BABY PERSOONLIJK ZWANGERSCHAP

Het is zover: 36 weken in, 36 weken uit!

30 juli 2014

Het was 19 november 2013, ik was ruim 36 weken zwanger en had niet al te best geslapen, want het rommelde al een paar dagen en nachten in mijn buik. Ik had een soort menstruatie-achtige krampen die opeens kwamen opzetten en even later weer verdwenen waren.

Ik vermoedde dat het oefenweeën waren. Maar deze dinsdagochtend vroeg was er nog iets bij gekomen. Bloedverlies. Genoeg reden om de verloskundige te bellen. Ze kwam, voelde wat en besloot dat ik maar even langs het ziekenhuis moest. Daar konden ze bekijken waar het bloedverlies vandaan kwam en waarschijnlijk kon ik daarna weer lekker naar huis.

In de spiegel maakte ik nog snel een foto van mijn buik met mijn telefoon, voor het geval dit alles misschien toch tot een bevalling zou leiden (was het een voorgevoel?). IMG_3837

Ik belde M, die nog geen uur op zijn werk zat. Hij kwam naar huis en samen stapten we in de auto, op weg naar het ziekenhuis. Voor de zekerheid hadden we mijn vluchtkoffer, de maxi-cosi en luiertas toch maar in de auto gelegd. Volgens de verloskundige niet per se nodig, maar ik vond het een fijner idee.

In het ziekenhuis aangekomen werd duidelijk dat het maar goed was dat we alle spullen hadden meegenomen. Ik had 7 centimeter ontsluiting en de gynaecoloog zei doodleuk: ‘je gaat vandaag bevallen’. Heel onwerkelijk, want behalve krampen (die beetje bij beetje wel iets pijnlijker werden waardoor ik ze af en toe moest wegzuchten) was er niet veel met me aan de hand.

Ik kreeg een ‘kraamsuite’ toegewezen en werd aan een infuus gelegd. Hierdoor zouden later eventueel medicijnen of andere middeltjes kunnen worden toegediend. De verpleegster liet ons alleen en het wachten was nu op de echte weeën. Omdat er na anderhalf uur nog niets gebeurde, besloten ze mijn vliezen te breken. Ik vroeg nog of dat pijn zou doen, maar blijkbaar heb je daar geen gevoel en dat bleek ook. Het enige wat ik voelde was warm water dat begon te stromen. Een beetje een vies gevoel wel. Net of je aan het plassen bent.

De weeën zouden nu heftiger worden en, potverdorie, dat werden ze. Binnen een half uur ging het van ‘goed te doen’ naar behoorlijk zwaar. Bij elke wee moest ik alles op alles zetten om hem de baas te blijven. Maar gelukkig ging het met de ontsluiting ook de goede kant op.

Ik was al lang alle besef van tijd kwijt, maar ongeveer anderhalf uur later had ik tien centimeter ontsluiting en mocht ik gaan persen. Echte persdrang had ik alleen nog niet. Daarom kreeg ik wat oxytocine toegediend en toen ging het beter. Ik weet nog dat ik blij was dat ik het niet meer hoefde te ondergaan, maar nu actief mee mocht helpen door te persen. Het was alleen wel loodzwaar en ik merkte het eerst niet, maar voelde opeens dat ik overal aan het zweten was. Na ongeveer een uur persen werd ik beloond en werd onze prachtige dochter Lise geboren.

En nu zijn we precies 36 weken verder en is Lise een gezonde en vrolijke baby van inmiddels alweer 8,5 maand. Ze is nu dus precies even lang uit de buik als dat ze erin heeft gezeten. Dat vond ik een mooi moment voor een nieuwe foto, precies op de manier hoe ik het op 19 november deed. Het shirtje dat ik destijds aanhad, heb ik helaas niet meer. Dat was zo besmeurd dat ik het heb weggegooid. Maar ik had toevallig precies hetzelfde shirtje in een andere kleur, dus besloot ik dat aan te trekken.   36inenuit Ik vind het wel bijzonder: 36 weken in…. en 36 weken uit! Wat jij?

12 Comments

  • Reply Miranda 30 juli 2014 at 07:54

    Wat leuk gedaan! Ik stond daar eigenlijk nooit zo bij stil maar het is wel leuk om als herinnering te hebben.

  • Reply Linda 30 juli 2014 at 08:33

    Mooi hoor, met zoals Miranda zijn dat de kleine dingen waar ik zelf ook niet bij stil sta.

  • Reply Vicky 30 juli 2014 at 09:44

    Leuk artikel. Moet inderdaad speciaal zijn dat je babytje nu al even lang op de wereld is als dat het in je buik zat.

  • Reply Mieke 30 juli 2014 at 11:01

    Leuk gedaan zo, gave foto!
    Inderdaad bijzonder. Even lang uit je buik als erin. Bij mijn beide dochters stond ik daar destijds ook wel even bij stil.

  • Reply Gwen 30 juli 2014 at 12:23

    Zo leuk die foto! Ik vond die 9 maanden grens (bij mij exact 39 wk) echt een mijlpaal hihi

  • Reply Nicole 30 juli 2014 at 15:12

    Wow je had nog best een normale buik.. Mijn buik met 36 weken (toen werd ik opgenomen) was huge! Maar ja Fay was ook huge haha.. Ik heb helaas zo’n foto niet op de dag dat ik ging bevallen.. Leuk hoor!

  • Reply Odile 30 juli 2014 at 15:48

    Leuk zo die foto’s! Mijn zoontje is ook 19 november geboren, toevallig!

  • Reply En 30 juli 2014 at 16:04

    Oh mijn hemel, wat een enorm lieve baby zeg! Echt een plaatje zijn jullie samen <3

  • Reply Tamara 30 juli 2014 at 20:36

    Super leuk! Wil ik straks ook doen als Zoë 41 weken is 🙂 toch een heel speciaal moment. Mooie bevalling!

  • Reply Dianne Overbeeke 31 juli 2014 at 14:33

    Wat leuk dat je dat zo hebt gedaan!! Wat een mooi kindje!

  • Reply Sas 2 augustus 2014 at 18:07

    Wat een leuk artikel! 🙂 Super lief kindje zo te zien

    • Reply Monique 3 augustus 2014 at 20:31

      Ahh wat lief, dankjewel! Ja dat is ze zeker, haha!

    Laat een antwoord achter aan Vicky Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.