GEZONDHEID PERSOONLIJK

Ook ik was 1 van de 6 | Europese Week van de Vruchtbaarheid

10 november 2017

Vorig jaar werd hij voor het eerst georganiseerd. En deze week vindt alweer de tweede editie plaats van de Europese Week van de Vruchtbaarheid. Met dit jaar ‘de impact van vruchtbaarheidsproblemen’ als thema. In Nederland geeft Freya invulling aan deze speciale week die helemaal in het teken staat van 1 op de 6 stellen voor wie zwanger worden niet vanzelfsprekend is. Ook ik maakte daar zo’n 5 jaar geleden deel van uit.

Voor wie mijn verhaal nog niet kent even een stukje geschiedenis:
Toen ik jonger was had ik geen heel sterke kinderwens. Ik was er lange tijd gewoon niet zo mee bezig. Maar toen M en ik getrouwd en gesetteld waren in ons nieuwe huis voelde ik opeens dat ik er klaar voor was. Ons geluk bezegelen met een baby leek me het mooiste wat er was. Dus besloten we ervoor te gaan. Ik stopte met de pil en wachtte tot mijn natuurlijke cyclus weer op gang kwam. Die bleek erg onregelmatig en vrij lang. Dat het de eerste maanden nog niet lukte om zwanger te raken maakte me niet bezorgd. Het is normaal dat je lichaam even moet wennen aan de nieuwe situatie zonder pil. 

Toen we bijna een jaar bezig waren zonder resultaat ging ik toch maar eens naar de huisarts. Meer met het idee dat ik wilde laten onderzoeken of er misschien toch iets niet helemaal ging zoals het hoorde. Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis en voor we het wisten zaten we in een medische molen. Mijn cyclus werd nauwlettend in de gaten gehouden. Die bleek inderdaad erg lang en het rijpen van follikels (eiblaasjes) ging ook niet helemaal zoals het hoorde. In overleg met de arts startte ik met Ovulatie Inductie (OI), een behandeling op basis van hormonen. Dit om mijn cyclus op gang te brengen en een eisprong op te wekken.

Van de clomifeentabletten die ik in eerste instantie kreeg, werd ik erg neerslachtig. Toen die de eerste ronde niet bleken te hebben gewerkt ben ik in overleg bij ronde twee overgegaan op hormooninjecties, waarbij ik mezelf elke dag een spuit moest geven. Dat spuiten was echt geen lolletje, maar de neerslachtigheid was gelukkig verdwenen. Toen de eitjes voldoende rijp waren moest ik een injectie met pregnyl zetten, dat uiteindelijk voor de eisprong moest zorgen. We planden op doktersadvies een ‘gezellige avond’ 😉 en toen was het wachten geblazen.

Een ruime week later deed ik een zwangerschapstest. Ik voelde me weldegelijk anders dan anders, maar aangezien je je zo’n gevoel ook best kunt aanpraten als je er zo mee bezig bent durfde ik nog nergens op te hopen. Maar de test liet toch echt een heel, heel licht streepje zien. Voorzichtig als ik was durfde ik nog niet te geloven dat het misschien wel raak was, maar toen een paar dagen later dat streepje een stuk donkerder kleurde besefte ik eindelijk dat het gelukt was. Ik was in verwachting!

Het heeft in totaal bijna anderhalf jaar geduurd van het moment dat we besloten ervoor te gaan tot het moment dat ik zwanger bleek te zijn van Lise. Als je iets graag wilt is dat enorm lang, maar ik weet dat er stellen zijn die al veel, veel langer bezig zijn en veel zwaardere behandelingen ondergaan dan ik destijds. Daarom vind ik het heel goed dat er aandacht wordt besteed aan (het taboe rondom) verminderde vruchtbaarheid. Zeker nu ik weet hoe mooi het is om kinderen te hebben gun ik het iedereen met een kinderwens om dit ook ooit mee te mogen maken.

