Weet je nog hoe het was? Dat je mensen belde om af te spreken, waarbij je op de minuut precies afsprak waar en hoe omdat je elkaar anders mis zou lopen? Probably not. Zelfs ik, als 25-jarige, ben zo ongeveer opgegroeid met de mobiele telefoon. In de tweede klas van het VWO kreeg ik mijn eerste eigen Sagem. Destijds een hele hippe, mét klepje en verschillende beltonen waaruit je kon kiezen. Wat was ik blij met dat ding. In die tijd was het nog niet zo vanzelfsprekend dat je een mobieltje had, maar al snel werd de gsm meer en meer een begrip. Dat blijkt wel nu er zelfs gsm’s met extra grote toetsen voor bejaarden zijn ontwikkeld.
Toch verbaas ik me soms over de manier waarop de mobiele telefoon in ons leven is geïntegreerd. We gaan ervan uit dat iedereen altijd bereikbaar is en geef toe, ook jij voelt je onthand als je ‘m een keer vergeet mee te nemen. Voor mij geldt precies hetzelfde. Vooral nu ik sinds een week in het trotse bezit ben van een iPhone. Geweldig apparaat. Je kunt er mee sms’en, mailen, internetten, muziek luisteren en o ja, ook nog bellen. Techniek staat voor niks zeggen ze dan…
Zou jij nog zonder je trouwe mobiel kunnen? Ik zeer zeker niet. En gezien de technologische vooruitgang van de afgelopen paar jaar (van koelkast tot ware smartphone) ben ik toch wel errug nieuwsgierig waar we over tien jaar zullen staan. De gadgetfreak in mij kan stiekem niet wachten 🙂
1 reactie
Ik kan me eerste mobiele telefoon ook nog erg goed herinneren. Dat ding had een uittrekantenne voor beter bereik zeiden ze. En owh wat was ik later verslaafd aan snake.
Nu heb ik met me iphone al mijn gemakken overal en altijd bij mij. Net zoals je schrijft. Maar ik vind het heerlijk om hem een dag niet te hebben. Bijvoorbeeld als de batterij leeg is en je bent zonder oplader bij je ouders.