Dé jurk

Afgelopen zaterdag was het dan zover: Moon ging op jacht naar haar droomjurk. Samen met drie vriendinnen, het zoontje van een van hen en (uiteraard) mijn moeder reden we zaterdagochtend naar een enorme bruidsmodezaak. In het begin was het wat onwennig, maar ik was blij dat ik mijn huiswerk een beetje had gedaan en een aantal voorbeelden kon laten zien van wat ik ongeveer wilde. 

Samen met de verkoopster liep ik vervolgens een rondje door de winkel en mocht ik een grove selectie maken van jurken die het weleens zouden kunnen zijn. Ik had haar vooraf mijn budget verteld, om niet voor onaangename verrassingen te komen te staan. Uiteindelijk hadden we een stuk of vijf jurken geselecteerd en kon het passen beginnen. We hadden een eigen ‘nisje’ in de winkel, waardoor we niet midden tussen het winkelend publiek stonden. Erg fijn! Mijn dames konden plaatsnemen in een speciale zithoek en ik betrad samen met de verkoopster de meest gigantische paskamer die ik ooit had gezien.

Toen ik bij de eerste jurk voor het eerst in de spiegel keek was het heel onwerkelijk. ‘Ben ik dat?!’ Ik wist al wel dat die jurk hem niet ging worden en zo gingen we door naar jurk twee, drie, vier en vijf. Uiteindelijk kwamen er twee uit die potentie hadden, maar om te zeggen dat dé jurk erbij zat? Nee. En daarom besloot ik met mijn vriendinnen eens een rondje door de winkel te maken om te kijken of ik de eerste keer misschien iets over het hoofd had gezien. Mam paste in de tussentijd op de baby.

Ik kwam terug met nog twee jurken waarvan eentje toch wel erg mooi was. We hadden onderweg nóg een jurk gezien, maar die wilde ik niet passen omdat hij het budget ruimschoots overschreed. Toen m’n moeder dat van een van mijn vriendinnen hoorde, stond ze erop dat ik ook die jurk aanpaste. En laat dat nou net DE jurk zijn die mij even sprakeloos maakte en ook op het publiek het ‘wow-effect’ had. Echt, je had de reactie van mijn moeder en vriendinnen moeten zien op het moment dat ik het hokje uitkwam :’)

Na nog wat gewik en geweeg tussen laatstgenoemde en de een-na-laatste jurk hakte ik de knoop door. Weliswaar een stuk duurder dan begroot, maar tot mijn verrassing wilden mijn lieve ouders het grootste deel van het bedrag voor hun rekening nemen. Toen zeker was welke jurk het werd, mochten er ein-de-lijk foto’s worden gemaakt en dat lieten mijn vriendinnen zich geen twee keer zeggen! Ik heb een hele hoop foto’s die ik lekker aan niemand laat zien, want het moet wel een verrassing blijven natuurlijk. Zelf heb ik ze overigens al minstens twintig keer bekeken. Ik moet toch iets om de periode te overbruggen totdat ik hem weer aan mag?