Ik ben lid van de sportschool, Health City om precies te zijn. Mijn sportschool heeft een ideale ligging, letterlijk IN het PSV stadion en nog geen minuut fietsen van mijn huis. Ik probeer minstens 1 keer per week te gaan sporten. Soms is het meer, soms is het minder omdat ik ook nog tennis. Anyway, vanavond besloot ik weer eens te gaan.
Met vrij fitnessen maak je mij niet zo blij, ik doe het af en toe als ik weinig tijd heb, maar het liefst neem ik deel aan een groepsles. Body Pump en RPM zijn mijn favorieten. Vanavond was het tijd voor RPM. 600 calorieën verbranden in minder dan een uur en -niet te vergeten- het heerlijke gevoel na afloop. Helaas hadden meer mensen dat plan.
Ken je de chaos bij de rekken tijdens de Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf? Verplaats dat naar de balie van de sportschool en je hebt ongeveer voor ogen waarin ik me een paar uur geleden bevond. Er zijn namelijk maar dertig fietsen. En iets meer mensen die zin hebben om mee te doen met de les. Dit resulteert in deelnemerspasjes die een uur voor aanvang van de les worden uitgedeeld aan de balie.
Ik was voor de zekerheid twintig minuten van tevoren gearriveerd en zag daar al een groepje vrouwen bij de balie hangen. Die wilden duidelijk als eerste een pasje grijpen. Ik besloot eerst even naar de sportzaal te lopen om alvast een fiets te claimen. Serieus, het is te vergelijken met het fenomeen ‘ligbedjes reserveren’ bij een hotel in Spanje. Vreselijk. Maar als je er niet aan meedoet heb je geen fiets, dus ik had weinig keus.
Toen ik terugliep was de groep mensen bij de balie vervijfvoudigd. Ik voelde me wat ongemakkelijk toen ik me erbij voegde. Maar langzaam werd ik steeds hebberiger. Als die pasjes neergelegd werden, zou ik er een grijpen. Ik spande onbewust alle spieren in mijn lichaam aan en focuste me volledig op de jongen achter de balie die de pasjes nog in zijn handen hield.
Nog één minuut. Om me heen hoor ik wat zenuwachtig gegiechel. En ja, daar waren de pasjes. Ik zag wel twintig armen om zich heen grijpen, maar kon de balie zelf niet bereiken. Gelukkig vroeg een vrouw naast me “Wil er iemand nog een pasje?”. De smiecht had er gewoon twee gepakt. Zonder te aarzelen meldde ik me en had ik het felbegeerde bewijs om mee te doen met de les.
Die overigens heel erg vermoeiend was, maar des te meer voldoending gaf na afloop. Al vraag ik me toch wel af of dit normaal is, of dat Health City gewoon nodig wat fietsen moet bijbestellen…
2 Comments
Je had de warmingup al gehad in de vorm van de spanning van mag ik mee doen of mag ik het niet. Wanneer ik een dergelijke groep zou zien zou ik al direct afhaken.
hi-la-risch! ik zie dit zo voor me en bij mij schiet mn irritatie-meter al gevaarlijk hoog uit als ik dit alleen al lees! heerlijke vergelijking met strandbedjes in resorts… zo waar!