BABY LIFESTYLE OUDERSCHAP PERSOONLIJK

Je bent mama? Welkom bij de club!

13 september 2014

Iets waar ik voordat ik Lise kreeg eigenlijk nooit bij stil stond is dat je, wanneer je eerste kindje geboren wordt, automatisch deel uitmaakt van een heel nieuwe groep in onze maatschappij: de moeders. Ik denk dat we het allemaal wel herkennen. Je maakt een wandelingetje met de kinderwagen, komt een andere moeder tegen (ook met kinderwagen) en dan is er negen van de tien keer die blik van verstandhouding die je met elkaar uitwisselt. Ook in (baby)winkels, bij het consultatiebureau en in de wachtkamer van de verloskundige wordt er volop zichtbaar of onzichtbaar naar elkaar geseind. Zoiets als hardlopers naar elkaar doen als ze elkaar tegemoet lopen op een verlaten bosweg.

Nu, na bijna 10 maanden, ben ik daar nog steeds niet echt aan gewend. Misschien komt dat doordat ik zelf nog steeds best wel moet wennen aan het idee dat ik er nu ook een ben, zo’n moeder? En trouwens, het zijn niet altijd blikken van verstandhouding. Vooral als ik meer ‘ervaren’ moeders tegenkom, met meerdere (oudere) kinderen, voel ik me met mijn 9 maanden oude baby vaak nog maar een groentje. Het voelt dan een beetje alsof moeders met oudere kinderen alles wat ik nu meemaak en nog ga meemaken al achter de rug hebben en het voor hen dus niets bijzonders meer is. Ze zien er in mijn ogen ook allemaal zo zelfverzekerd uit. Alsof ze altijd precies weten hoe ze in elke situatie moeten handelen.

Aan de andere kant kan ik me juist weer mega ervaren voelen als ik moeders ontmoet die jongere baby’s hebben, of vrouwen die in verwachting zijn van hun eerste kindje. Gek eigenlijk, nu ik er zo over nadenk. Zou het moederschap eigenlijk één grote leerschool zijn waar je met nauwelijks kennis en zonder enige ervaring in beland en je, naarmate de jaren vorderen en je kinderen groeien, als volleerd moeder weer uit komt?

Het klinkt wel grappig als ik het zo schets, maar ik vermoed dat elke fase van het moederschap zijn onzekerheden kent en dat we dus in feite nooit uit geleerd zijn. Ik leer graag nieuwe dingen en ben daarom heel benieuwd wat het moederschap me allemaal nog gaat brengen. Hele mooie bijzondere, maar vast ook lastige of minder leuke dingen. Wat een avontuur!

Hoe zie jij dit? Herken je wat ik hierboven schets of beleef jij het heel anders? Laat het me weten in een reactie. Ik ben benieuwd! 

12 Comments

  • Reply Anamaria 13 september 2014 at 09:34

    Haha heel herkenbaar!

    • Reply Monique 15 september 2014 at 16:27

      Gelukkig maar! 😉

  • Reply Jolanda 13 september 2014 at 10:57

    Heel herkenbaar, ik ben nu zelf bijna 6 maanden moeder, en wat ik vooral heb geleerd, volg je eigen gevoel, laat je niet lijden door anderen maar kies wat jij denkt dat goed is voor je kind, dat maakt jezelf en je kind het gelukkigst

    • Reply Monique 15 september 2014 at 16:22

      Wijze woorden Jolanda. Helemaal mee eens!

  • Reply Omagazijn 13 september 2014 at 18:28

    Ik vind die blikken meestal wel leuk: zo van ‘ ik weet wat je meemaakt, hou vol 🙂

    • Reply Monique 15 september 2014 at 16:23

      Ja geweldig is dat he? 🙂

  • Reply Marianne 13 september 2014 at 20:15

    Haha ik ervaar het precies zoals jij omschrijft, wat grappig 🙂

    Ik krijg de laatste paar dagen wel heel vaak de vraag of we een tweede (of meer) kindje willen en of dat al in de planning zit. Wordt jij daar al mee lastig gevallen?

    • Reply Monique 15 september 2014 at 16:24

      Wat leuk! En die vraag, haha. Ja dat is hier ook al wel gebeurd… ‘Ooit, maar nu nog niet’ zeg ik dan altijd 😉

  • Reply Marianne 13 september 2014 at 20:45

    Ik herken het zeker. Toen ik zwanger was begon het al. Hier in het dorp groet iedereen elkaar, maar twee vrouwen met een wandelwagen delen meer uit dan een hoi. Het is een groet die een stille “lekker-dat-je-even-buiten-kan-lopen-he” hint verbergt.

    • Reply Monique 15 september 2014 at 16:24

      Juist ja. Heel mooi omschreven!

  • Reply Joyce 13 september 2014 at 21:13

    Ja ik herken het helemaal haha. Mooi omschreven! Zelf heb ik echt geen idee wat ik met al die begrijpende blikken aan moet. Vanmiddag was er zelfs een man die zei; “Ohh wacht maar tot hij 16 is!” Dan denk ik alleen maar kerel, waar bemoei je je mee? 😉 Meestal reageer ik dus maar niet haha.

    • Reply Monique 15 september 2014 at 16:24

      Hahaha, ja het kan soms ook bemoeizuchtig worden he. Zit je niet altijd op te wachten…

    Laat een antwoord achter aan Omagazijn Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.