Toen we besloten voor een tweede kindje te gaan hield ik natuurlijk rekening met opnieuw een medisch traject. Toch wilden we het eerst zelf proberen. En gek genoeg was het toen al in de eerste cyclus raak. Of wonderen bestaan weet ik niet, maar ik weet nog wel dat ik amper kon geloven dat het ons helemaal zelf gelukt was. En daar ben ik natuurlijk super dankbaar voor!

Was of ben jij ook 1 van de 6? Weet dat je niet alleen bent en doorbreek de stilte…

8 Comments

  • Reply Jeanine 10 november 2017 at 09:59

    Goed dat je hierover schrijft! Wat bijzonder dat het bij het tweede kindje in een keer raak was. Een wonder is het zeker. Iedere keer weer. Bij mij was vooral het krijgen van ons derde kindje heel lastig. Zo blij en dankbaar met mijn kindjes.

    • Reply Monique 10 november 2017 at 23:38

      Dat was zeker bijzonder. Durfde er niet op te hopen en als het dan toch gebeurt… Wat fijn dat het bij jullie de derde keer uiteindelijk toch gelukt is. Hier inderdaad ook niets dan blijdschap en dankbaarheid. Mooi om daar zo weer even bij stil te staan.

  • Reply Rory 10 november 2017 at 10:00

    Goed dat je hier aandacht aan besteed Monique. En je zo kwetsbaar durft op te stellen. Zoals je waarschijnlijk weet heb ik / hebben wij ook héél lang moeten wachten op ons kindje. Dolgelukkig en dankbaar ben ik dat het tóch nog heeft mogen gebeuren op mijn veertigste. Ik gun het iedereen. Voor de buitenwereld is het handig om je te realiseren dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is. En dat bepaalde opmerkingen of vragen best kwetsend kunnen zijn / overkomen. Dat wil niet zeggen dat iedereen op eieren moet lopen, maar een bepaalde mate van voorzichtigheid (in plaats van botheid of oordelen) zou fijn zijn.

    • Reply Monique 10 november 2017 at 23:40

      Dankjewel Rory, jij bedankt voor je mooie reactie. Dat had ik er nog wel in kunnen zetten ja, de reacties of vragen van anderen. Vaak met de beste bedoelingen, maar soms zo pijnlijk.

  • Reply Tineke 10 november 2017 at 10:20

    Heel lang hebben wij niet hoeven wachten, de eerste was het binnen 3 maanden raak en met de tweede in de 7de maand. Hopelijk blijft deze zwangerschap goed gaan. Het lijkt me emotioneel erg zwaar om ze lang te moeten wachten tot je kinderwens vervult is. Ik ben blij dat er tegenwoordig zoveel mogelijk is, maar nog hoor je helaas wel eens van stellen die het na de medische molen nog niet is gelukt. Kinderen zijn in mijn ogen het grootste wonder wat er bestaat.
    Liefs

    • Reply Monique 10 november 2017 at 23:42

      Fijn dat het bij jullie beide keren redelijk snel gelukt is! Gelukkig kunnen we de natuur tegenwoordig een handje helpen, maar helaas geldt dat inderdaad nog niet voor alle gevallen. Kinderen krijgen is zeker een wonder!

  • Reply Nicole - Cookies & CarrotSticks 10 november 2017 at 11:53

    Ik kan er helaas over meepraten. Wij zijn jaren bezig geweest, Jaren van proberen, wachten, hormoontabletten, miskramen, een kindje af moeten geven… op mijn 37ste dan eindelijk geluk. Nu mama van een engeltje en twee prachtige jongens van 7 en bijna 9. Zwanger worden – en zwanger blijven, ouders worden – is voor velen niet vanzelfsprekend.

    • Reply Monique 10 november 2017 at 23:49

      Dank voor je reactie Nicole. Wat lijkt me dat enorm zwaar. Blij dat het jullie uiteindelijk toch gelukt is!

    Laat een antwoord achter aan Monique Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.