Let op: niet bestemd voor kleine oogjes 🙂
Sinterklaas. Lise was helemaal in de ban van die man. Zo erg, dat ze nu nog steeds het Sinterklaasjournaal wil kijken en ik om de haverklap de ‘Sittekaasliedjes’ op moet zetten. Dat de beste man inmiddels met paard en Pieten al lang naar Spanje is vertrokken, gaat er bij haar nog niet helemaal in. En dan is daar opeens de Kerstgekte. M haalde gisteren de spulletjes van zolder en inmiddels prijkt er in onze woonkamer hier en daar een Kerstman. Die Lise met volle overtuiging Sinterklaas noemt. Tja, oude man, lange baard, rode outfit. Niet zo heel gek natuurlijk. Maar wat doe ik ermee?
Zelf geloofde ik vroeger heilig in Sinterklaas. Niet omdat ik wel beter wist maar gewoon heel graag zoveel mogelijk cadeautjes wilde, maar gewoon omdat ik er echt van overtuigd was dat die man bestond. Op mijn negende moest mijn moeder me van school de waarheid vertellen en die kwam hard aan kan ik je vertellen. Ik had echt geen idee! Heel anders was dat bij de Kerstman. Die kende ik wel, maar volgens mij had ik niet het idee dat die daadwerkelijk langskwam om cadeautjes af te leveren. Die kregen wij dan ook niet met kerst. Overigens geloofde ik net zo min in de Paashaas en de Tandenfee.
Zelf geloofde ik vroeger heilig in Sinterklaas. Niet omdat ik wel beter wist maar gewoon heel graag zoveel mogelijk cadeautjes wilde, maar gewoon omdat ik er echt van overtuigd was dat die man bestond.
De eerste paar keer dat Lise over Sinterklaas begon toen ze de Kerstman spotte, zei ik ‘nee Lise, dat is de Kerstman!’. Dat kwam alleen niet echt aan heb ik het idee. Later bedacht ik me dat het misschien niet zo heel handig is om haar ook te leren wie of wat de Kerstman is. Of toch wel..? De familie van M viert wel altijd kerst met cadeautjes. We leggen ze onder de kerstboom, maar wat mij betreft hoeft daar niet per se bij te worden vermeld dat de Kerstman, afkomstig van de Noordpool, deze met zijn slee en rendieren heeft afgeleverd. Puur omdat ik er zelf vroeger niet in geloofd heb, zie ik de meerwaarde er niet van in. Is dat egoïstisch? Ik zie Sinterklaas veel meer dan kerst als een Nederlandse traditie die in stand gehouden moet worden.
Je raadt het al… Ik kom er niet bepaald uit en ben dus heel benieuwd hoe andere ouders hiermee omgaan.
Breng jij je kleintjes bij wie de Kerstman is en hoe ver ga je hierin?
Bron foto: Omroepbrabant.nl
3 Comments
Zo lastig nog op deze leeftijd. Ik vertel hier altijd dat wij cadeautjes van Sinterklaas krijgen en dat de in een ander land cadeautjes van de kerstman krijgen. Maar dat is voor Lise misschien nog een beetje moeilijk te begrijpen.
Onze jongste is ook nog helemaal in de ban van Sinterklaas. Voor haar helpt het wel om “dag Sinterklaasje” te zingen.
Het is ook wel logisch dat ze het lastig vinden dat hij nu opeens weer weg is. Het is ook zo’n leuke tijd!
Oh wat lastig…. Ben blij dat ik er nog even over na kan denken. (Mijn zoon is 11 maanden). Ik heb hetzelfde als jij; Sinterklaas vierden wij vroeger thuis ook met veel kadootjes, gedichten en pepernoten. Kerst inderdaad niet. Ik denk dat ik dat ook zo aan mijn zoon meegeef. Puur omdat Sinterklaas ook zo’n echt kinderfeest is en een leuke Nederlandse traditie. Kerst is voor mij meer gezelligheid, lampjes, kaarsjes en samenzijn met familie en vrienden. (Al sluit ik niet uit dat hij een kado krijgt van z’n opa’s en oma’s 😉)
Wij hebben nooit iets actiefs met de Kerstman gedaan, maar Olivia zag hem wel altijd in het tuincentrum rond deze tijd vh jaar. Het is ‘vanzelf’ gegaan ofzo bedenk ik me nu. Sinterklaas vond ze vorig jaar spannend en dit jaar leuk (hoewel van dichtbij nog spannend), compleet met de liedjes enzo. En de kerstman? Die noemt ze dus ‘Kerstmis’ in het tuincentrum. En een kerstboom enzo, da’s allemaal kerstmis. Net zoals een sneeuwpop. Ze heeft het dus automatisch aan elkaar gekoppeld en plaatst Sint los. Misschien doordat we een Dikkie Dik viert Kerst boek hebben waar al die iconen in naar voren komen?