Over zelfacceptatie gesproken: hoe lief ben jij voor je lichaam?

Ik denk dat niemand 100 procent tevreden is met zijn of haar lichaam. Maar sommige mensen zijn zo ontzettend kritisch op hun lichaam dat ze ervan vervreemd raken. Ik las hier laatst een artikel (bron) over en dat zette me aan het denken. In hoeverre ben ik eigenlijk tevreden met hoe ik eruit zie? 

We kennen allemaal het plaatje van de perfecte vrouw (of man, maar laat ik het voor het gemak even over de vrouw hebben). De vrouw die slank is en fit, maar wel borsten heeft, een slanke taille en een goed verzorgd en jong uiterlijk. Niet heel realistisch natuurlijk. En totaal geen reden om jezelf niet mooi te vinden als je niet aan dat complete plaatje voldoet. Toch blijken we er met z’n allen behoorlijk door te worden beïnvloed. En ook al weten we best dat de verwachtingen die we hebben onrealistisch zijn, we internaliseren die idealen toch. En dat leidt ertoe dat we onszelf continu vergelijken met het ideaalplaatje.

De afkeer die we voelen heeft volgens psycholoog Jessica Alleva van de Universiteit van Maastricht te maken met eigenschappen die we sommige lichaamstypes toeschrijven. Zo wordt zwaarlijvigheid vaak geassocieerd met luiheid. En staan rimpels voor ouderdom of een ongezonde levensstijl. Ben je wat zwaarder maar wel fit en actief, of heb je rimpels maar ben je nog jong? Dan kun je vervreemd raken van je eigen lichaam, zo luidt de theorie. Klinkt best logisch eigenlijk.

Mijn lichaam en ik

Echt afkeer kan ik het niet noemen, maar er zijn wel periodes geweest dat ik niet blij was met hoe ik eruit zag. Zo zat ik na mijn bevallingen echt niet lekker in mijn vel. Vooral met mijn buik en (boven)benen was ik alles behalve blij. Ik baalde dat ik na maanden nog steeds mijn favoriete kleding niet paste. Ik kon met gezond verstand wel redeneren dat het erbij hoorde en dat mijn lichaam moest herstellen van een belangrijke taak (het laten groeien en op de wereld zetten van een nieuw mens) maar dat kon dat gevoel toch niet wegnemen.

Ik denk dat zelfacceptatie in principe losstaat van een getal op de weegschaal of een kledingmaat. Dat wil zeggen: als je niet blij bent met je figuur en tien kilo afvalt wil dat niet automatisch zeggen dat je je lichaam dan wél accepteert. En andersom wil het ook niet zeggen dat alle mensen met overgewicht ongelukkig zijn met hoe ze eruit zien.

Zelfacceptatie vergroten

Maar bij mij heeft het afvallen zeker wel geholpen. Samen met het bewust aandacht besteden aan mijn lichaam door te sporten. En dat laatste is goed te verklaren, zo stelt Alleva. Vrouwen die zijn ontvreemd van hun lichaam doen er volgens haar goed aan om stil te staan bij waar hun lichaam allemaal toe in staat is. Dat het sterk genoeg is om ziektes te overwinnen en wondjes te genezen bijvoorbeeld. Maar ook dat je met je lichaam kunt dansen of sporten.

Wil je graag wat kilootjes kwijt? Bekijk hier de beste manier om gezond af te vallen.

Door te sporten ben ik bewust bezig met mijn lichaam en merk en zie ik hoe sterk het is en hoeveel uithoudingsvermogen het heeft. Ik voel me na een workout altijd meer ‘in touch’ met mijn lichaam dan als ik een hele periode niet heb gesport. Zelfs vóór en na een uurtje sporten voel ik me anders in mijn vel. Hoewel er in de praktijk waarschijnlijk helemaal niet veel verschil is. Ik ben ervan overtuigd dat sporten behalve een effect op je uiterlijk ook echt een effect heeft op je psyche.

Lees ook: Mijn wekelijkse portie sport en beweging | + tips om meer te bewegen

Positieve spiraal

Wat ik hier nu mee wil zeggen? Allereerst dat je met kleine dingen voor een verandering van je zelfbeeld kunt zorgen. Ik denk ook echt dat je in een soort positieve spiraal terecht kunt komen. Hoe meer je je zelfbeeld accepteert, hoe beter je voor je lichaam wilt zorgen. En dat komt je lijf vervolgens natuurlijk alleen maar ten goede, waardoor dat accepteren weer makkelijker gaat, etc. En dat betekent niet dat we allemaal maatje 36 moeten hebben, maar wel dat we in touch zijn met ons lichaam en er lief voor zijn. En dat is niet alleen belangrijk voor ons eigen welbevinden, maar zeker ook voor dat van onze partner en kinderen.

Ben jij tevreden met hoe je eruit ziet? En wat helpt jou je lichaam (meer) te accepteren?