‘Mama, mag ik een huisdier?’ *

Waar ‘huisdier’ staat in de titel kun je uiteraard ook ‘hond’, ‘poes’ of ‘konijn’ lezen. Maar die vraag gaat vandaag of morgen komen. Dat weet ik zeker. En wat zal mijn antwoord dan zijn? Eerst maar eens een stukje over mijn eigen ‘huisdierverleden’. Toen ik klein was wilde ik altijd een hond. Die hadden we niet en een poes trouwens ook niet. Wel heb ik zolang ik me kan herinneren huisdieren gehad. 

Dat begon met vogels. Of, nou ja, in die tijd had mijn vader een aantal vogels als huisdier. Kanaries en een valkparkiet. Leuke beestjes, maar als kind kun je daar natuurlijk niet zoveel mee.

Een paar jaar later kregen mijn broertje en ik dan eindelijk ons eigen huisdier. Een dwergkonijn, dat we zeer toepasselijk Nijntje noemden. Later hebben we allebei ook nog hamsters gehad. Die mochten in een kooi op onze kamer. Zelfs toen we erachter kwamen dat hamsters nachtdieren zijn en dus juist ’s nachts als een gek gaan rondrennen in het rad, wilden we ze niet verplaatsen. Ik vond het geweldig, een diertje op mijn kamer waar ik helemaal zelf voor mocht zorgen. En dat deed ik dan ook trouw.

Toen ik wat ouder werd hebben we nog wel een konijn in een buitenhok in de tuin gehad. En nog iets later kwam dan toch eindelijk die hond, Sem. Je ziet hem hieronder op de foto. Sem was eigenlijk van mijn tante, maar omdat zij veel van huis en hij steeds vaker bij mijn ouders ‘logeerde’ is hij uiteindelijk maar verhuisd. Echt een leuk beestje en we hebben mooie jaren met hem gehad. Al kwam het uitlaten uiteindelijk toch vooral op het bordje van mijn vader terecht.

Een eigen huisdier op mijn kamer had ik al een tijdje niet meer. Toch begon het weer te kriebelen en toen mijn broertje van mijn oom een aquarium kreeg met vissen, mocht ik ook een huisdier kiezen. Ik koos een cavia. Toen bleek dat deze dieren eigenlijk niet alleen gehouden mogen worden omdat ze dan gezelschap missen werden dat er twee. En dat waren me toch leuke beestjes! Ik weet niet precies waarom, maar ik vond ze leuker dan de konijnen die we hadden gehad. Enig minpuntje was dat een van de twee dames bij aanschaf zwanger bleek te zijn en ik dus in een paar weken tijd niet twee, maar tien cavia’s had. Gelukkig konden we er een aantal verkopen, een jong hield ik zelf en wat overbleef kon naar een lieve mevrouw met een heuse cavia-opvang. Mijn drie cavia’s gingen zelfs nog mee toen ik bij M introk.

Nu even terug naar het heden. Want stel dat Lise me de vraag in de titel stelt. Wat zeg ik dan? Ik vind beide kinderen nu nog te klein voor een eigen huisdier, maar over een tijdje (ik denk zelf aan een jaar of drie) gun ik ze natuurlijk wel het plezier dat ik zelf aan huisdieren heb beleefd. Bovendien denk ik dat het verzorgen van een dier leerzaam is en je kind er ook echt een kameraadje aan kan hebben. Het belangrijkst is denk ik om een weloverwogen keuze te maken. Er goed over na te denken, je in te lezen en als de keuze eenmaal gemaakt is de juiste spullen aan te schaffen. Een degelijk hok in de juiste afmeting bijvoorbeeld en goede voeding. Dat kan tegenwoordig trouwens prima online, bijvoorbeeld bij PetsExpert. Het dier zelf zou ik overigens altijd in een speciaalzaak kopen of bij een erkende fokker. En dan uiteraard wel even goed checken of het beestje niet per ongeluk zwanger is bij aanschaf…

Hebben jullie thuis huisdieren (en kinderen) en zo ja, hoe bevalt dat?

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met PetsExpert.

Afbeelding huisdier is afkomstig van Shutterstock.