Dagelijkse rompslomp

Twitter voor dummies

25 april 2011

Eerste paasdag waren vriendje en ik bij mijn ouders uitgenodigd voor een paasbrunch. Naast mijn ouders waren mijn broertje en tante er ook. We zaten wat te kletsen, toen mijn tante opeens over Twitter begon. Of ik haar dat ‘even’ kon uitleggen als we klaar waren met brunchen. Dat vond ik prima. Zo gezegd, zo gedaan en daar zaten we dan. Eerst probeerde ik duidelijkheid te scheppen in de verschillende termen die onlosmakelijk met Twitter verbonden zijn. Zo legde ik uit wat een ’tweet’ is en een ’timeline’, wat ‘volgers’ zijn en wanneer iemand wel of juist niet op de hoogte is van jouw tweets. Tante was bijvoorbeeld in de veronderstelling dat mensen alleen je tweets konden lezen als je ook daadwerkelijk online bent. De verwondering was groot toen ik uitlegde dat eenmaal geschreven tweets gewoon in een timeline blijven staan, ongeacht of de afzender ervan zich (nog) op internet bevindt of niet.

Tante legde uit dat ze graag wat mensen wilde gaan volgen die ze interessant vindt, maar dat ze zelf absoluut niet wilde gaan Twitteren. Ik legde uit dat dat eigenlijk wel de bedoeling (en ook het leuke) is van de hele opzet, maar ze was vastbesloten. Ik maakte een Twitteraccount voor haar aan en ze was behoorlijk huiverig toen ik haar e-mailadres intypte. ‘Dat zien andere mensen toch niet hè?’. ‘Nee’, zei ik, ‘dat is alleen om je account mee aan te maken. Je krijgt op dit adres een mailtje dat je moet bevestigen, zodat Twitter weet dat je een bestaand persoon bent.’

Het account was aangemaakt en mijn volgende vraag was welke Twitteraccounts ze dan graag wilde volgen. Een aantal wist ze meteen, maar er bleken helaas ook mensen te zijn van (en dit zijn mijn tantes woorden) ‘haar generatie’ die helemaal niet aan Twitter bleken te doen. Ik voegde ook mijn eigen en vriendjes account toe. Ik beveiligde haar account met een slotje, omdat ze het toch wel een eng idee vond om onder haar eigen naam op Twitter te staan. Ik legde haar uit dat wanneer mensen haar terug wilden volgen, ze een mailtje zou ontvangen om ze daartoe wel of geen toestemming te geven. Dat ze serieus was wat betreft het niet accepteren van mensen die haar wilden volgen, bleek toen ik als grapje haar een request stuurde. Resoluut klikte ze op ‘deny’ 😉

En zo is Twitter een nieuwe (weliswaar passieve) Twitteraar rijker. Ik ben erg benieuwd wanneer ik een eerste mailtje of telefoontje krijg met de vraag ‘hoe het ook alweer werkt’…

4 Comments

  • Reply Desiree 28 april 2011 at 16:41

    Haha geweldig! Mensen vragen mij ook altijd wat ik toch altijd met dat Twitter moet. Ze snappen er niets van!

  • Reply Sanne 28 april 2011 at 17:28

    I need ook n lesje twitter voor dummies! 😉

    • Reply Monique 2 mei 2011 at 21:09

      Die krijg je als je hier komt eten! Zal eens kijken voor een andere datum…

  • Reply Marc 29 april 2011 at 10:24

    Leuk om te lezen. Zelf heb ik een hekel aan passieve tweeps. Lekker neuzen bij anderen, maar zelf iets delen ho maar.
    Meestal geef ik ze een maandje de tijd en dan gaan ze op ‘block’.

  • Laat een antwoord achter aan Marc Cancel Reply

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.