GASTBLOG

Borstvoedingsdroom in duigen

12 oktober 2016

borstvoedingsdroom

Door gastblogger Thea.

Ik wist het al voordat ik zwanger was. Ik zou borstvoeding geven. En als het niet zou gaan, dan zou ik hulp vragen. Ik zou er alles aan doen om het te laten slagen. Voor mijn bevalling ging ik naar een voorlichting en las ik me in. In mijn bevallingsplan heb ik ook daadwerkelijk benoemd dat ik gelijk wilde aanleggen. En ik begon zelfs met prenataal kolven. Maar toch viel mijn borstvoedingsdroom in duigen.

Niet in een keer, maar wel gestaag. Zo kon ik door complicaties bij de bevalling niet gelijk aanleggen. Begon het daar? Geen idee. Was het dat ik haar pas op dag 2 kon aanleggen? Was het dat ze op dag 4 oververmoeid was en niet goed dronk? Was het de stress? Mijn vermoeidheid? Ik weet niet wat er was, maar het leidde tot te weinig melk.

Na een korte periode bijvoeden (ziekenhuis) besloot ik om volledig op borstvoeding over te gaan. Ik hield nauw contact met een lactatiekundige die ik kende. Het leek goed te gaan tot de nachten langer en erger werden. En ik zelfs een nacht niet sliep en Isabel ook bijna niet. Dezelfde avond kwam de lactatiekundige langs en maakten we een plan nadat bleek dat ik te weinig melk had.

Vol goede moed ben ik aan de gang gegaan, maar bekroop me al wel de gedachte: hoe ver ga ik? 
Ik zat aan de medicatie, ik kolfde weer meer, kocht andere borstschilden, kocht een draagbare kolf (ik huurde er nog een) en liet bij Isabel het tongriempje en lipriempje knippen. Wanneer ik niet genoeg had in de borst of gekolfd, gaf ik Isabel flesvoeding. En ik had verwacht dat ik dat heel erg zou vinden, maar nee. Ik vond het prima, want het zou maar voor even zijn.

altijd-dat-vuistje

Maar na een paar weken leek er weinig te veranderen. Ik lijk op 50/50 te blijven hangen. En ik loop tegen een emotionele muur op. Ik ben de hele dag bezig met eten. Ik moet ervoor knokken om goed voor mezelf te zorgen op dat gebied. Ik heb moeite gezond te eten, regelmatig te eten en goed te drinken. En dat terwijl ik zo graag wil afvallen (op juiste manier). En een goede moeder wil zijn die ook goed voor zichzelf zorgt.

Daarnaast draait het voor mijn gevoel ook alleen maar om haar eten. Wanneer wil ze, heb ik dan genoeg, hoeveel moet ik bijvoeden, hoeveel kolf ik, hoeveel komt ze aan, wanneer kolven, denken aan de medicijnen, enz. Het maakte het voor mij stressvol. En dat werkt niet als dat juist je valkuil is. Ik heb nauw contact gehouden met de lactatiekundige en kan goed met haar praten. Ik probeerde het meer los te laten maar dat is erg moeilijk. Want er was ook de druk van ik wil het laten slagen. En die legde ik mezelf op.

En daar zat ik dan midden in de nacht. Isabel had honger, ik leg haar aan en denk: ‘dit is het’. Ik heb niet meer. Ik wil niet meer doen. Ik ga er zo zelf aan onderdoor. Ik moet iets veranderen, maar wat. Ik kwam tot de conclusie (ja, midden in de nacht) dat 100% borstvoeding, waar ik weer heen wilde misschien niet haalbaar is. We hebben een hele rare start gehad en misschien ook te lang te weinig gehad. Het wil niet. Dus wat ga ik doen? Ga ik door tot ik erbij neerval? Nee, natuurlijk niet.

Dus ik besloot mijn medicatie nog 1x te herhalen en te gaan afbouwen. En de natuur en Isabel het te laten regelen. Misschien kunnen we zo nog maanden door. Misschien loopt het heel gauw terug. Ik heb geen idee. Ik ga het zien. Ik heb in ieder geval een deel van mijn wens waargemaakt: ik heb borstvoeding gegeven. Ik heb het ervaren en vind het geweldig mooi (en zwaar!). En ik heb ook niet zomaar opgegeven voor mijn gevoel.

