‘Dans’ is een voor mij nog wat onbekend theatergenre. Eigenlijk moet ik zeggen: tot afgelopen donderdag was het nog compleet onbekend, want toen ging naar de dansvoorstelling ‘Zin in liefde’ van Igone de Jongh in het Parktheater in Eindhoven. Een paar dagen daarvoor peilde ik eens voorzichtig bij mijn moeder of ze misschien zin had om met me mee te gaan. Haar reactie: ‘Heel graag! Ik heb haar altijd al eens willen zien dansen!’ En zo gingen we afgelopen donderdagavond dus samen naar het Parktheater om de danskunsten van Igone te bewonderen.
De hele dag al kijk ik uit naar dit avondje ontspanning. Ik heb een ontzettend drukke dag waar ik van afspraak in Tilburg, naar schoolplein, naar huis en naar de korfbaltraining van Lise race. Plaatsnemen in de zachte rode stoelen van de grote Hertog Jan-zaal en alleen maar hoeven kijken en genieten is daarom een heerlijk vooruitzicht.
Over Igone de Jongh
Laat ik beginnen met een kleine introductie van de (hoofd)danseres van deze voorstelling. Igone de Jongh danste bijna 25 jaar lang bij Het Nationaal Ballet, waar ze werkte met gelouterde en wereldberoemde choreografen en vele hoofdrollen danste. Zo danste ze de rol van Julia in Romeo en Julia en die van Odette/Odile in het Zwanenmeer. In 2020 ging Igone verder als zelfstandig danseres. Ook op televisie is Igone inmiddels een bekend gezicht. Je kent haar misschien als jurylid in de tv-show ‘Dance, Dance, Dance’ op SBS6. Verder werd ze in 2016 geïnterviewd door Twan Huys in het programma ‘College Tour’ en interviewde Cornald Maas haar in 2018 voor het televisieprogramma ‘Volle Zalen’. Wist je trouwens dat Igone te zien is als ballerina in de clip ‘Birds’ van zangeres Anouk?
Over de voorstelling ‘Zin in liefde’
De voorstelling Zin in Liefde is geïnspireerd door het fenomeen ‘diva’. Denk aan diva’s als Judy Garland, Édith Piaf, Maria Callas en Whitney Houston. Door de ogen van de diva kijken we terug op een leven vol uitersten. Haar optredens betoveren ons, ze schittert en verlicht ons leven. Maar we ervaren ook de offers: de totale overgave aan haar talent, haar misstappen en haar dramatische liefdes. Het zijn de thema’s die onlosmakelijk verbonden lijken aan het fenomeen diva. En toch, we vergeven haar alles, want haar toewijding en talent tonen ons iets van het geheim van het leven.
Een mooie mix van klassiek ballet en moderne dans
Al bij het eerste stukje klassiek ballet zit ik er helemaal in. Hoewel het voor mij dus echt nog onbekend terrein is, verbaas ik me over de manier waarop de dans een rustgevend effect op me heeft. Bijna hypnotiserend is het. Igone danst in dit eerste stukje prachtig solo, maar wordt vervolgens afgewisseld en vergezeld door drie andere dansers. Dit zijn dansers uit het mede door haar opgerichte dansgezelschap in ballingschap ‘The United Ukrainian Ballet Company’. Hoewel Igone duidelijk de hoofdrol heeft, weten ook zij het publiek te betoveren met hun danskunsten.
De voorstelling is een mix van klassiek ballet en moderne dans. Dit lijkt een gewaagde combinatie, maar in de mix maakt het de voorstelling tot een verrassend maar vooral kloppend geheel. Over verrassend gesproken… gedurende de voorstelling verschijnt er zo nu en dan een klein meisje op het toneel. Zij moet de jonge Igone voorstellen, met grootse dromen over een toekomst als wereldster.
Een ander verrassend element is een toneelgordijn tegen de achterkant van het podium, dat open gaat en waarmee wij dus eigenlijk ‘achter de coulissen’ met de diva mee de denkbeeldige zaal vol met publiek in kijken. Helemaal treffend wordt het als er (van achteruit dus) ook nog bloemen het podium op gegooid worden. Als het gordijn sluit krijgen we ook de andere kant van de medaille te zien: wat alle roem en succes met een idool doen als het licht uitgaat en er doodse stilte is. Licht speelt sowieso een grote rol in de voorstelling: zonder licht kan de diva immers niet performen. Een ander iconisch decorbeeld is de kenmerkende kaptafel die zich normaal natuurlijk in de kleedkamer, maar voor ons nu op het toneel bevindt en waaraan dromen, herinneringen, maar ook confrontaties met partners, collega’s en met zichzelf ontstaan.
Genieten van begin tot eind
Dat betoverende effect dat ik hiervoor beschreef houdt de hele voorstelling stand. Ik word naar het podium toe gezogen en ben nergens anders meer mee bezig dan met kijken naar de bewegingen van de dansers en luisteren naar de, soms verrassende, muziek waarop ze bewegen. Er is geen pauze en de verschillende ‘scènes’ (noem je dit zo, bij een dansvoorstelling?) lopen naadloos in elkaar over. Op momenten ben ik wel bezig met de betekenis van hun bewegingen en wat de kleding die ze dragen ons vertelt over het fenomeen ‘diva’. Soms valt er een kwartje, maar soms ook niet. En misschien is dat juist het mooie van zo’n voorstelling: je haalt eruit wat je er zelf uit wil of kan halen en dat kan voor iedereen in het publiek iets anders zijn. En mijn moeder? Die genoot net zo hard mee. We hebben na afloop met een drankje in de foyer nog uitgebreid over de voorstelling zitten kletsen. Het was fijn om dit samen met haar te beleven.
Wil je ook eens een dansvoorstelling bezoeken, of ben je er misschien al wat bekender mee dan ik en zoek je iets specifieks, kijk dan eens naar het programma van het Parktheater. Voor de nieuwsgierigen onder ons voor wie het genre (ook) nog wat onbekender is, vind ik een toegankelijke voorstelling als deze heel geschikt.
Geen reacties