Door gastblogger Eke – Zondagavond 15 maart. Een persconferentie dat de scholen per maandag sluiten. Een goede maatregel wat ons betreft, maar ook een die acute stress oplevert. Hoe nu verder? Mijn man Jeroen is docent in een jeugdgevangenis en ik werk op een bewindvoerderskantoor. We worden beiden geacht op het werk te komen, want we werken in zogenoemde vitale sectoren.
Die maandag mag Max bij een vriendje spelen, de gastouder wil Storm gelukkig opvangen. Inmiddels is de school ook akkoord dat Max de rest van de week mag komen. De werkdag verloopt raar. We hadden grote drukte verwacht van ongeruste cliënten, maar het valt mee. Wel geven veel cliënten aan dat het lastig is met een krap budget omdat nu vaak de goedkopere producten op zijn. Dinsdagavond heb ik afgesproken met een vriendin. Zij is kapster en we hebben een tijdje geleden afgesproken om een video op te nemen voor mijn Youtube-kanaal. Ik twijfel of dit door moet gaan, maar na overleg met haar, besluiten we toch te gaan filmen. Ze is ondernemer met een eigen kapperszaak en voor haar is het ook een lastige tijd. Ze vertelt me over haar dilemma om als kapperszaak open te blijven of dicht te gaan.
Woensdag is mijn vrije dag met Max en Storm. Het is gek dat we niet kunnen gaan en staan waar we willen. Zelfs even een lekker broodje voor bij de lunch halen bij de supermarkt is er niet bij, want men wordt verzocht niet met kinderen naar de supermarkt te gaan. We besluiten eieren te halen bij een boer en een landschapskunstwerk te bekijken. Het is zo stil en rustig overal en dat voelt gek.
Dan lijkt Storm wat snotterig te worden. Een traanoog en af en toe een druppel uit zijn ene neusgat. Hij heeft geen koorts, hoest niet, maar de stress slaat even toe. Gastouder geeft terecht aan dat hij de hele week welkom is, omdat hij dan alleen is. Op vrijdag zijn er andere kindjes en besluit de gastouder dat we andere opvang voor Storm moeten zoeken.
Gelukkig willen mijn broer en schoonzus vrijdagochtend op Storm passen. De middag neem ik vrij zodat hij lekker thuis kan slapen. We hebben een afspraak bij de kapper staan voor Jeroen en de jongens. Weer twijfel ik, maar ik gun mijn vriendin ook haar inkomsten, want die lopen terug. Dan breekt het weekend aan. De jongens spelen lekker in de tuin en Jeroen gaat klussen in huis. Toch wel lekker, zo’n weekend zonder verplichtingen. In de middag ga ik er even in mijn eentje op uit. De sta-lamp bij de zithoek is al een paar weken kapot en ik wil deze graag vervangen hebben voordat de lock down komt. Op de plaatselijke meubelboulevard is het belachelijk druk. Ik schaam me, omdat ik net als deze mensen de regels aan mijn laars lap. Ik duik snel de Kwantum in en kom zo snel mogelijk weer naar buiten. Me vooral verbazend over de rijen bij de gordijnen- en tapijtafdeling.
Zaterdagavond doe ik, net als elke week, de weekboodschappen bij de supermarkt. Er zijn ontzettend veel vakkenvullers aan het werk en de schappen zijn goed gevuld. Er is zelfs nog ruim keuze in brood, want er zonder coronacrisis eigenlijk nooit is.
Zondag zouden we met familie naar het bos, maar ik zeg af. Het voelt niet goed om nu naar buiten te gaan, zeker niet met de snotneus van Storm. We brengen de dag veelal binnen door. Doen spelletjes, kleuren, kijken tv. Ik werk wasmanden vol was weg, terwijl ik schrik van de NL-alert die binnenkomt.
Ik besluit dat we de komende weken echt strenger moeten zijn. Ik heb spijt van hoe makkelijk we zijn geweest. Voorlopig niet meer met vriendjes spelen, geen afspraken met vrienden of familie, alleen de deur uit voor een broodnodige boodschap. We gaan naar ons werk en brengen de kinderen weg, verder zijn we thuis en maken er het beste van. In afwachting van wat er verder gaat komen.
Hoe breng jij de dagen door?
Geen reacties