Dagelijkse rompslomp

Where’s my party at?

10 januari 2010

Ik vreesde er al langer voor, maar sinds gisteren weet ik dat het echt zo is: ik word oud. ‘Vroeger’, wat zeg ik.. een jaar of twee geleden, was ik een echt feestbeest. Dat zag ik toen niet zo, maar nu weet ik wel beter. Elk weekend ging ik stappen, vaak zelfs meerdere avonden. Het was me nooit teveel. In uitslapen ben ik nooit echt goed geweest, maar zelfs al sliep ik na het stappen vijf of zes uur, ik presteerde het om redelijk fris en fruitig op te staan en nog wat aan mijn dag te hebben.

Sinds ik ben gaan werken is aan het stappen op donderdag sowieso een einde gekomen. En om heel eerlijk te zijn schoot het er op vrijdag en zaterdag ook steeds vaker bij in. Als je twee dagen weekend hebt is het ook weleens fijn om die twee dagen gewoon fit te zijn om dingen te kunnen ondernemen. Dit weekend besloot ik dat het er toch maar weer eens van moest komen.

Nou ja, dat lieg ik een beetje, mijn beste vriendinnetje besloot mij te sms-en of ik op vrijdagavond zin had weer eens als vanouds de stad in te gaan. Ik verheugde me er dagen van tevoren al op, maar was wel een beetje bang dat ik het niet lang vol zou houden omdat ik niet meer zo gewend ben om na 1-en nog wakker te zijn. Toen de avond aanbrak begon het natuurlijk goed toen ik haar het nieuws van mijn verloving vertelde. We dronken er wijntjes op en ik kwam steeds meer in de stemming. Rond een uur of 1 echter kwam de spreekwoordelijke man met de hamer. Ik besloot me niet gek te laten maken, maar ongewild keek ik steeds vaker op mijn horloge. Er was bovendien weinig volk in de kroeg te bekennen (was het het weer?) waardoor ik al snel weer een beetje uit de stemming raakte.

Vriendje zat even verderop in een poolcafé en vroeg of we zin hadden daar even naartoe te komen. Gek genoeg, toen ik daar zat met een glas Bailey’s, raakte ik in een goed gesprek met mijn vriendinnetje en vergat ik zowaar de tijd. Tot een uur of drie hebben we daar gezeten, toen we besloten dat het toch eens tijd werd om naar huis te gaan.

Nee, zoals het enkele jaren geleden was zal het niet snel meer worden. Maar dat is niet erg. Mijn leven is veranderd en ik heb nu weer heel andere dingen waar ik van kan genieten. We gaan zo bijvoorbeeld lekker rondrijden in ons nieuwe autootje met mijn broertje erbij, omdat hij ook erg benieuwd is. Ga ervoor zorgen dat we de camera bij ons hebben, zodat ik eindelijk eens een fotootje aan jullie kan laten zien!

2 Comments

  • Reply Noelle 11 januari 2010 at 16:53

    Ik was nooit echt een feestbeest. Ging nooit echt regelmatig uit. Als ik eens wat deed, dan was het meteen naar een concert of in het buitenland uitgaan. Maar ik kan me wel voorstellen dat je leven ineens zo veranderd is – en dat is inderdaad helemaal niet erg. Nu haal je je geluk en plezier waarschijnlijk uit andere dingen.

  • Reply Gertjan 12 januari 2010 at 13:25

    Ik weet niet of het aan de leeftijd ligt, maar ik heb het zelfde voorval als jij. Ikzelf studeer nog wel maar vul mijn weekenden en avonden telkens vaker bij mensen thuis onder genot van een sapje of een drankje dan dat ik dat tot in de late nachten in de stad doe. Dat betekend niet dat ik toegeef aan het ouder worden. Want die nachten thuis blijven lang genoeg.

  • Laat een reactie achter

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.