Iedereen heeft het erover en je kunt de televisie niet aanzetten of er is wel nieuws over: het Coronavirus. Leek het eerst nog een ver-van-mijn-bed-show, inmiddels is wel duidelijk dat het virus ook Nederland is binnengedrongen. Met de meeste besmettingen Brabant, waar ik zelf woon. Mensen werken thuis, kinderen gaan niet naar school en evenementen worden afgelast of verzet. Hoeveel zorgen maak jij je en is dat terecht?
Behalve dat ik het een paar weken geleden nog ver van mijn bed vond, ging ik er ook vanuit dat het ‘gewoon een griepje’ was. ‘Waar maakt iedereen zich zo druk om?’, was heel eerlijk gezegd mijn eerste gedachte. Toen het virus na China in Italië opdook, was het een kwestie van tijd tot de eerste besmetting in Nederland een feit was. Inmiddels zijn er in Nederland 614 mensen besmet met het Coronavirus. Op 17 miljoen mensen nog altijd maar een heel klein percentage, maar als je ziet hoe snel het cijfer oploopt is dat toch wel zorgelijk vind ik.
Noodmaatregelen
Ik had nooit verwacht dat het virus zo’n grote impact zou hebben op het dagelijks leven. Sinds begin deze week zijn er al allerlei maatregelen getroffen hier in Brabant en sinds gisteren zijn ze in het hele land van kracht. Evenementen worden afgelast, sportwedstrijden gaan niet door, theaters zijn dicht en mensen wordt verzocht waar mogelijk thuis te werken. Vliegen naar Amerika mag niet meer en ook veel vluchten met andere bestemmingen zijn geschrapt. Eigenlijk ligt het hele openbare leven stil. Zo bizar om mee te maken!
Een ontzettend onwerkelijke situatie, dat vind ik het. Gisteravond volgde ik de laatste live groepsles bij mijn sportschool. In elk geval tot 1 april zijn alle groepslessen daar gecanceld. We stonden maar met tien sporters in de zaal, waar dat er normaal zeker het drie- of vierdubbele zijn. Veel mensen nemen dus duidelijk al het zekere voor het onzekere en blijven thuis. Ook op de school van Lise merk ik dat veel ouders hun kinderen thuis houden. Mijn kinderen hebben (nog) nergens last van en gaan dus gewoon naar school, opvang en peuterspeelzaal. Eigenlijk had ik verwacht dat de scholen zouden sluiten toen er gistermiddag extra maatregelen bekend werden gemaakt. Maar dat is vooralsnog niet zo. Al verwacht ik eigenlijk wel dat die maatregel nog aan het noodplan zal worden toegevoegd.
Maak ik me zorgen?
Om mijn eigen gezondheid maak ik me eerlijk gezegd totaal geen zorgen. Misschien ben ik wat te laconiek hoor, maar ik ga ervan uit dat mócht ik het krijgen, ik daar gewoon weer van herstel. Maar dat staat natuurlijk los van het risico dat ik het op andere mensen zou kunnen overdragen. Want waar ik me wel echt zorgen om maak zijn de ouderen, zieken en andere ‘zwakkere’ groepen in de samenleving. Mijn vader bijvoorbeeld is hartpatiënt. Kan ik nog wel gewoon naar hem toe als ik ook gewoon elke dag op het schoolplein sta? En mijn kinderen? Kunnen ze nog wel veilig bij opa en oma op bezoek?
Niemand weet waar het naartoe gaat. Ook ik niet. Ik heb nog geen voedsel gehamsterd en kom ook nog gewoon op openbare plekken. Wel was ik extra goed en vaak mijn handen en probeer ik waar mogelijk rekening te houden met de situatie. Hopende dat die niet uitloopt op een complete ramp.
Hoe denk jij over dit alles? Ben je bang of maak je je nog niet zoveel zorgen?
3 Comments
Ik ben nog niet bang, begrijp dat ze veel uit voorzorg doen. Al kunnen deze maatregelen wel voor veel angst zorgen.
Hopelijk is het gewoon tot 31 maart en kunnen we dan weer “normaal” onze weg volgen.
Ik heb ook nog geen voorraad voedsel in huis. We zien het wel. Als iedereen zich in ieder geval aan de afspraken houdt, komt het hopelijk goed.
ik ben zelf hoge bloeddruk patient, dus ik ben denk ik wel iets banger dan gemiddeld… maar aangezien ik al sinds eind december ziek ben, en ook echt flink ziek ben geweest, bestaat de kans dat ik het allang gehad heb zonder dat ik het wist. Dus ik heb wel iets meer rust. Ik blijf wel voorzichtig, want er zijn mensen met nog een hoger risico om mij heen!
Voor mezelf niet, maar voor de mensen met een verslechterde weerstand wel..