27 weken zwanger! De buikomtrek is een centimeter toegenomen en komt nu uit op 98 cm. Qua gewicht is er de afgelopen week een kilo bij gekomen.

Hoe ik me voel

Zoals ik vorige week al aankondigde zijn M en ik woensdag vertrokken naar Parijs, om daar vier dagen onze ‘babymoon’ (het laatste reisje met z’n tweetjes) te vieren. Voorafgaand aan de reis moest ik nog ‘even’ een belangrijk examen maken, waardoor ik de avond van tevoren mijn spullen pas kon pakken. Echt uitgerust was ik dus niet toen we vertrokken.

Parijs zelf was geweldig. We kochten dagkaarten voor de metro om het lopen zoveel mogelijk te beperken, maar waar ik geen rekening mee had gehouden is dat metrostations en musea uit zoveel trappen bestaan! Soms was er een lift of roltrap, maar lang niet altijd. Dat, samen met het feit dat je stiekem toch veel meer loopt dan je misschien van plan was (‘oh, zullen we ook nog eventjes daarheen gaan?’), heeft me heel wat krachten gekost. Gelukkig had ik niet zozeer last van mijn buik, maar waren het vooral mijn benen, enkels en voeten die na verloop van tijd begonnen te protesteren.

In de metro was staan niet het meest comfortabel omdat je continu je evenwicht moet bewaren en dat is al lastiger als je zwanger bent. Gelukkig waren er een paar vrouwen (nee, geen enkele keer een man!) die zagen dat ik zwanger was en hun zitplaats graag aan me af wilden staan. Hoewel het misschien logisch is (of zou moeten zijn), vond ik dat zo’n lief gebaar! Ik voelde me echt bijzonder 🙂

We sliepen in een heerlijk appartement, waar ik elke avond doodmoe en gebroken op bed plofte, maar ’s ochtends voelde ik me dan (gelukkig) weer kiplekker. Ondanks de pijn en vermoeidheid, heb ik enorm genoten van ons tripje, waar ik nog een aparte blogpost aan ga wijden. Helaas heb ik wel een virusje opgepikt daar in Parijs, want sinds gisteren is de verkoudheid toegeslagen. Gelukkig niet zo erg dat ik niets meer kan, maar ik ga het de komende dagen wel een beetje rustig aan doen.

Af en toe heb ik nog last gehad van maagzuur, maar lang niet elke dag en ook niet zo hevig als vorige week. Ik merkte wel dat ik op gezette tijden iets moest eten en drinken. In musee d’Orsay viel ik bijna flauw van de honger en tijdens een shopsessie kreeg ik enorme dorst. Hoewel ik normaal nog wel even door kan op zo’n moment, voelde het nu alsof ik zou bezwijken als ik niet snel iets at of dronk. Gelukkig was het beide keren redelijk snel voorhanden.

Warm heb ik het ook nog steeds, ondanks het feit dat het al flink is afgekoeld buiten. In Parijs liep ik vaak als enige zonder jas en had ik het nog warm! Heel bijzonder voor een koukleum als ik. Verder zijn de kwaaltjes echt minimaal, dus je hoort mij niet klagen!

Ontwikkeling baby

Week 27 is de laatste week van het tweede trimester. De energie die je sinds het tweede trimester hebt, zal nu langzaam aan weer gaan afnemen (helaas!). Je kunt je dus weer erg moe gaan voelen, net als in het eerste trimester. Vaak heb je ook meer zin om alleen of samen met je partner te zijn en wil je rust.

De groei van de baby neemt nu in de lengte niet zo hard meer toe, maar hij wordt vooral zwaarder. De baby heeft wenkbrauwen, wimpers en krijgt trommelvliezen in de oren zodat hij straks goed kan horen. De kleur van de ogen is grijs-blauw. Pas enkele maanden tot een jaar na de geboorte zullen de ogen hun definitieve kleur krijgen.

Je baby heeft nu regelmatig de hik. Dit kun je voelen door herhaaldelijke korte bewegingen op dezelfde plaats in je buik. Als je je man op tijd attendeert, kan hij ze vanaf de buitenkant ook voelen.

Doordat je lichaam zich voorbereidt op de bevalling, worden je banden slapper en het kraakbeen weker. Er ontstaat meer ruimte in je bekken, waardoor de baby straks op de natuurlijke manier geboren kan worden. Bij sommige vrouwen leidt dit tot pijn bij het lopen, ofwel bekkeninstabiliteit. Heb je hier last van, dan kun je bij een fysio- of bekkentherapeut terecht voor oefeningen die de klachten zoveel mogelijk voorkomen.