dingen die ik beter zou kunnen gaan doen dan voor de tv hangen. En dus kies ik daar vrijwel altijd voor.

Besluiten om gewoon eens om twee uur ’s nachts naar bed te gaan en de volgende ochtend over te slaan – om twee uur ’s nachts naar bed gaan gebeurt nog wel eens, alleen is van echt uitslapen de volgende ochtend geen sprake meer. M en ik spreken weleens af dat de een naar beneden gaat met de kinderen zodat de ander kan blijven liggen. Dat is fijn, maar als ik eenmaal half wakker ben en iedereen beneden bezig hoor lukt het me meestal niet om echt nog te slapen en sta ik uiteindelijk meestal ook maar op…

Ergens blijven hangen en pas na het eten (of veel later) weer thuiskomen – plannen is key als je eenmaal kinderen hebt rondlopen. En dus moet je ook vooraf bedenken hoe laat je het beste ergens naartoe kunt gaan en om welk tijdstip je toch echt weer thuis moet zijn. Nu de kinderen iets groter worden merk ik dat het allemaal wat makkelijker wordt, maar ik denk dat we er de komende jaren toch echt niet aan ontkomen om vooruit te denken en toch op een schappelijke tijd thuis moeten zijn om de kinderen in bed te leggen.

Rustig naar de wc kunnen – tsja, iedereen met kinderen zal het beamen: blijkbaar is naar de wc gaan zo interessant dat je daar als kind maar al te graag bij wilt zijn. Plassen en poepen met publiek is eerder regel dan uitzondering. En dus is het heerlijk als het toch nog eens gebeurt dat je gewoon ongestoord je gang kan gaan. Het zijn de kleine dingen he?

Eten wat, wanneer en waar ik wil – om tien uur ’s ochtends kan ik best weleens zin hebben in een reep Tony. Of om vier uur ’s middags in bitterballen. Maar dat pak ik dan echt niet, want als moeder moet ik natuurlijk wel het (gezonde) goede voorbeeld geven. En dus pak ik om tien uur een stuk fruit. En om vier uur ’s middags een verantwoord koekje. Pas als de kinderen in bed liggen neem ik meestal echt iets te snacken.

Wakker worden als ik klaar ben met slapen – ik schreef het hierboven al, uitslapen is een grote uitzondering geworden. En komt het dan eens voor dat de kinderen uit logeren zijn, dan is de kans ook nog eens groot dat ik gewoon om acht uur wakker word. Niet omdat ik zo mega goed bijgetankt heb, maar gewoon omdat mijn bioritme aangeeft dat dat het tijdstip is dat normaliter mijn dag begint. Voordeel is op die momenten wel dat ik er niet per se meteen uit hoef en me nog heel even om kan draaien.

Ononderbroken een gesprek voeren met een andere volwassene – ken je dat? Dat je afspreekt bij een vriendin en haar kinderen voor een kopje thee met het doel eens lekker bij te kletsen? Op zich een prima plan en ook altijd erg gezellig, maar ik weet zeker dat het gesprek meerdere keren onderbroken wordt door kinderen die ruziën om een stuk speelgoed, iemand die opeens nodig naar de wc moet, of wat er dan ook maar aan de hand is. Soms is ’s avonds afspreken met een wijntje helemaal zo gek nog niet.

Rustig eten en natafelen – het moment aan tafel is voor kinderen puur om wat te eten en te drinken. Zijn ze daarmee klaar dan willen ze vooral weg van de tafel en verder waar ze mee bezig waren. Langer dan een kwartier per maaltijd zitten we niet aan tafel. Daarna is het afruimen geblazen en rollen we zo het avond-/bedritueel in.

Ziek zijn – ziek is ziek, hoor je altijd. En dat is natuurlijk ook zo. Maar ik kan me nog zo verrot voelen, als een van mijn kinderen iets nodig heeft of verschoond moet worden zal ik dat toch echt zelf moeten doen als er niemand anders thuis is. Gelukkig helpen mijn ouders me vaak uit de brand als ik echt niets anders kan dan beroerd in bed liggen. En daar ben ik dan ontzettend dankbaar voor, maar op het moment dat ik me ook maar iets beter voel neem ik het toch weer graag van hen over.

Wat deed jij toen je nog geen kinderen had en nu niet meer?