Waarom durf ik bloggen niet gewoon ‘mijn werk’ te noemen?

Je kent het wel. Van die casual gesprekjes met mensen die je niet (goed) kent. Op een feestje, of op het schoolplein. Je kunt er dan op wachten tot de vraag wordt gesteld: ‘Wat doe jij eigenlijk in het dagelijks leven?’. Helemaal geen gekke vraag natuurlijk, maar ik word er altijd een beetje ongemakkelijk van. Wat doe ik immers eigenlijk naast het moeder zijn? Ja, bloggen dus. Maar veel mensen, en vooral de mensen die er niet in thuis zijn, zien dat toch meer als een hobby. Zoiets als het bijhouden van een online dagboek.

Leg dan maar eens uit dat je daar geld mee verdient en dat het wel even wat meer werk is dan elke dag een stukje typen en online slingeren. Dat je aan alleen het bijhouden van de e-mail al een dagtaak hebt. Dat onderhandelen over de beste prijs bijna dagelijks aan de orde is. Dat je social media kanalen zich niet vanzelf vullen, je altijd je best moet blijven doen om (nieuwe) lezers aan te trekken en dat, zeker in deze tijd van het jaar, goede productfoto’s maken ook een vak apart is. Al die dingen opnoemen zou de indruk wekken dat je jezelf aan het verdedigen bent. En dat is toch ook weer nergens voor nodig? Ja, als iemand zou beweren dat ‘blogger zijn’ toch geen échte baan is. Maar natuurlijk zeggen mensen dat niet. Dat is iets wat in je eigen hoofd zit. Een aanname die jij zelf maakt over hoe anderen aankijken tegen wat jij doet.

Van je hobby je werk maken

‘Oke, stel die aanname is er. Waar komt die dan vandaan?’ Dat ben ik me vervolgens gaan afvragen. Ik beweer trouwens niet dat alle bloggers dit hetzelfde ervaren, maar ik denk vrij zeker te weten dat het ongemakkelijke gevoel dat ik ervaar daar wel vandaan komt. Het heeft sowieso te maken met het feit dat het bij mij wel is begonnen als hobby. Dat ik het nog steeds grotendeels vanuit huis doe en er in zekere zin aan wát ik doe (namelijk stukjes typen) niet veel veranderd is sinds ik het ‘professioneel’ ben gaan doen. Natuurlijk is er stiekem heel veel veranderd, maar de basis is en blijft hetzelfde. En dat is heel mooi en eigenlijk zelfs fantastisch, want wie wil er nu niet van zijn hobby zijn werk maken? Maar daarmee is het misschien ook niet gek dat mensen een bepaald vooroordeel hebben als jij roept dat het bloggen is wat je doet.

Staan voor wie je bent én voor wat je doet

Aan hoe mensen ergens tegenaan kijken kun jij als simpele ziel natuurlijk weinig doen. Gelukkig wordt bloggen wel steeds bekender en ik denk dat er ook steeds meer mensen zijn die weten dat veel bloggers van hun hobby hun werk hebben kunnen maken. Maar de mensen die dat niet doen zullen er altijd blijven en zul je blijven tegenkomen. Het enige dat je wél kunt veranderen is hoe jij er zelf in staat. Er zijn momenten dat ik best trots ben op wat ik doe en tot nu toe heb bereikt. Maar zo ervaar ik dat zeker niet altijd en al helemaal niet als iemand me op de man af vraagt of ik even wil vertellen wat ik eigenlijk voor de kost doe.

En eigenlijk is dat zonde. En onnodig bovendien. Dus een van mijn voornemens voor 2019 is (nog) meer durven staan voor wie ik ben en mijn bedrijf (laat dat ‘-je’ erachter ook maar weg). Ook al mag ik me inmiddels ook tekstschrijver noemen, er is niets mis met bloggen als business. Integendeel. Het is een baan die toewijding, doorzettingsvermogen, nauwkeurigheid, discipline, goede communicatieve vaardigheden en teamwork vereist. Om over het ontbreken van een 9 tot 5-mentaliteit nog maar te zwijgen…

Bloggers out there, who’s with me? Wie worstelt hier ook mee en hoe pak je het aan? Of heb jij misschien ook van je hobby je werk gemaakt en is mijn verhaal om die reden voor jou herkenbaar?