Bibberen op de snelweg

Sinds 29 december 2009 zijn vriendje en ik de trotse eigenaar van een Peugeot 206. Vanaf dag één ben ik verliefd en kan ik niet meer zonder. Wat is het handig om een flinke voorraad boodschappen in te kunnen laden en om een alternatief voor de fiets te hebben als het regent. Behalve een rit naar den Haag, hadden we ons nog niet gewaagd aan de ‘verre’ afstanden. Tot vorig weekend.

Weeronline wist ons te melden dat het zomers warm werd, dus besloten we eerste Pinksterdag met ons autootje naar Zeeland te toeren. De eindbestemming was Vlissingen. Vriendje is nog bezig zijn rijbewijs te halen, dus reed ik. Omdat snelwegrijden niet dagelijkse kost is voor me, was het in het begin best spannend. Hoe doet autootje het, hoe doe ik het en hoe doen alle andere weggebruikers het? Omdat we files wilden vermijden vertrokken we al om half negen. De reis verliep voorspoedig en tegen elf uur kwamen we aan in Vlissingen. We hadden een heerlijke dag. Lagen lekker de hele middag te bakken aan het strand en toen we daar genoeg van hadden zochten we een gezellig restaurant op om uit eten te gaan. Op de terugweg naar de auto nog een lekker ijsje gescoord en toen weer op naar huis.

En toen begon de ellende. We waren de snelweg nog niet op of autootje begon een protesterend geluid te maken. Het was totaal niet thuis te brengen en leek nog het meest op het geluid dat een olifant maakt. Ik schrok ervan, maar omdat het al snel weer ophield dacht ik dat het misschien eenmalig was. Tot er een kwartier later weer precies hetzelfde geluid klonk. Ik zat nu totaal niet meer rustig achter het stuur en het zweet brak me uit. ‘Wat nu als de motor er opeens mee ophoudt?’ Allerlei gedachten van kettingbotsingen en andere dramatische scenario’s schoten door mijn hoofd. Ik bedacht me opeens dat we geen lid waren van de ANWB en dat ik maar beter op de rechter rijstrook kon blijven rijden, zodat de vluchtstrook in geval van nood het makkelijkst te bereiken was.

Het gekke geluid kwam na een kwartier nog één keer voor en de laatste 50 kilometer was er gelukkig niets meer aan de hand. Maar het vertrouwen in ons autootje ben ik nu wel kwijt. We zijn de volgende dag nog naar mijn ouders gereden, maar tijdens dat korte ritje door de stad gebeurde er natuurlijk niets geks meer. Nu heb ik op internet verhalen gevonden over kapotte lagers van ventilatoren(?), die gaan protesteren als de auto te warm wordt. Ik heb er te weinig verstand van om dat te bevestigen, maar ik weet wel dat ik me niet meer op de snelweg waag voordat ik weet wat het is en of het kwaad kan. Gelukkig wil mijn vader er zaterdag even naar kijken. En mocht hij niets vinden, dan gaan we snel naar de garage. We hebben nog één maand garantie…