Terwijl ik dit typ is het de eerste dag van het afbouwen van de medicatie, een paar dagen na mijn besluit. Ik heb besloten ook wat borstvoeding in te vriezen, minimaal 1 kolfsessie per dag. Dan heb ik, mocht ik droog staan, nog wat om langer door te gaan. Het voelt goed en het geeft rust. We zien wel hoelang we nog doorgaan. We zitten nu op zeven weken borstvoeding. Ik ben benieuwd hoever we komen.

En ja, ik zal het ook wel missen. Haar oogjes die me dan aanstaren, hoe ze altijd met haar vuistje bij haar hoofdje ligt. Haar andere hand die me aait (of knijpt, haha) of vasthoudt…



Wanneer gaf jij de laatste slok borstvoeding?


8 Comments

  • Reply Nicole 12 oktober 2016 at 07:31

    Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je moet voelen, je wilt zoveel meer maar het komt maar niet. Denk dat deze rust jullie ook goed gaan doen en 7 weken bv is super!

  • Reply Tineke 12 oktober 2016 at 08:30

    Ik weet hoe mooi borstvoeding is, maar ook wat voor stress het kan geven. Vind het fijn voor je dat je het toch hebt kunnen meemaken 🙂 Na 4 maanden ging het hier achteruit, was mijn dochter afgevallen. Na een paar weken om de 1,5-2 uur voeden en kolven was ik er klaar mee en heb ik KV gekocht. Het borstvoeding heb ik héél langzaam afgebouwd, en na een paar maanden gaf ik alleen nog elke ochtend en avond borstvoeding. Toen ze 1 werd alleen nog ’s ochtends, en niet veel later ben ik helemaal gestopt. Hoop dat je er nog wat van genieten nu de druk eraf is! 🙂

    • Reply Thea van Galen 14 oktober 2016 at 13:15

      ik ben ook blij dat ik in ieder geval weet hoe het is om het te geven

  • Reply janske 12 oktober 2016 at 22:32

    Ik heb het 9 maanden gegeven en ook veel tegenslagen gehad…ik begrijp je gevoel ontzettend goed. Je hebt het goed gedaan meid en de juiste keuze gemaakt. Je mag ontzettend trots zijn op jezelf!

  • Reply Merel 13 oktober 2016 at 06:15

    Goed dat je voor jezelf dit punt hebt bereikt. Het is niets om constant met jezelf te ‘vechten’ omdat je zo heen en weer wordt geslingerd tussen je wens en je gevoelens. Borstvoeding geven is mooi, maar niet ten koste van alles. Hoop dat je een balans vindt nu je deze keus hebt gemaakt. Misschien met gecombineerde voeding, misschien alleen de fles, zolang jij je maar goed voelt. Succes!

    • Reply Thea van Galen 14 oktober 2016 at 13:15

      dank je wel merel!

  • Reply Roos 13 oktober 2016 at 13:13

    Ik vind je wel een echte doorzetter. Met zo’n moeilijke start en direct al kunstvoeding lijkt het doel van volledig bv bijna onhaalbaar. Ik heb drie kinderen waarvan ik bij de laatste twee een poging tot bv geven gedaan heb. Beide keren kwam ik al heel snel tot de conclusie dat bv echt helemaal niet mijn ding is. Ik heb er gewoon niks mee, het deed me zeer, het voelde niet fijn en het gelukshormoon wat je aan schijnt te maken is bij mij op dat gebied vast en zeker defect want ik werd er super ongelukkig van. Het geven van een flesje kv maakte mij veel blijer en ik heb drie kern gezonde beren van jongens. Borstvoeding is absoluut de beste en de eerste keus maar als jij er om welke reden dan ook niet meer kan of wil dan is er echt helemaal niks mis met kv. Mooi dat je nu een goede combinatie heb van beide en zolang isabel blij is ben jij dat ook en vice versa!

  • Reply jeanine 14 oktober 2016 at 15:24

    En zo is het. Je hebt haar een zo goed mogelijke start gegeven. Er zelf aan onderdoor gaan, daar help je Isabel ook niet mee frustrerend lijkt het me zeker. Heb ook heel lang geworsteld en slapeloze nachten gehad. Voelde me zo’n slechte moeder. Niks is natuurlijk minder waar. Hopelijk lukt het je de juiste balans te vinden. Eentje waar jullie je beide goed bij voelen ongeacht wat het is. Veel succes!

  • Laat een reactie achter

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.